Tomasz Sakiewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tomasz Sakiewicz
Ilustracja
Tomasz Sakiewicz (2016)
Data i miejsce urodzenia

31 grudnia 1967
Warszawa

Zawód, zajęcie

dziennikarz

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Węgierskiego Zasługi (cywilny)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Tomasz Józef Sakiewicz (ur. 31 grudnia 1967 w Warszawie) – polski działacz polityczny, dziennikarz i publicysta, redaktor naczelny „Gazety Polskiej” (od 2005) i „Gazety Polskiej Codziennie” (od 2011), a także prezes zarządu spółki Telewizja Republika S.A (od 2021) i redaktor naczelny Telewizji Republika (od 2021).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Tomasz Sakiewicz i Kluby Gazety Polskiej zbierający się w centrum Warszawy na Marsz Niepodległości 11 listopada 2021.

Studiował psychologię, wybrał specjalizację z psychologii dziecięcej[1], jednak studiów nie ukończył (uzyskał jedynie absolutorium)[2].

W latach 80. był działaczem ruchu Oazowego i Muminkowego, który opiekował się dziećmi z upośledzeniem umysłowym. Działał w konspiracyjnych strukturach w liceach na Żoliborzu, w Ruchu Katolickiej Młodzieży Niepodległościowej oraz w Niezależnym Zrzeszeniu Studentów. Współpracował z ukazującymi się w drugim obiegu „Słowem Niepodległym” i „Wiadomościami Codziennymi”. W 1989 był współzałożycielem Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego, z życia politycznego wycofał się w 1991.

Od 1991 do 1992 był dziennikarzem dziennika „Nowy Świat”, w 1992 był pomysłodawcą nowego tygodnika[3], wydawanej od 1993 „Gazety Polskiej”[3], redagowanej przez Piotra Wierzbickiego. Był członkiem redakcji tego czasopisma, a w 2005 został redaktorem naczelnym tygodnika, wydawanego przez Niezależne Wydawnictwo Polskie. W 2011 został też redaktorem naczelnym dziennika „Gazeta Polska Codziennie”, wydawanego przez Forum SA. Został prezesem zarządu Niezależnego Wydawnictwa Polskiego sp. z o.o. (ponownie wybrany w 2019[4]). Członek zarządu Słowo Niezależne Sp. z o.o. (wydawcy miesięcznika „Niezależna Gazeta Polska”, obecnie „Niezależna Gazeta Polska – Nowe Państwo” i portalu internetowego Niezalezna.pl)[5], były wiceprezes zarządu Telewizja Republika S.A. (dawniej: Telewizja Niezależna S.A.), która zarządza stacją Telewizja Republika[6][7].

W latach 2006–2009 pracował w Programie I Polskiego Radia (do 2007 prowadził wywiady w Sygnałach dnia, a następnie czwartkowy program popołudniowy)[8]. W latach 2007–2010 prowadził w TVP1 program publicystyczny Pod prasą[9][10].

W styczniu 2013 został wiceprezesem zarządu (ds. marketingu i rynku abonenckiego) Telewizja Niezależna S.A., zarządzającej stacją Telewizja Republika. W lipcu 2013 został wiceprezesem zarządu Telewizja Republika S.A., zarządzającej stacją Telewizja Republika. W maju 2021 został prezesem tego zarządu[11][12]. Miesiąc wcześniej objął stanowisko redaktora naczelnego Telewizji Republika, po Dorocie Kani, która została redaktorem naczelnym polskiej grupy wydawniczej Polska Press[13][14].

Od 2013 na antenie Telewizji Republika nieprzerwanie prowadzi autorską audycję Polityczna kawa. Prowadził także wspólnie z Ewą Stankiewicz program Studio republika. Jest autorem Bajek dla Marysi i Alicji (2011) oraz Bajek dla Kostka i Mateusza (2019), a także współautorem książki Układ (2003, wraz z Elizą Michalik)[15] oraz Flaki z nietoperza. Wydał książki pt. Partyzant Wolnego Słowa (2013)[16], Testament I Rzeczypospolitej. Kulisy śmierci Lecha Kaczyńskiego (2014)[17], Zasypani (2015)[18].

