Trichinella
| Trichinella | |
 Trichinella spiralis | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj |
Trichinella |
.jpg)
Trichinella – rodzaj nicieni z rodziny Trichinellidae, będących kosmopolitycznymi pasożytami człowieka oraz zwierząt mięsożernych i wszystkożernych wywołujących włośnicę[1].
Po raz pierwszy odkrycie pasożyta z rodzaju Trichinella zostało ogłoszone w roku 1832 w Londynie przez profesora Richarda Owena. Faktycznie odkrycia pasożyta dokonał student biologii James Paget, który kilka dni przed wspomnianym ogłoszeniem znalazł przy pomocy mikroskopu larwy w mięśniach przepony pobranych od zmarłego w szpitalu człowieka i podzielił się tą informacją z profesorem Owenem.
Gatunki[edytuj | edytuj kod]
Obecnie wyróżnia się następujące gatunki nicieni w obrębie tego rodzaju:
- Trichinella britovi
- Trichinella murrelli
- Trichinella nativa
- Trichinella nelsoni
- Trichinella pseudospiralis
- Trichinella spiralis (T. spiralis sensu stricto) – włosień kręty
- Trichinella papue
- Trichinella zimbabwensis[2]
Istnieją również 4 genotypy nieoznaczone: T6, T8, T9 oraz T12.[1]
Budowa[edytuj | edytuj kod]
Są to pasożyty o silnie wydłużonym kształcie ciała i zróżnicowanych wymiarach. Dorosłe samice sięgają 3,0–4,8 mm długości, samce natomiast są mniejsze (1,5–1,6 mm). Larwy mają długość 100–600 µm w zależności od stadium rozwoju oraz gatunku[1].
Ze względu na zbliżone rozmiary oraz podobną budowę nie jest możliwe rozróżnienie poszczególnych gatunków przy pomocy metod mikroskopowych. Różnicowanie odbywa się przy pomocy techniki PCR[1].
Charakterystyczną cechą larw nicieni z rodzaju Trichinella jest zdolność otarbiania się w mięśniach żywiciela ostatecznego. Obecnie uważa się, że 3 gatunki nie wytwarzają torebki i występują w mięśniach luźno pomiędzy włóknami mięśniowymi, są to: Trichinella pseudospiralis, Trichinella papue, Trichinella zimbabwensis[1][3].
Środowisko[edytuj | edytuj kod]
Nicienie z rodzaju Trichinella występują niemal na całym świecie.
Rezerwuarem pasożyta są głównie zwierzęta dzikie – około 150 gatunków, głównie zwierząt mięsożernych i wszystkożernych.
W Europie wektorem pasożyta są głównie dziki i lisy[1][4]. Do tej pory w Europie opisano występowanie 4 gatunków: Trichinella spiralis, Trichinella britovi, Trichinella nativa oraz Trichinella pseudospiralis.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Mirosław Różycki, Ewa Chmurzyńska, Ewa Bilska-Zając, I. Włośnie i włośnica, [w:] Jacek Osek (red.), Badanie mięsa na włośnie metodą wytrawiania próbki zbiorczej z zastosowaniem metody magnetycznego mieszania, Puławy: Państwowy Instytut Weterynaryjny - Państwowy Instytut Badawczy w Puławach, 2010, ISBN 978-83-89946-38-6.
- ↑ Trichinella zimbabwensis. NCBI Taxonomy Browser. [dostęp 2019-03-14]. (ang.).
- ↑ Edoardo Pozio, Trichinella pseudospiralis an elusive nematode, „Veterinary Parasitology”, 231, 2016, s. 97–101, DOI: 10.1016/j.vetpar.2016.03.021, ISSN 0304-4017 [dostęp 2018-05-17].
- ↑ Aleksandra Cybulska i inni, The Occurrence ofTrichinellaspp. in Red Foxes (Vulpes vulpes) in Different Regions of Poland: Current Data, „Vector-Borne and Zoonotic Diseases”, 16 (11), 2016, s. 717–721, DOI: 10.1089/vbz.2016.1996, ISSN 1530-3667 [dostęp 2018-05-17] (ang.).