Test wibroakustyczny
Test wibroakustyczny – jeden z testów kardiotokograficznych, mający potwierdzić dobrostan płodu lub umożliwić zdiagnozowanie występujących nieprawidłowości i zagrożenia życia płodu.
Test wibroakustyczny przeprowadza się poprzez stymulację płodu przy pomocy sondy, która emituje drgania o częstotliwości ~ 100 Hz i natężeniu ~90 dB. Sondę przykłada się do powłok brzusznych ciężarnej w okolicy główki płodu.
Fizjologiczną reakcją zdrowego płodu na stymulację sondą będzie wystąpienie akceleracji czynności serca.
Nie wystąpienie akceleracji czynności serca płodu może świadczyć o:
- niedotlenieniu ośrodkowego układu nerwowego,
- obecności wady narządu słuchu.
Test wykonywany jest powyżej 30 tygodnia ciąży[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Bręborowicz i inni, Ciąża wysokiego ryzyka, wyd. 3 uaktualnione i rozsz., Poznań: Ośrodek Wydawnictw Naukowych, 2010, ISBN 978-83-7314-059-2, OCLC 751322806 [dostęp 2019-01-15].
