Test Craméra-von Misesa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Test Craméra-von Misesa – jeden z testów statystycznych zgodności rozkładu z zadanym rozkładem wzorcowym lub drugą próbą. Zwykle stosuje się go do sprawdzenia zgodności z rozkładem normalnym. Wynaleziony przez Haralda Craméra i Richarda von Mises, którzy zaproponowali go w latach 19281930.

Statystyka Craméra-von Misesa[edytuj | edytuj kod]

Wersja dla jednej próby i rozkładu wzorcowego[edytuj | edytuj kod]

gdzie:

dystrybuanta empiryczna,
dystrybuanta rozkładu wzorcowego,
– liczność próby.

Zwykle do obliczeń używany jest prostszy wzór:

gdzie:

-ta zaobserwowana wartość w próbie uporządkowanej rosnąco,
– dystrybuanta rozkładu wzorcowego,
– liczność próby.

Wersja dla dwóch prób[edytuj | edytuj kod]

Niech i będą obserwowanymi wartościami w pierwszej i drugiej próbie posortowane rosnąco. Niech będą rangami obserwacji w połączonej próbie (X i Y rangowane razem) i niech będą rangami obserwacji w połączonej próbie.

Wówczas

gdzie:

Właściwości[edytuj | edytuj kod]

Test ma lepsze właściwości niż test Kołmogorowa-Smirnowa, lecz jest stosunkowo nieczuły na odstępstwa od rozkładu w punktach dalekich od średniej („ogony” rozkładu). W celu eliminacji tej wady powstała jego modyfikacja, zwana testem Andersona-Darlinga.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • pomoc do programu SAS 9.1 autorstwa SAS Institute Inc.
  • Jacek Koronacki, Jan Mielniczuk: Statystyka dla studentów kierunków technicznych i przyrodniczych. Warszawa: WNT, 2001, s. 254. ISBN 83-204-2684-7.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]