Sprawy sądowe[edytuj | edytuj kod]

W kwietniu 2017, wskutek orzeczenia Sądu Najwyższego, przeprosił Milana Suboticia, byłego sekretarza programowego TVN, za napisanie o nim w „Gazecie Polskiej” w 2006, iż ten współpracował z WSI po roku 1993[19]. Za wypowiedź pod adresem Krzysztofa Hejkego, wypowiedzianą w wywiadzie opublikowanym 6 czerwca 2009 na łamach tygodnika „Polityka”, został skazany za naruszenie dóbr osobistych, wskutek czego w lutym 2015 dokonał przeprosin tegoż[20]. Wyrokiem Sądu Okręgowego z 24 kwietnia 2019 nakazano przeprosić Bartosza Kramka na łamach „Gazety Polskiej” wraz z podpisem Tomasza Sakiewicza[21]. W 2020 marszałek Senatu RP Tomasz Grodzki złożył w sądzie prywatny akt oskarżenia o zniesławienie przeciwko Tomaszowi Sakiewiczowi[22].

Poglądy[edytuj | edytuj kod]

Tomasz Sakiewicz i Jarosław Kaczyński podczas spotkania ze studentami Uniwersytetu Warszawskiego 19 marca 2008 organizowanego przez tygodnik „Gazeta Polska”

Zadeklarował się jako przeciwnik aborcji[23]. Zwolennik uprawiania dziennikarstwa wraz z wyrażaniem swoich poglądów[24]. W odniesieniu do katastrofy Tu-154 w Smoleńsku odrzucił wyjaśnienie mówiące o wypadku, skłaniając się ku zamachowi jako przyczynie[25][26]. W 2021 stwierdził, że ofiary zdarzenia tego zostały zamordowane[27].

Założyciel Klubów „Gazety Polskiej”, aktywnie zaangażowanych przed wyborami prezydenckimi w 2015 na rzecz kampanii kandydata partii Prawo i Sprawiedliwość, Andrzeja Dudy[28]. Po zwycięstwie PiS w wyborach parlamentarnych w 2015 przyznał, że doszło do tego przy wsparciu m.in. Klubów GP[29]. 8 lutego 2020 wraz z członkami Klubów GP uczestniczył w manifestacji poparcie dla tzw. reformy wymiaru sprawiedliwości, podjętej przez rząd PiS[30][31]. W grudniu 2017 zadeklarował, iż jeżeli prezydent doprowadzi do dymisji Antoniego Macierewicza, nie zagłosuje na Andrzeja Dudę w żadnych wyborach, nawet gdyby jego miejsce miał zająć Tusk (Macierewicz został odwołany miesiąc później)[32]. Przed wyborami parlamentarnymi w 2019 zaapelował do kandydatów startujących z ramienia Kukiz’15 i Konfederacji o ich wycofanie się z kandydowania, a żeby tym samym mogła powstać większość parlamentarna i rząd PiS[33].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Syn Ryszarda Sakiewicza (ur. 1932), członka Towarzystwa Przyjaźni Polsko Radzieckiej oraz Związku Młodzieży Socjalistycznej[34], działacza Solidarności i Akcji Katolickiej. Dziadkiem Tomasza Sakiewicza był Ludwik Sakiewicz, żołnierz Legionów Polskich, obrońca Lwowa, oficer Wojska Polskiego, zginął w niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz za działalność w ZWZ[35][36]. Jego krewnym był Walerian Raba[37][38]. Ma brata Michała[39].

Tomasz Sakiewicz jest ojcem czworga dzieci. Z pierwszego małżeństwa ma dwie córki, Marysię i Alicję. Z obecną drugą żoną, Dagny z domu Gitis, która jest lekarzem ginekologiem, ma dwóch adoptowanych synów – bliźniaków Konstantego i Mateusza[40] (rodzicami chrzestnymi Konstantego zostali Katarzyna Gójska i Antoni Macierewicz)[41].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

W 2014 został odznaczony medalem Rady Bezpieczeństwa Narodowego i Obrony Ukrainy, ciała doradczo-społecznego przy Prezydencie Ukrainy[42].

23 marca 2021 został odznaczony przez prezydenta Węgier Jánosa Ádera Krzyżem Kawalerskim Orderu Węgierskiego[43][44].

29 września 2021 w Rzymie otrzymał nagrodę „Fontane di Roma”[45].

