Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” w Zawierciu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” w Zawierciu – powstało w 1905 roku w Zawierciu, jako jedno z pierwszych w zaborze rosyjskim gniazd Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

W latach 1815-1915 Zawiercie należało do Królestwa Polskiego znajdującego się w granicach Imperium Rosyjskiego. W latach 1867-1914 leżało ono w zaborze rosyjskim w granicach powiatu będzińskiego w guberni piotrkowskiej. Towarzystwo Gimnastyczne Sokół w tym mieście założone zostało w 1905 roku i było jednym z pierwszych gniazd sokolich powstających wówczas w Zagłębiu Dąbrowskim oraz sąsiadujących z nim terenów. W latach 1905–1907 w regionie tym zawierciańskie gniazdo było jednym z pierwszych 15 nowo powstałych gniazd sokolich[2]. Siedzibą polskiego ruchu gimnastycznego w całym Królestwie Polskim był Sosnowiec. Początkowo członkowie skupieni w organizacji odcinali się od ruchu wojskowo-niepodległościowego, skupiając się głównie na sporcie i pracy oświatowej wśród młodzieży. Organizacje sokolskie w zaborze rosyjskim działały jednak nielegalnie i starały się o legalizację tej działalności. Rosyjskie władze zaborcze były jednak niechętne polskim organizacjom społecznym[3]. W ramach represji, które nastąpiły po stłumieniu przez carskie władze rewolucji 1905 roku, działalności Sokoła w Królestwie Polskim całkowicie zakazano w 1906 roku specjalnym zarządzeniem władz rosyjskich sygnowanym przez gubernatora Gieorgija Skałona[4]. „Sokół” przeszedł do konspiracji i w utajnionej formie przetrwał w Zagłębiu do wybuchu I wojny światowej[5]. Po wybuchu wojny jego struktury organizacyjne zostały ujawnione, a część członków wzięła w niej udział zasilając szeregi nowo powstających oddziałów jak Legiony Polskie[6].

II RP[edytuj | edytuj kod]

Prezesem zawierciańskiego „Sokoła” był inżynier Ignacy Banachiewicz, który był zięciem Marcina Krawczyka właściciela odlewni „Sambor i Krawczyk”. Szefem organizacji pozostał on aż do 1939 roku. Wśród członków towarzystwa w okresie międzywojennym byli również Stanisław Holenderski oraz późniejszy prezydent Zawiercia Wacław Góralczyk. Znanym członkiem zawierciańskiego Sokoła był również pomysłodawca wielu innowacji związanych z technologią produkcji łożysk oraz przekładni pasowych inżynier Michał Terech[7]. Przyjechał on do Zawiercia, by rozpocząć pracę w fabryce Sambora i Krawczyka angażując się również w działalność na polu krzewienia kultury fizycznej. W okresie międzywojennym, po opuszczeniu Zawiercia, został on wiceprezesem „Sokoła” w II Rzeczypospolitej oraz redaktorem naczelnym pisma „Przegląd Gimnastyczny »Sokół«”. Znanym przedwojennym sportowcem urodzonym w Zawierciu był Eligiusz Pieniążek, w kręgach sportowych lat trzydziestych znany jako „Odrowąż”. Był pierwszym mistrzem Polski w podnoszeniu ciężarów startując wówczas jako zawodnik Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Katowicach[7].

W II RP w latach 20. towarzystwo zawierciańskie liczyło ok. 170 członków. W sumie przez organizację przewinęło się w mieście ponad 250 osób rekrutujących się z różnych środowisk zawodowych i grup społecznych. Byli to robotnicy, urzędnicy, rzemieślnicy i policjanci. Członkowie organizacji w 1910 roku założyli również chór „Lutnia”, a wielu z nich w późniejszym okresie śpiewało również w chórze kościelnym „Lira”. W latach dwudziestych Towarzystwo Gimnastyczne Sokół organizowało w Zawierciu szereg parad oraz pokazów gimnastycznych, a orkiestra złożona z członków „Sokoła” dawała liczne publiczne występy[7]. Członkowie tworzyli także pierwsze sekcje sportowe w mieście oraz wybudowali pierwsze boisko sportowe mieszczące się obok własnej siedziby Domu Ludowego w Zawierciu[7] udostępnionego zawierciańskim Sokołom przez Towarzystwo Akcyjne Zawiercie. W 1924 roku organizacja otrzymała własny sztandar oraz patrona, którym został dyktator powstania styczniowego z 1863 roku Romuald Traugutt[8].

