Transport w Jordanii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wnętrze międzynarodowego lotniska im. Królowej Alii
Most Abdoun, łączący wschód i zachód Ammanu
Autostrada 65 (Dead Sea Highway) przechodząca przez Morze Martwe.
Pociąg na trasie Akaby
Pociąg wiozący fosforyty, przejeżdżający w pobliżu Desert Highway
Port Akaba
Mapa Jordanii z 2004.
Legenda w kolejności od góry do dołu:
granica państwowa
granica muhafazatu
stolica kraju
stolica muhafazatu
linia kolejowa
droga szybkiego ruchu
droga

Jordania posiada rozwinięty system transportu publicznego i prywatnego, wyłączając kolej. W Jordanii działają trzy międzynarodowe lotniska oraz linia kolejowa Hidżaz Jordania, która obsługuje jeden pociąg pasażerski dziennie, jeżdżący w obydwie strony.

Drogi[edytuj | edytuj kod]

Szacuje się, że w 2009 roku Jordania miała 7891 km dróg utwardzonych. Do jej głównych autostrad należą:

  • Autostrada 15 (Desert Highway): łączy granicę syryjską z Ammanem i portowym miastem Akaba, położonym nad Zatoką Akaba. Jest to prawie w całości czteropasmowa, dwujezdniowa droga, od granicy z Syrią do skrzyżowania z drogą do Petry.
  • Autostrada 35 (King’s Highway): łączy Irbid w północnym regionie z Akabą. Nazwa oraz trasa autostrady nawiązuje do historycznej King’s Highway. Na odcinku od Irbidu do Ammanu ma cztery pasy ruchu na dwujezdniowej jezdni.
  • Autostrada 65 (Dead Sea Highway): łączy Akabę z północno-zachodnim regionem Jordanii.
    • Pierwsza część autostrady (Safi – Akaba) została zbudowana w 1978 roku w ramach projektu Red Sea – Dead Sea Access. Łączy Safi, południowy kraniec Morza Martwego, z Akabą, północnym punktem Morza Czerwonego.
  • Autostrada Jordan: otacza miasto Amman i łączy je z Dżarasz oraz Irbid

Linie kolejowe[edytuj | edytuj kod]

Łączna długość linii kolejowych Jordanii wynosi 507 km. Jest to kolej głównie wąskotorowa o rozstawie 1050 mm (stan na 2008 rok). Sieć obsługują dwie spółki:

Plany[edytuj | edytuj kod]

W ramach przyszłej rozbudowy rząd Jordanii zaczął nabywać grunty pod nowe trasy kolejowe. Badania przeprowadzone przez BNP Paribas wykazały, że plany obejmują prace nad trzema trasami. Są to[2]:

  1. Trasa wiodąca od granicy syryjskiej, przez Az-Zarkę, do granicy saudyjskiej; W jej ramach wymieniona zostanie część torów linii Hidżaskiej;
  2. Trasa łącząca główną linię z Akabą oraz idąca z Al-Mafrak do Irbid, zastępująca tym samym kolejne odcinki starej kolei Hidżaskiej;
  3. Trasa do granicy irackiej.

Z powodu pakietu ulg ekonomicznych, który rząd wprowadził pod koniec 2010 roku, oraz protestów w Jordanii, które miały miejsce w 2011, zadecydowano o zmniejszeniu poziomu finansowania trzyletniego planu inwestycji kapitałowych w krajową sieć kolejową o 72 procent, żeby móc te pieniądze m.in. przetransferować do programów ulgowych[3]. Z tego powodu projekt rozwoju został odroczony w czasie i nie jest jasne, kiedy planowany plan rozbudowy kolei zostanie zrealizowany.

Planowano także uruchomienie systemu lekkiej kolei między Ammanem i Az-Zarką oraz zbudowanie linii metra w Ammanie.

Obecnie działają dwa połączone ze sobą, ale nie funkcjonujące w sposób ciągły odcinki kolei Hidżaskiej:

W sierpniu 2011 r. rząd Jordanii zatwierdził budowę linii kolejowej z Akaby do granicy irackiej (w pobliżu miasta Trebil). W tym samym czasie Irakijczycy rozpoczęli budowę swojego odcinka od granicy do torów położonych w miejscowości Ramadi[4].