11 listopada 2021 został odznaczony przez marszałka województwa śląskiego Jakuba Chełstowskiego „Gwiazdą Górnośląską” za zaangażowanie się w upamiętnienie stulecia Powstań Śląskich[46].

14 kwietnia 2023 został odznaczony Złotym Medalem Stowarzyszenia Ukraińskich Prawników. „Za rozwój wolności słowa”[47].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Partyzant ↓, s. 30.
  2. ↑ Sakiewicz o „strefie wolnej od LGBT”: Wiele homoseksualnych osób rozkleja nasze naklejki [#RigamontiRazy2] [online], www.dziennik.pl [dostęp 2019-08-01].
  3. ↑ a b Partyzant ↓, s. 37.
  4. ↑ Szefowa wydawcy „Gazety Polskiej” w zarządzie wydawcy Niezalezna.pl, Tomasz Sakiewicz prezesem. wirtualnemedia.pl, 2019-10-20. [dostęp 2020-05-13].
  5. ↑ Słowo Niezależne sp. z oo. na stronie KRS. [dostęp 2013-09-22].
  6. ↑ Telewizja Niezależna S.A. na stronie KRS. 2013-05-18. [dostęp 2013-09-22].
  7. ↑ Maciej Kozielski: Aby oglądać prawicową telewizję trzeba będzie zapłacić. press.pl, 21 grudnia 2012. [dostęp 2013-04-03].
  8. ↑ Agnieszka Kublik, Wojciech Czuchnowski: Koniec radia Sakiewicza i Ziemkiewicza. wyborcza.biz, 2009-02-28. [dostęp 2013-09-22].
  9. ↑ Farfał odebrał program Sakiewiczowi. rp.pl, 18 marca 2009. [dostęp 2014-02-20].
  10. ↑ Sakiewicz wraca do Jedynki, a Pospieszalski trafia do niej z Dwójki. wirtualnemedia.pl, 24 listopada 2009. [dostęp 2014-02-20].
  11. ↑ Telewizja Republika S A (KRS: 0000446368). krs-online.com.pl. [dostęp 2014-12-26].
  12. ↑ Tomasz Sakiewicz prezesem zarządu Telewizji Republika [online], www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2021-05-15] (pol.).
  13. ↑ Tomasz Sakiewicz prezesem zarządu Telewizji Republika [online], www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2021-08-11] (pol.).
  14. ↑ Nowy dyrektor programowy TV Republika. 'Ludzie się mogą zmienić, trzeba im dać szansę’ [online], www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2021-08-12] (pol.).
  15. ↑ Układ. owvolumen.pl. [dostęp 2014-02-20].
  16. ↑ Partyzant Wolnego Słowa – książka Tomasza Sakiewicza. niezalezna.pl. [dostęp 2013-03-19].
  17. ↑ Testament I Rzeczypospolitej. mwydawnictwo.pl. [dostęp 2014-09-20].
  18. ↑ Tomasz Sakiewicz, „Zasypani” Tomasz Sakiewicz – Sklep Telewizja Republika [online], sklep.telewizjarepublika.pl [dostęp 2016-07-14].
  19. ↑ Sakiewicz i Gójska-Hejke w „Gazecie Wyborczej” przepraszają Suboticia za tekst z „Gazety Polskiej”. 2017-04-30. [dostęp 2017-05-01].
  20. ↑ Tomasz Sakiewicz przeprasza byłego fotografa „Gazety Polskiej” za wypowiedź w „Polityce”. wirtualnemedia.pl, 2015-02-27. [dostęp 2020-05-13].
  21. ↑ „Gazeta Polska” musi przeprosić Bartosza Kramka za okładkę z sierpnia 2017 roku. „Sędzia przyszedł z gotowym wyrokiem”. wirtualnemedia.pl, 2019-04-25. [dostęp 2020-05-13].
  22. ↑ Tomasz Sakiewicz oskarżony o zniesławienie przez Tomasza Grodzkiego. „Grozi mi proces kopertowy”. wirtualnemedia.pl, 2019-10-11. [dostęp 2020-05-13].
  23. ↑ Partyzant ↓, s. 15.
  24. ↑ Partyzant ↓, s. 33.
  25. ↑ Partyzant ↓, s. 210–212.