II wojna światowa[edytuj | edytuj kod]

Organizacja zakończyła swoje funkcjonowanie na terenie Zawiercia w 1939 roku w związku z wybuchem II wojny światowej[9] W czasie okupacji Polski ze względu na niepodległościowy charakter organizacji wszyscy członkowie Sokoła byli prześladowani zarówno przez III Rzeszę jak Związek Radziecki. W czasie okupacji Polski zginęło wielu uczestników przedwojennego ruchu sokolskiego w Polsce np. jeden z zawierciańskich członków Sokoła, funkcjonariusz Policji Państwowej Bronisław Milejski został aresztowany przez NKWD i umieszczony w obozie w Ostaszkowie. Zamordowany w 1940 przez Obwodowy Zarząd NKWD w Kalininie w ramach zbrodni katyńskiej[7][10].

PRL[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu II wojny światowej członkowie, którzy ocaleli pojęli próby reaktywacji działalności, ale zakończyły się one niepowodzeniem w wyniku zakazu legalnej działalności przez PZPR. Zadecydowały o tym m.in. niepodległościowy charakter oraz przeważające wśród członków organizacji sympatie endeckie. W okresie PRL jego członkowie byli prześladowani przez komunistyczne władze Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

W 2009 roku w Zawierciu ujawniony został ukryty w czasie II wojny światowej sztandar Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Zawierciu ufundowany w 1924. Znajdował się on pod opieką jednego z członków przedwojennego Sokoła oraz Starszego Cechu Stanisława Góralczyka. Sztandar przechowany przez niego z narażeniem życia przez całą II wojnę światową, a później okres komunizmu w PRL został przekazany do miejskiego muzeum przez jego synów Stefana i Wojciecha Góralczyków podczas Święta Niepodległości w 2009 roku[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Mirosław Ponczek: Rozwój kultury fizycznej w Zagłębiu Dąbrowskim w latach 1864-1939. Katowice: Akademia Wychowania Fizycznego w Katowicach, 1992, s. 52-58.
  2. Mirosław Ponczek: Geneza i rozwój Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Zagłębiu Dąbrowskim 1905-1935. Katowice: Wydawnictwo Akademii Wychowania Fizycznego, 1990.
  3. Bolesław Ciepiela: Organizacje niepodległościowe w Zagłębiu Dąbrowskim. Sosnowiec: Progress, 2006. ISBN 83-87543-77-2.
  4. Andrzej Bogusz, Sokolstwo łódzkie 1905–1995, Łódź: [Muzeum Historii Miasta Łodzi], 1995, s. 8, ISBN 83-901851-5-6, OCLC 749533307.
  5. M. Janeczek, E. Pietrzyk, Z. Matuszczyk: Republika Sławkowska 1905 r. Sławków: 2005, s. 15-16.
  6. S. A. Radek, Mirosław Ponczek. Działalność organizacji paramilitarnych i sportowych w Zagłębiu Dąbrowskim w okresie I wojny światowej. „„Przegląd Historyczno-Wojskowy””, s. 74-75, 2000. (pol.). 
  7. a b c d e Zdzisław Kluźniak. Michał Terech – inicjator i animator działań na rzecz krzewienia kultury fizycznej w Zawierciu. „Zawiercianin”. 3 (5) (Plik PDF), 2010. (pol.). 
  8. a b „Sokół” trafił do Izby Muzealnej. spoleczenstwo.zawiercie.eu, 2009-11-16. [dostęp 2014-05-09]. (pol.).
  9. Zbigniew Matuszczyk: Działalność niepodległościowa w Zagłębiu Dąbrowskim przed I wojną światową. 2001. s. 1-10. [dostęp 2014-05-09]. (pol.).
  10. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Miednoje Tom II. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2005. s. 583. [dostęp 2014-05-12].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Bolesław Ciepiela, „Organizacje niepodległościowe w Zagłębiu Dąbrowskim”, Progress, Sosnowiec, 2006, ISBN 83-87543-77-2.
  • Mirosław Ponczek, „Rozwój kultury fizycznej w Zagłębiu Dąbrowskim w latach 1864-1939”, Akademia Wychowania Fizycznego w Katowicach, Katowice 1992.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]