Topologia rozgałęzionej gwiazdy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Topologia rozgałęzionej gwiazdy

Topologia rozgałęzionej gwiazdy (ang. extended star topology) oparta jest na topologii gwiazdy. W tej topologii każde z urządzeń końcowych działa jako urządzenie centralne dla własnej topologii gwiazdy. Poszczególne gwiazdy połączone są ze sobą przy użyciu koncentratorów lub przełączników. Jest to topologia o charakterze hierarchicznym i może być konfigurowana w taki sposób, aby ruch pozostawał lokalny.

Topologia ta stosowana jest głównie w przypadku rozbudowanych sieci lokalnych, gdy obszar, który ma być pokryty siecią, jest większy niż pozwala na to topologia gwiazdy, np. w wypadku dużych instytucji.

Zalety[edytuj | edytuj kod]

  • pozwala na stosowanie krótszych przewodów
  • ogranicza liczbę urządzeń, które muszą być podłączone z centralnym węzłem

Wady[edytuj | edytuj kod]

  • duży koszt urządzeń