Teresa Wyka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Teresa Wyka
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

10 stycznia 1953
Łódź

doktor habilitowany nauk prawnych
Specjalność: prawo pracy
Doktorat

1983 – prawo
Uniwersytet Łódzki

Habilitacja

2004 – prawo
Uniwersytet Łódzki

profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Łódzkiego i Akademii Leona Koźmińskiego w Warszawie

Teresa Wyka (ur. 10 stycznia 1953 w Łodzi[1]) – polska prawnik, doktor habilitowany nauk prawnych, profesor uczelni w Uniwersytecie Łódzkim i Akademii Leona Koźmińskiego w Warszawie, specjalista w zakresie prawa pracy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jest absolwentką XX Liceum Ogólnokształcącego w Łodzi (1971). W 1975 ukończyła studia prawnicze na Uniwersytecie Łódzkim i podjęła pracę na macierzystej uczelni[1]. W 1983 na podstawie napisanej pod kierunkiem Henryka Lewandowskiego rozprawy pt. Sytuacja prawna osób wykonujących pracę nakładczą otrzymała na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego stopień naukowy doktora nauk prawnych. Tam też uzyskała w 2004 stopień doktora habilitowanego nauk prawnych w zakresie prawa[2].

Została profesorem nadzwyczajnym Uniwersytetu Łódzkiego na Wydziale Prawa i Administracji w Katedrze Prawa Pracy oraz profesorem nadzwyczajnym w Akademii Leona Koźmińskiego w Warszawie w Katedrze Prawa Cywilnego i Prawa Pracy[2].

Pełniła funkcję prodziekana Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego[2].

Była pracownikiem Instytutu Medycyny Pracy im. prof. dra med. Jerzego Nofera w Łodzi, profesorem Salezjańskiej Wyższej Szkoły Ekonomii i Zarządzania w Łodzi (Wydział Administracji; Katedra Nauk Prawnych)[2].

W Akademii Leona Koźmińskiego w Warszawie była kierownikiem Katedry Prawa Pracy[2].

Była członkiem Rady Ochrony Pracy VI kadencji (1998–2002)[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Who is who w Polsce. Encyklopedia biograficzna z życiorysami znanych Polek i Polaków, Hübners blaues Who is Who, Zug 2007 (dodatek CD).
  2. a b c d e Dr hab. Teresa Wyka, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2020-05-04].
  3. Rada Ochrony Pracy. Historia. [dostęp 2020-05-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-24)].