  26. ↑ Tomasz Sakiewicz: W Smoleńsku był zamach. Przekazałem prokuraturze wszystkie dowody. wiadomosci.onet.pl, 2014-04-05. [dostęp 2021-10-21].
  27. ↑ Tomasz Sakiewicz: Znamy prawdę o Smoleńsku. salon24.pl, 2021-09-22. [dostęp 2021-10-22].
  28. ↑ Natalia Kozłowska: Oddziały szturmowe „Gazety Polskiej”. klubygp.pl, 2015. [dostęp 2020-05-13].
  29. ↑ Łukasz Brzezicki: „Gazeta Polska” krytykowana za okładkę chwalącą wygraną PiS. „Wygrała nasza ocena rzeczywistości”. wirtualnemedia.pl, 2015-10-209. [dostęp 2020-05-13].
  30. ↑ Demonstracja poparcia dla reform sądowych. Środowisko „Gazety Polskiej” w sobotę zbierze się pod TK. gazetaprawna.pl, 2020-02-07. [dostęp 2020-05-13].
  31. ↑ Tomasz Sakiewicz: „Sprawiedliwość nie bierze się z togi, tylko z sumienia i serca”. niezalezna.pl, 2020-02-08. [dostęp 2020-05-13].
  32. ↑ 2017-12-03: Sakiewicz stawia warunek ws. szefa MON i zaskakuje. „Nie zagłosuję na Andrzeja Dudę w żadnych wyborach”. wp.pl. [dostęp 2020-05-13].
  33. ↑ Sakiewicz w „GPC” apeluje do Konfederacji i Kukiza o wycofanie się z wyborów. „PiS-owi może zabraknąć głosów, by stworzyć rząd”. wirtualnemedia.pl, 2019-10-11. [dostęp 2020-05-13].
  34. ↑ Tomasz Sakiewicz – Resortowe Dziecko from Russia with Love. [online], salon24.pl [dostęp 2020-02-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-05].
  35. ↑ „Nam twierdzą będzie każdy próg” – uczciliśmy rocznicę cudu nad Wisłą. www.gazetapolska.pl, 2016-08-16. [dostęp 2020-05-11]. (pol.).
  36. ↑ Partyzant ↓, s. 60.
  37. ↑ Konspiracja jest w krwi Sakiewiczów. mazowsze.kraj.com.pl. [dostęp 2014-03-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-27)].
  38. ↑ Ukochanemu Księdzu Tadeuszowi. gazetapolska.pl, 19 lutego 2014. [dostęp 2014-03-13].
  39. ↑ Partyzant ↓, s. 19.
  40. ↑ Zapraszamy na chrzest. niezalezna.pl, 2012-04-08. [dostęp 2013-09-22].
  41. ↑ Partyzant ↓, s. 30, 31, 57.
  42. ↑ Ukraina dziękuje Tomaszowi Sakiewiczowi. Medal dla Strefy Wolnego Słowa. niezalezna.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-14)].
  43. ↑ Ryszard Kapuściński o węgierskim odznaczeniu: To docenienie działań Klubów „Gazety Polskiej” [online], Kluby Gazety Polskiej, 28 kwietnia 2021 [dostęp 2021-12-01] [zarchiwizowane z adresu 2023-05-24].
  44. ↑ TYDZIEŃ W KLUBACH „GP” I Prezydent Węgier docenił pracę Klubów „Gazety Polskiej” [online], Kluby Gazety Polskiej, 12 maja 2021 [dostęp 2021-12-01] [zarchiwizowane z adresu 2023-05-24].
  45. ↑ „Fontane di Roma”. Tomasz Sakiewicz i Dominika Zamara z prestiżową nagrodą! – Niezależna [online], niezalezna.pl [dostęp 2021-11-30] [zarchiwizowane z adresu 2023-05-24].
  46. ↑ W podziękowaniu za krzewienie historycznej prawdy – Serwis Województwa Śląskiego [online], slaskie.pl [dostęp 2021-11-30] [zarchiwizowane z adresu 2023-05-24].
  47. ↑ Złoty Medal Stowarzyszenia Ukraińskich Prawników dla red. Sakiewicza. „Za rozwój wolności słowa” [online], niezalezna.pl [dostęp 2023-05-24] [zarchiwizowane z adresu 2023-05-24].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tomasz_Sakiewicz&oldid=73338984”