Trond-Arne Bredesen

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Trond-Arne Bredesen
Data i miejsce urodzenia

4 lutego 1967
Gran

Klub

Gran Idrettslag

Wzrost

175 cm

Debiut w PŚ

8.03 1986, Oslo
(26. miejsce - Gundersen)

Pierwsze punkty w PŚ

22.03 1986, Štrbské Pleso (6. miejsce - Gundersen)

Pierwsze podium w PŚ

19.03 1987, Oslo
(2. miejsce - Gundersen)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia
Mistrzostwa świata
złoto Lahti 1989 Sztafeta
srebro Oberstdorf 1987 Gundersen
srebro Oberstdorf 1987 Sztafeta
brąz Lahti 1989 Gundersen
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Lake Placid 1986 Sztafeta
srebro Trondheim 1984 Sztafeta
srebro Täsch 1985 Sztafeta
srebro Asiago 1987 Gundersen
srebro Asiago 1987 Sztafeta
Puchar Świata
Kryształowa kula
1988/1989

Trond-Arne Bredesen (ur. 4 lutego 1967 r. w Gran) – norweski dwuboista klasyczny, czterokrotny medalista mistrzostw świata, pięciokrotny medalista mistrzostw świata juniorów, a także zdobywca Pucharu Świata.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

W Pucharze Świata zadebiutował 8 marca 1984 roku w Oslo, gdzie zajął 26. miejsce w konkursie rozgrywanym metodą Gundersena. Wobec braku zdobytych punktów (w sezonach 1983/1984-2001/2002 obowiązywała inna punktacja Pucharu Świata) nie został uwzględniony w klasyfikacji generalnej sezonu 1983/1984. Z takim samym skutkiem startował w sezonie 1984/1985. Pierwszy sukces w karierze osiągnął w lutym 1984 roku, kiedy na mistrzostwach świata juniorów w Trondheim zdobył drużynowo srebrny medal. W kategorii juniorów zdobył jeszcze cztery medale: złoty indywidualnie w 1986 roku oraz srebrne w 1985 drużynowo i w 1987 roku indywidualnie i drużynowo.

Przełom w karierze Bredesena nastąpił w sezonie 1986/1987. W ostatnich zawodach tego sezonu, 19 marca 1987 roku w Oslo po raz pierwszy stanął na podium zawodów pucharowych zajmując drugie miejsce. W pozostałych zawodach czterokrotnie punktował, trzy razy plasując się w czołowej dziesiątce, ale na podium już nie stawał. W klasyfikacji generalnej był dziewiąty. W lutym 1987 roku wystartował na mistrzostwach świata w Oberstdorfie, gdzie zdobył dwa medale. W zawodach indywidualnych po skokach znajdował się na 17. pozycji, jednak na trasie biegu uzyskał trzeci czas, co pozwoliło mu sięgnąć po srebrny medal. Wyprzedził go tylko jego rodak Torbjørn Løkken. Ponadto wspólnie z Hallsteinem Bøgsethem i Løkkenem zdobył srebrny medal w zawodach drużynowych.

Najważniejszym punktem sezonu 1987/1988 były igrzyska olimpijskie w Calgary. W zawodach drużynowych Norwegowie z Bredesenem w składzie zajmowali trzecie miejsce po skokach, jednak na trasie biegu zostali wyprzedzeni przez Szwajcarów i ostatecznie zajęli czwarte miejsce. W konkursie indywidualnym był szósty na skoczni i tracił do prowadzącego Klausa Sulzenbachera blisko półtorej minuty. Na trasie biegu nie obronił tej pozycji i do mety przybiegł na jedenastej pozycji. W zawodach pucharowych we wszystkich swoich startach znajdował się w pierwszej dziesiątce, ale na podium stanął tylko raz - 16 stycznia 1988 roku w Le Brassus odniósł swoje pierwsze zwycięstwo. W klasyfikacji generalnej był piąty.

Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1988/1989. W sześciu startach w tym sezonie pięciokrotnie stawał na podium: 17 grudnia 1988 roku w Saalfelden am Steinernen Meer, 14 stycznia w Reit im Winkl i 18 marca w Lake Placid wygrywał, 3 marca w Oslo był drugi, a 25 marca 1989 roku w Thunder Bay zajął trzecie miejsce. W klasyfikacji generalnej zajął pierwsze miejsce, wyprzedając Sulzenbachera i Szwajcara Hippolyta Kempfa. Kolejne sukcesy osiągnął na mistrzostwach świata w Lahti w 1989 roku. W konkursie indywidualnym awansował z dziewiątego miejsca po skokach na trzecie na mecie biegu. Przegrał tylko z innym Norwegiem, Trondem Einarem Eldenem i reprezentantem ZSRR Andriejem Dundukowem. W sztafecie razem z Trondem Einarem Eldenem i jego bratem Bårdem Jørgenem Eldenem zdobył złoty medal. Norwegowie po skokach zajmowali się tuż za podium, na czwartym miejscu, jednak na trasie biegu wyprzedzili wszystkich rywali, zwyciężając z przewagą ponad półtorej minuty nad Szwajcarami i reprezentantami NRD.