Oś czasu[edytuj | edytuj kod]

  • Izraelski dziennik biznesowy Globes poinformował, że na listopadowym spotkaniu izraelskiego ministra transportu Shaula Mofaza z ambasadorem Jordanii w Tel Awiwie minister transportu oznajmił, że narody europejskie są zainteresowane finansowaniem budowy linii kolejowej HajfaIrbid – Amman.
  • 2005
  • Jordański minister transportu Saoud Nseirat skomentował wypowiedź izraelskiego ministra transportu Meira Shitrita z 12 grudnia. Shitrit zapowiedział wtedy, że chce zaproponować powstanie nowej normalnotorowej linii kolejowej, która połączyłaby izraelską Hajfę z jordańskim Irbidem, a także przechodziła przez most Allenby’rego oraz miasto Dżanin. Część jordańska projektu kosztowałaby ok. 300 milionów dolarów. Nseirat odrzucił ten pomysł, zauważając, że nie było żadnych wcześniejszych rozmów między obydwoma krajami w tej sprawie, ani nie było propozycji takiego połączenia ze strony jordańskiego rządu. Shitrit planował złożyć oficjalnie tę propozycję na konferencji śródziemnomorskich ministerstw transportu, odbywającej się 20 grudnia w Marrakeszu[7].
    • Jordańska Komisja Regulacyjna Transportu Publicznego zawarła umowę z konsorcjum sektora prywatnego, po przeprowadzeniu przetargu, w celu opracowania systemu lekkiej kolei między stolicą Jordanii Ammanem, a pobliskim miastem przemysłowym Az-Zarka. Projekt ten, który ma zostać uruchomiony do 2011 r., będzie pierwszym partnerstwem publiczno-prywatnym (PPP) dotyczącym kolei miejskiej na Bliskim Wschodzie. System będzie obsługiwany za pomocą lekkich pojazdów szynowych z napędem elektrycznym, operujących na podwójnym torze o rozstawie 1435 milimetrów każdy (szerokość normalnotorowa). Łączna długość systemu wynosić będzie około 25 kilometrów. Większość trasy kolejki, pomiędzy Al-Mahattą (w Ammanie), a Nową Az-Zarką, powstanie w obrębie istniejącej kolei Hidżaskiej (22,2 kilometrów). Komisja Regulacyjna Transportu Publicznego szacuje, że lekka kolej przewozić będzie około 45,000 pasażerów dziennie w ciągu pierwszego roku działania. Kanadyjska firma CPCS była głównym doradcą w sprawie zawartego partnerstwa między rządem, a spółką PTRC.
    • CPCS doradzał też rządowi Jordanowi w sprawie prywatyzacji spółki kolejowej Akaba, działającej na linii Ma’an-Akaba. Linia ta do tej pory służyła do transportu fosforytów z kopalni zlokalizowanych w Ma’anie. W planach Komisji było zmodernizowanie starej wąskotorówki (1050 mm) i wymienienie jej na nowy tor.

Rurociągi[edytuj | edytuj kod]

  • Gazowe: 473 km;
  • Ropy naftowej: 49 km

Porty i przystanie[edytuj | edytuj kod]

Port w mieście Akaba nad Zatoką Akaba jest jedynym portem morskim Jordanii.

Marynarka handlowa[edytuj | edytuj kod]

Łącznie jordańska flota handlowa ma 7 statków (o pojemności brutto wynoszącej 1000 GT lub więcej). Daje to 42,746 GT/59,100 ton nośności.

Typy statków (1999) Liczba
Masowce 2
Statki towarowe 2
Kontenerowce 1
Bydłowce 1
Ro-ro 1

Rządy Jordanii, Egiptu i Iraku są właścicielami oraz operatorami spółki Arab Bridge Maritime, która jest największą firmą transportu pasażerskiego na Morzu Czerwonym.

Lotniska[edytuj | edytuj kod]

Jordan posiada 18 lotnisk (stan na 2012 rok).

Lotniska – z utwardzonymi pasami startowymi[edytuj | edytuj kod]

W roku 2012 istniało łącznie 16 portów lotniczych na terenie Jordanii, z których główne to:

Lotniska Liczba
razem (stan na 2012) 16
z pasem startowym dłuższym niż 3 km 8
z pasem startowym o długości między 2438 m, a 3048 m 5
z pasem startowym krótszym od 910 m 1

Lotniska – z nieutwardzonymi pasami startowymi[edytuj | edytuj kod]

  • Łącznie (2012): 2
  • Krótsze od 914,4 m: 2

Heliporty (stan 2016)[edytuj | edytuj kod]

56

Mapy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  1. Ministry of Transport of the Hashemite Kingdom of Jordan, Partners – Aqaba Railway Corporation (ARC) [online] [dostęp 2022-10-12].
  2. Ambitious strategy ready to start [online], 6 września 2010 [dostęp 2022-05-22].
  3. Omar Obeidat, Budget deficit prompts cuts in three-year development plan, „The Jordan Times”, 14 marca 2011 [dostęp 2011-04-09] [zarchiwizowane z adresu 2012-09-03].
  4. Construction begins on 500km Jordan-Iraq railway, Construction Week, Aug 24, 2011.
  5. Jordan invites bids on national railway network project. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-04)].
  6. Bruxelles Invest & Export devient hub.brussels [online] [dostęp 2019-12-30].
  7. Jordan denies reports on a railway project with Israel [online], 14 grudnia 2005 [zarchiwizowane z adresu 2006-02-15].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]