Tetragonula iridipennis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tetragonula iridipennis[1]
(Smith, 1854)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Podtyp

tchawkodyszne

Gromada

owady

Rząd

błonkoskrzydłe

Podrząd

trzonkówki
(grupa żądłówki)

Nadrodzina

Apiformes
(sekcja Apiformes
Anthophila)

Rodzina

pszczołowate

Podrodzina

pszczoły właściwe

Plemię

pszczoły bezżądłowe

Rodzaj

Tetragonula

Gatunek

Tetragonula iridipennis

Synonimy

Trigona iridipennis

Tetragonula iridipennis – gatunek pszczoły bezżądłowej. Należy do grupy blisko spokrewnionych i bardzo podobnych morfologicznie gatunków[2].

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Gatunek społeczny. Robotnice mierzą od 3,5 do 4 mm, samce od 2,5 do 4 mm, królowe ok. 6-8 mm[2][3]. Gniazda są zakładane w ziemi, w pustych przestrzeniach wewnątrz konarów drzew, dziuplach, w skalnych szczelinach, a także w podobnych przestrzeniach w ścianach budynków[4]. W gnieździe znajdują się komórki z czerwiem, a także komórki do gromadzenia miodu oraz pyłku[4]. Przy budowie gniazda pszczoły używają żywic, które nie tylko spajają konstrukcję, ale mają również właściwości antybakteryjne i antywirusowe[4].

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Tetragonula iridipennis żyje w Azji Południowej. Stwierdzona została w Indiach, Nepalu i na Sri Lance[5][6][2]. W Nepalu jest jedynym przedstawicielem swojego rodzaju[6].

Znaczenie dla człowieka[edytuj | edytuj kod]

Podobnie jak inne pszczoły bezżądłowe, T. iridipennis zapyla rośliny i w rejonach swojego występowania może odgrywać rolę w zapylaniu roślin uprawnych, np. ogórków[7].

T. iridipennis w Nepalu[edytuj | edytuj kod]

W Nepalu wykorzystywana jest przez lokalną ludność na wiele sposobów. Produkowany przez nią miód i zbierany pyłek, a niekiedy także larwy, są tam używane do celów kulinarnych. Miód jest również stosowany do celów leczniczych, m.in. przy infekcjach oczu i wspomagająco do gojenia ran. Czerw uważany jest za środek wspomagający płodność i libido u mężczyzn. Żywice zbierane przez pszczoły i produkowany przez nie wosk są używane w garncarstwie i stolarstwie. W plemieniu Tharu gniazdowanie T. iridipennis w obejściu jest uważane za przynoszące szczęście. Mimo wielorakiego wykorzystywania gatunek ten nie jest w Nepalu chowany w sposób analogiczny do np. pszczoły miodnej, mimo że dzikie kolonie T. iridipennis bywają przenoszone bliżej domostw, a także mogą gniazdować w szczelinach samych domów. Pozyskanie produktów pszczelich od tego gatunku może się wiązać z jej zniszczeniem[6].

Gniazdo

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Tetragonula iridipennis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c K. Vijayakumar, R. Jeyaraaj, Taxonomic notes on stingless bee Trigona (Tetragonula) iridipennis Smith (Hymenoptera: Apidae) from India, „Journal of Threatened Taxa”, 6 (11), 2014, s. 6480–6484, DOI10.11609/JoTT.o3773.6480-4, ISSN 0974-7893 [dostęp 2022-03-12] (ang.).
  3. Pooja Singh, MS Khan, Morphometric characterization of the stinglessbees, Tetragonula iridipennis Smith (Hymenoptera: Apidae), „Journal of Entomology and Zoology Studies”, 7 (5), 2019, s. 852-859.
  4. a b c (PDF) Association of Indian Stingless bee, Trigona iridipennis Smith, (Apidae: Meliponinae) with red-listed Cycas sphaerica Roxb. (Cycadaceae), „ResearchGate” [dostęp 2022-03-12] (ang.).
  5. Shôichi F. Sakagami, Tetragonula Stingless Bees of the Continental Asia and Sri Lanka (Hymenoptera, Apidae) (With 124 Text-figures, 1 Plate and 36 Tables), „北海道大學理學部紀要”, 21 (2), czerwiec 1978, s. 165–247, ISSN 0368-2188 [dostęp 2022-03-12].
  6. a b c Chet Bhatta, Victor H. Gonzalez, Deborah Smith, Traditional uses and relative cultural importance of Tetragonula iridipennis (Smith) (Hymenoptera: Apidae: Meliponini) in Nepal, „Journal of Melittology” (97), 2020, s. 1–13, DOI10.17161/jom.vi97.13620, ISSN 2325-4467 [dostęp 2022-03-12] (ang.).
  7. Avinash Chauhan, H K Singh, Impact Of Stingless Bee Tetragonula Iridipennis Smith Pollination in Water Melon, „Indian Journal of Entomology”, 83 (3), 2021, s. 321–325, DOI10.5958/0974-8172.2020.00216.3, ISSN 0367-8288 [dostęp 2022-03-12].