Ostatni raz na podium zawodów pucharowych stanął 16 grudnia 1989 roku w Sankt Moritz, gdzie zajął trzecie miejsce. W pozostałych zawodach sezonu 1989/1990 jeszcze dwukrotnie plasował się w czołowej dziesiątce, ale jego najlepszym wynikiem było siódme miejsce w Murau. W klasyfikacji generalnej zajął czternaste miejsce. Ostatnią dużą imprezą w jego karierze były mistrzostwa świata w Val di Fiemme w 1991 roku, gdzie w sztafecie zajął piąte miejsce. W zawodach pucharowych startował do zakończenia sezonu 1991/1992, ale osiągał coraz słabsze wyniki. W 1992 roku zakończył karierę.

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie [edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
4. 24 lutego 1988 Kanada Calgary Sztafeta K-90/3x10 km[1] 1:20:46,0 +48,4  RFN
11. 28 lutego 1988 Kanada Calgary Gundersen K-90/15 km 38:16,8 +2:15,1 Szwajcaria Hippolyt Kempf

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
2. 13 lutego 1987 Oberstdorf Gundersen K-90/15 km 423,80 pkt -1,32 pkt Norwegia Torbjørn Løkken
2. 14 lutego 1987 Oberstdorf Sztafeta K-90/3x5 km[2] 1261,94 pkt -16,96 pkt  RFN
3. 18 lutego 1989 Finlandia Lahti Gundersen K-90/15 km 37:10,7 +3:04,3 Norwegia Trond Einar Elden
1. 24 lutego 1989 Finlandia Lahti Sztafeta K-90/3x5 km[3] 1:24:21,7 - -
5. 8 lutego 1991 Włochy Val di Fiemme Sztafeta K-90/3x5 km[4] 1:21:22,5 +2:23,1  Austria

Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
2. 4 lutego 1984 Norwegia Trondheim Drużynowo K-90/3x5 km[5] ? ?  NRD
2. 12 lutego 1985 Szwajcaria Täsch Drużynowo K-90/3x5 km[6] ? ?  ZSRR
1. 13 lutego 1986 Stany Zjednoczone Lake Placid Drużynowo K-90/3x5 km[7] ? - -
2. 2 lutego 1987 Włochy Asiago Gundersen K-90/15 km ? ? Thomas Prenzel
2. 4 lutego 1987 Włochy Asiago Drużynowo K-90/3x5 km[8] ? ?  NRD

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 19 marca 1987 Norwegia Oslo Gundersen K90/15 km 432.400 pkt 2. -10.905 pkt Hermann Weinbuch
2. 16 stycznia 1988 Szwajcaria Le Brassus Gundersen K90/15 km 412.30 pkt 1. - -
3. 17 grudnia 1988 Austria Saalfelden Gundersen K90/15 km ? 1. - -
4. 14 stycznia 1989 Reit im Winkl Gundersen K90/15 km ? 1. - -
5. 3 marca 1988 Norwegia Oslo Gundersen K90/15 km ? 2. +26.0 s Norwegia Trond Einar Elden
6. 18 marca 1989 Stany Zjednoczone Lake Placid Gundersen K90/15 km ? 1. - -
7. 25 marca 1988 Kanada Thunder Bay Gundersen K90/15 km ? 3. +30.6 s Szwajcaria Hippolyt Kempf
8. 16 grudnia 1989 Szwajcaria Sankt Moritz Gundersen K90/15 km ? 3. +23.0 s Szwajcaria Hippolyt Kempf

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Skład drużyny: Hallstein Bøgseth, Trond-Arne Bredesen, Torbjørn Løkken
  2. ↑ Skład drużyny: Trond-Einar Elden, Torbjørn Løkken, Hallstein Bøgseth
  3. ↑ Skład drużyny: Trond Einar Elden, Trond-Arne Bredesen, Bård Jørgen Elden
  4. ↑ Skład drużyny: Fred Børre Lundberg, Trond-Arne Bredesen, Trond Einar Elden
  5. ↑ Skład drużyny: John Riiber, Trond-Arne Bredesen, Geir Andersen
  6. ↑ Skład drużyny: Thomas Selbekk, John Riiber, Trond-Arne Bredesen
  7. ↑ Skład drużyny: Trond-Arne Bredesen, Arne Oderløkken, Jon Andersen
  8. ↑ Skład drużyny: Jon Andersen, Trond-Arne Bredesen, Bård Jørgen Elden
Drużynowi mistrzowie świata w kombinacji norweskiej
Sztafeta 3 x 10 km/4 x 5 km (skocznia duża)
Sztafeta 4 x 5 km (skocznia normalna)
Sprint drużynowy (skocznia duża)
Mistrzowie świata juniorów w kombinacji norweskiej (drużynowo)
Zdobywcy Pucharu Świata w kombinacji norweskiej
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Trond-Arne_Bredesen&oldid=70324887”