Theta Leonis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Theta Leonis
θ Leo
Ilustracja
Położenie w gwiazdozbiorze
Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór

Lew

Rektascensja

11h 14m 14,404s[1]

Deklinacja

+15° 25′ 46,45″[1]

Paralaksa (π)

0,01976 ± 0,00017[1]

Odległość

165,1 ± 1,4 ly
50,61 ± 0,44 pc

Wielkość obserwowana

3,35m[1]

Ruch własny (RA)

−60,31 ± 0,16 mas/rok[1]

Ruch własny (DEC)

−79,10 ± 0,13 mas/rok[1]

Prędkość radialna

7,30 ± 0,10 km/s[1]

Charakterystyka fizyczna
Rodzaj gwiazdy

podolbrzym

Typ widmowy

A2 IV[1]

Masa

2,75–2,9 M[2]

Promień

4,3 R[2]

Jasność

120 L[2]

Okres obrotu

<9 d[2]

Prędkość obrotu

23 km/s[2]

Wiek

450 mln lat[2]

Temperatura

9320 K[2]

Alternatywne oznaczenia
Oznaczenie Flamsteeda: 70 Leo
Bonner Durchmusterung: BD+16 2234
Cordoba Durchmusterung: CD J11141442+1525466
Fundamentalny katalog gwiazd: FK5 423
Boss General Catalogue: GC 15441
Katalog Henry’ego Drapera: HD 97633
Katalog Hipparcosa: HIP 54879
Katalog jasnych gwiazd: HR 4359
SAO Star Catalog: SAO 99512
Chertan, Chort, Coxa

Theta Leonis (Chertan, θ Leo) – gwiazda w gwiazdozbiorze Lwa. Znajduje się około 165 lat świetlnych od Słońca.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Gwiazda ta ma tradycyjną nazwę Chertan, którą dawniej dzieliła z Delta Leonis, a która wywodzi się od arabskiego ‏خراتان‎ ḫarātān, co oznacza „żebra”. Nazwa odnosi się do ich położenia w wyobrażonej figurze Lwa; ma też skrócony wariant: Chort[2][3]. Oprócz niej znana jest łacińska nazwa Coxa („biodro” Lwa)[2]. Międzynarodowa Unia Astronomiczna zatwierdziła użycie nazwy Chertan dla określenia tej gwiazdy[4].

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Theta Leonis jest podolbrzymem, należy do typu widmowego A2. Rozpoczęła życie około 450 milionów lat temu, była niebieską gwiazdą ciągu głównego reprezentującą typ widmowy B8. Chertan ma promień 4,3 raza większy niż promień Słońca i 120 razy większą jasność. Jest to gwiazda metaliczna, jej widmo cechuje nadwyżka zawartości cięższych metali: od 120% do dwukrotności słonecznej zawartości żelaza i 5–8 razy więcej strontu i baru, przy równoczesnym zmniejszeniu zawartości lżejszych pierwiastków, jak wapń i skand. Tłumaczy się to dyfuzją atomów w atmosferze wolno rotującej gwiazdy. Chertan zakończy życie odrzuciwszy otoczkę, jako biały karzeł o stosunkowo dużej masie[2].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h Theta Leonis w bazie SIMBAD (ang.)
  2. a b c d e f g h i j Jim Kaler: Chertan. STARS, 2007-04-27. [dostęp 2017-04-18]. (ang.).
  3. Richard Hinckley Allen: Star Names Their Lore and Meaning. Nowy Jork: Dover Publications Inc., 1963, s. 263. ISBN 0-486-21079-0. (ang.).
  4. Naming Stars. Międzynarodowa Unia Astronomiczna, 2017-02-01. [dostęp 2018-12-04].