Teresa Starmach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Teresa Starmach
Data i miejsce urodzenia

16 października 1949
Kraków

Data i miejsce śmierci

30 lipca 2023
Kraków

Zawód, zajęcie

nauczycielka, samorządowiec

Alma Mater

Akademia Pedagogiczna w Krakowie

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wolności i Solidarności Srebrny Krzyż Zasługi

Teresa Barbara Starmach (ur. 16 października 1949 w Krakowie[1], zm. 30 lipca 2023 tamże[2]) – polska nauczycielka, działaczka samorządowa i społeczna, w latach 1998–2002 wiceprezydent Krakowa.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwentka X Liceum Ogólnokształcącego w Krakowie, ukończyła następnie studia na Wydziale Matematyczno-Fizyczno-Technicznym Akademii Pedagogicznej w tym mieście. Od 1976 do czasu przejścia w 2003 na emeryturę pracowała jako nauczycielka fizyki w XV Liceum Ogólnokształcącym w Krakowie, następnie podjęła pracę w ośrodku szkolno-wychowawczym[1].

W 1980 wstąpiła do „Solidarności”, brała udział w tworzeniu drugoobiegowego pisma „Hutnik” związanego ze związkowcami Huty im. Lenina[3]. Od 1981 do 1998 zasiadała w zarządzie Regionu Małopolska NSZZ „S”. W 1998 została wybrana (z listy Akcji Wyborczej Solidarność) na radną miejską Krakowa, weszła w skład zarządu miasta Andrzeja Gołasia jako jego zastępca ds. edukacji[1]. Od 2002 związana z Platformą Obywatelską, z jej ramienia uzyskała reelekcję w wyborach miejskich[4].

W 2006 uzyskała mandat radnej sejmiku małopolskiego III kadencji. Nie utrzymała go cztery lata później, radną wojewódzką IV kadencji została jednak w 2011 w ramach uzupełnienia składu sejmiku. Weszła w skład zarządu oddziału stowarzyszenia Wspólnota Polska[1]. W 2014 bez powodzenia ubiegała się o ponowny wybór do sejmiku województwa. W 2015 bezskutecznie kandydowała do Sejmu[5], objęła w tymże roku mandat radnej sejmiku V kadencji, zastępując Bogusława Sonika[6]. W 2018 nie ubiegała się o reelekcję.

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

W 2012 prezydent Bronisław Komorowski odznaczył ją Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[7][8]. W 2023 przez prezydenta Andrzeja Dudę została odznaczona pośmiertnie Krzyżem Komandorskim tego orderu[9].

W 2002 otrzymała Srebrny Krzyż Zasługi[10], a w 2020 Krzyż Wolności i Solidarności[11]. W 2010 wyróżniona Medalem „Niezłomnym w słowie”[12].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Nota biograficzna na stronie prywatnej. [dostęp 2012-09-23].
  2. Nie żyje Teresa Starmach, działacza podziemnej Solidarności, b. wiceprezydent Krakowa. lifeinkrakow.pl, 31 lipca 2023. [dostęp 2023-07-31].
  3. „Hutnik”. encyklopedia-solidarnosci.pl. [dostęp 2012-09-23].
  4. Serwis PKW – Wybory 2002. [dostęp 2012-09-23].
  5. Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2016-01-01].
  6. XVII sesja Sejmiku Województwa Małopolskiego. malopolskie.pl, 30 grudnia 2015. [dostęp 2015-12-31].
  7. M.P. z 2012 r. poz. 937
  8. Odznaczenia z okazji powstania Tajnej Komisji Robotniczej Hutników NSZZ „Solidarność”. prezydent.pl, 22 września 2012. [dostęp 2012-09-23].
  9. M.P. z 2023 r. poz. 1078
  10. M.P. z 2002 r. nr 59, poz. 801
  11. M.P. z 2020 r. poz. 631
  12. Medal Niezłomnym w słowie. 13-grudnia.pl. [dostęp 2012-09-23].