Trigonobalanus doichangensis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Trigonobalanus doichangensis
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

bukowce

Rodzina

bukowate

Rodzaj

Trigonobalanus

Gatunek

Trigonobalanus doichangensis

Nazwa systematyczna
Trigonobalanus doichangensis (A.Camus) Forman
Kew Bull. 17: 387 1964[3]
Synonimy
  • Formanodendron doichangensis (A.Camus) Nixon & Crepet
  • Quercus daichangensis A.Camus (wariant pisowni)
  • Quercus doichangensis A.Camus[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Trigonobalanus doichangensis (A.Camus) Forman – gatunek roślin z rodziny bukowatych (Fagaceae Dumort.). Występuje naturalnie w północno-zachodniej Tajlandii oraz południowych Chinach (w południowej części Junnanu)[5][6][7].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Zrzucające liście drzewo dorastające do 21 m wysokości. Młode gałązki są owłosione[6].
Liście
Ulistnienie jest naprzemianległe. Blaszka liściowa jest skórzasta i ma kształt od eliptycznego do owalnie eliptycznego. Mierzy 7–12,5 cm długości oraz 3–6 cm szerokości, jest całobrzega, ma nasadę zbiegającą i tępy wierzchołek. Ogonek liściowy jest nagi i ma 5–12 mm długości. Przylistki są wolne, owłosione i mają trójkątny kształt[6].
Kwiaty
promieniste, rozdzielnopłciowe, Kwiaty męskie mają 6 zrośniętych działek kielicha i 6 wolnych pręcików. Pojedyncze kwiaty zebrane są po 3–7 w pęczki zagnieżdżone między jedną podsadką i dwoma przysadkami, usadowionymi na omszonych kotkach o długości 8–14 cm, które rozwijają się w kątach pędów. Kwiaty żeńskie mają 6 zrośniętych działek kielicha i przyrośniętych do trójkomorowej zalążni z 6 prątniczkami. Kwiaty te są pojedyncze lub zebrane po 3–7 w pęczki zagnieżdżone między 3–5 podsadkami, usadowionymi na kłosokształtnych kotkach o długości 8–10 cm[6].
Owoce
Owłosione orzechy o owalnym kształcie z trzema skrzydełkami, dorastają do 5 mm długości i 4–5 mm średnicy. Osadzone są pojedynczo lub są zebrane po 2–3 w miseczki mierzące 2 mm długości, z trzema lub pięcioma łuskami[6].

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Roślina jednopienna[6] rosnąca w górskich, wiecznie zielonych lasach[7]. Występuje na wysokości od 1000 do 1900 m n.p.m. Kwitnie w listopadzie, natomiast owoce dojrzewają w marcu[6].

Ochrona[edytuj | edytuj kod]

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych został zaliczony do kategorii DD – gatunków o nieokreślonym stopniu zagrożenia lub wymagających dokładniejszych danych. W Chinach zasięg ograniczony jest do okolic Lancang, Menglian, Ximeng i Mengla na południu prowincji Junnan. Znane są też subpopulacje[a][8], w tym 3 – na obszarach chronionych[7] w północno-zachodniej Tajlandii, ale wymagają one potwierdzenia dalszymi badaniami. Siedliska tego gatunku bywają usuwane na potrzeby rolnictwa[7].

T. doichangensis ma wysoką wartość naukową w badaniach na temat filogenezy bukowatych (Fagaceae), teorii wędrówki kontynentów czy globalnych zmian środowiskowych. W wyniku wylesiania w 1984 roku Chińska Komisja ds. Ochrony Środowiska uznała takson jako krajowy gatunek chroniony, a w 1999 roku został sklasyfikowany w drugiej kategorii roślin chronionych w Chinach przez Krajową Listę Chronionych Dzikich Roślin[9].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Pojęcie subpopulacji (podpopulacji) jest wprowadzane w przypadkach ocen zagrożenia populacji silnie rozczłonkowanych, co wzmaga wymieranie taksonu. W przypadkach, gdy subpopulacje są małe i w znacznym stopniu izolowane, rekolonizacja opuszczonych stanowisk jest mało prawdopodobna (zob. metapopulacja oraz J. Mitka, Metodyka oszacowania stopnia zagrożenia populacji roślin i ich siedlisk).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2017-06-10] (ang.).
  3. a b Trigonobalanus doichangensis (A.Camus) Forman. The Plant List. [dostęp 2017-06-10]. (ang.).
  4. Trigonobalanus doichangensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  5. Discover Life: Point Map of Trigonobalanus doichangensis. Encyclopedia of Life. [dostęp 2017-06-10]. (ang.).
  6. a b c d e f g Formanodendron doichangensis. Plantes & botanique. [dostęp 2017-06-10]. (fr.).
  7. a b c d D.D. Hinsinger, Trigonobalanus doichangensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2017-06-10] (ang.).
  8. Józef Mitka: Metodyka oszacowania stopnia zagrożenia populacji roślin i ich siedlisk. [w:] Roczniki Bieszczadzkie nr 18 [on-line]. 2010. s. 24–44. [dostęp 2013-12-23]. (pol.).
  9. A new distribution record for Formanodendron doichangensis (A.Camus) Nixon & Crepet (Fagaceae) from Xishuangbanna, SW China. [w:] Xishuangbanna Tropical Botanical Garden [on-line]. Chinese Academy of Sciences. [dostęp 2017-06-10]. (ang.).