Tracy Barrell

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tracy Barrell
Ilustracja
Podczas igrzysk w 1992 roku
Pełne imię i nazwisko

Tracy Lee Barrell

Data i miejsce urodzenia

1974
Nowa Południowa Walia

Obywatelstwo

Australia

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Australia
Igrzyska paralimpijskie
złoto Barcelona 1992 pływanie
sztafeta 4x50 m stylem dowolnym S1-6
złoto Barcelona 1992 pływanie
50 m stylem motylkowym S3-4
Odznaczenia
OAM

Tracy Lee Barrell (ur. 1974) – pływaczka paraolimpijska z Australii z potrójną wrodzoną amputacją. Zdobyła dwa złote medale na igrzyskach w Barcelonie w 1992 roku. Jest orędowniczką osób niepełnosprawnych i rdzenną Australijką.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Barrell urodziła się w 1974 roku w Nowej Południowej Walii (NSW)[1]. Od urodzenia nie miała nóg i tylko jedną rękę[2]. Barrell stwierdziła, że lekarze powiedzieli, że jej niepełnosprawność była spowodowana mutacjami genetycznymi wynikającymi z pigułki przeciw porannym mdłościom, którą zażyła jej matka Terri[1].

Barrell proponowano protezy nóg, ale odmówiła i już w dzieciństwie do poruszania się używała deskorolki[1]. Na studia poszła do St Patrick's College w Sutherland w Sydney[3][4].

Wyszła za mąż w lutym 1995 roku za Steve'a i rozwiodła się 3 lata później[1]. Ze swoim kolejnym partnerem Bradem ma dwóch synów – Bryce'a (2001) i Oscara (2004). Rozstała się jednak z partnerem jak dzieci były jeszcze małe i wychowywała je jako samotna matka[1].

Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]

W 1989 roku, w wieku 14 lat, jej matka zapisała ją do NSW Amputee Sporting Association i tym samym rozpoczęła jej karierę pływacką[1]. Trenowała ją Mick Maroney, a później Greg Hodge[1].

Jej pierwszymi poważnymi zawodami były stanowe NSW State Games, które odbyły się w Narrabeen Sports Center. Zdobyła wówczas złoto w czterech konkurencjach pływackich: 50 m stylem dowolnym, klasycznym i grzbietowym oraz 100 m stylem dowolnym. Dodatkowo zdobyła złoto w rzucie oszczepem oraz dyskiem. Za wyjątkowe osiągnięcia otrzymała tytuł najlepszego sportowca tych igrzysk[2]. W tamtym czasie nie było w Australii pływaczek z podobnymi ubytkami ciała, więc została sklasyfikowana jako pływaczka w grupie S4 i pływała m.in. z osobami z mózgowym porażeniem dziecięcym.

Dzięki matce, która sprzedała swoją farmę, by zdobyć bilety do Hiszpanii, wzięła udział w igrzyskach paraolimpijskich w Barcelonie w 1992 roku[1]. Zdobyła tam dwa złote medale: jeden w sztafecie 4x50 m stylem dowolnym (S1-6), a drugi indywidualnie 50 m stylem motylkowym (S3-4)[5].

W 1993 roku za osiągnięcia sportowe, w tym te na Igrzyskach Paraolimpijskich, została odznaczona Medalem Orderu Australii (OAM)[6][7].

W 1994 wzięła udziała w mistrzostwach świata IPC Swimming World Championships Malta 1994. Brała udział w paru konkurencjach i zdobyła brązowy medal za 50 m stylem motylkowym (S3-4)[5]. W tym samym roku zakończyła swoją karierę pływacką ze względu na kontuzję swojej jedynej ręki[2].

W 2008 roku reprezentowała Australię na turnieju siatkówki na siedząco Shanghai Women's Sitting Volleyball Tournament[8].

Rzecznictwo[edytuj | edytuj kod]

Odkąd przeszła na sportową emeryturę, jest orędowniczką tworzenia szans dla osób niepełnosprawnych[8]. W latach 2008-2015 była ambasadorką kampanii społecznej Don't DIS my ABILITY, czyli akcji mającej na celu zmianę błędnych przekonań dotyczących niepełnosprawności i zachęcanie do uczestnictwa w karierze, zajęciach rekreacyjnych i życiu społecznym m.in. poprzez dostarczanie pozytywnych wzorców do naśladowania osobom niepełnosprawnym[1][9][10].

W 2011 roku Barrell odmówiono dostępu do wszystkich przejażdżek w Movie World Studios (WB), mimo że podczas poprzednich wizyt miała dostęp do wszystkich przejażdżek[11]. Rzecznik tego parku rozrywki tłumaczył tą sytuację zmianą ich polityki bezpieczeństwa po wypadku z udziałem osoby niepełnosprawnej w USA. Barrell w wywiadzie tłumaczyła, że polityki bezpieczeństwa nie powinno się zmieniać na podstawie jednego wypadku. Indywidualna ocena sprawności i poziomu bezpieczeństwa jest jej zdaniem bardziej odpowiednia[11].

W 2013 roku została mianowana przez władze Nowej Południowej Walii ambasadorką programu Living Life My Way[12].

Barrell ma korzenie aborygeńskie. W 2015 roku była rzeczniczką First Peoples Disability Network. 3 grudnia przemawiała na wydarzeniu dla rdzennych paraolimpijczyków z Australii, które odbyło się w National Center of Indigenous Excellence w Sydney[13].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i Barrell is proof that dreams can come true. [online], That's Life website [dostęp 2023-03-19] [zarchiwizowane z adresu 2012-09-04] (ang.).
  2. a b c Tracy Barrell [online], One of Me [dostęp 2023-03-19] [zarchiwizowane z adresu 2015-02-06] (ang.).
  3. Courage, determination pave Tracy's golden path to Spain More than 'mucking around' in the water, [w:] Canberra Times [online], 12 lipca 1992 [dostęp 2023-03-19] (ang.).
  4. McDonald Margaret, Baked beans might help, says Laurie, but Tracy didn't need them, [w:] Canberra Times [online], 7 kwietnia 1992, s. 20 [dostęp 2023-03-19] (ang.).
  5. a b Tracy Barrell [online], International Paralympic Committee [dostęp 2023-03-19] (ang.).
  6. Barrell, Tracy Lee [online], Australian Honours Search Facility [dostęp 2023-03-19] (ang.).
  7. QUEEN'S BIRTHDAY HONOURS, [w:] Canberra Times [online], 14 czerwca 1993, s. 10 [dostęp 2023-03-19] (ang.).
  8. a b Ambassadord 2009 [online], Don't DIS my ABILITY website, 25 listopada 2009 [dostęp 2023-03-19] [zarchiwizowane z adresu 2010-04-12] (ang.).
  9. Ambassadors - Don't DIS my ABILITY [online], dontdismyability.com, 25 marca 2017 [dostęp 2023-03-19] [zarchiwizowane z adresu 2017-03-25] (ang.).
  10. Don't DIS my ABILITY- No Offence, BUT!... A Comedy Cabaret [online], blog.ai-media.tv, 27 listopada 2015 [dostęp 2023-03-19] (ang.).
  11. a b Paralympian humiliated at theme park [online], Tweed Daily News, 13 września 2011 [dostęp 2023-03-19] (ang.).
  12. Meet our Aboriginal Ambassadors and Champions [online], NSW Family and Community Services website [dostęp 2023-03-19] (ang.).
  13. Australian Paralympians honoured on IDPD [online], International Paralympic Committee, 10 grudnia 2015 [dostęp 2023-03-19] (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]