Trzcianka (powiat bydgoski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Trzcianka
osada leśna
Państwo

 Polska

Województwo

 kujawsko-pomorskie

Powiat

bydgoski

Gmina

Solec Kujawski

Strefa numeracyjna

52

Kod pocztowy

86-050[2]

Tablice rejestracyjne

CBY

SIMC

0095911

Położenie na mapie gminy Solec Kujawski
Mapa konturowa gminy Solec Kujawski, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Trzcianka”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Trzcianka”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Trzcianka”
Położenie na mapie powiatu bydgoskiego
Mapa konturowa powiatu bydgoskiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Trzcianka”
Ziemia53°02′00″N 18°12′03″E/53,033333 18,200833[1]

Trzciankaosada leśna w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie bydgoskim, w gminie Solec Kujawski.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Trzcianka położona jest w gminie Solec Kujawski, w Puszczy Bydgoskiej, przy dawnym trakcie bydgosko-gniewkowskim, obecnie drodze leśnej prowadzącej z Żółwina i Wypalenisk do dawnej wsi Kabat.

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Osada znajduje się na niewielkiej polanie w Puszczy Bydgoskiej. Od południa sąsiaduje z solecko-chrośnieńskim kompleksem wydm śródlądowych. Wzdłuż drogi przecinającej osadę wiedzie szlak turystyczny żółty szlak „Puszczański” z Bydgoszczy-Łęgnowa na przełaj przez Puszczę Bydgoską do Gniewkowa[3].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Geneza osady wiąże się z osadnictwem olęderskim na obszarze Puszczy Bydgoskiej, popieranym w XVII i XVIII wieku przez starostów bydgoskich i soleckich[4]. Nieliczni osadnicy podobnie, jak w sąsiednich miejscowościach: Rudach, Chrośnie, czy Kabacie przystąpili do karczowania lasów oraz osuszania bagien.

Trzcianka należała niegdyś do starostwa bydgoskiego, potem soleckiego. Po I rozbiorze Polski została zabrana przez rząd pruski i wcielona do domeny bydgoskiej. Miejscowość oznaczono na mapie Schröttera z końca XVIII wieku. W XIX wieku i I połowie XX w. należała administracyjnie do wsi Kabat, położonej kilka kilometrów dalej na południowym wschodzie.

W 1783 r. w Trzciance władze pruskie założyły wypalarnię wapna[5], korzystając z pozyskiwanego na miejscu surowca[6]. Wybrano to miejsce z uwagi na rozległe lasy. Jako surowiec używano drewna, a na początku XIX w. z gorszym skutkiem usiłowano stosować torf. Wapno było poszukiwanym produktem potrzebnym przy wznoszeniu budowli hydrotechnicznych Kanału Bydgoskiego i innych budynków na terenie Bydgoszczy i powiatu[5].

Spis miejscowości rejencji bydgoskiej z 1860 r. podaje, że w osadzie Seebruch Kalkbrennerei (leśniczówka i wypalania wapna) mieszkało 39 osób (wszyscy ewangelicy) w 5 domach. Miejscowość należała do wsi Kabat, do parafii katolickiej i ewangelickiej w Solcu. Dzieci (chłopcy) uczęszczały do szkoły ludowej w Kabacie[7]. Z kolei dla roku 1884 Słownik geograficzny Królestwa Polskiego podaje, że Trzcianka, zwana także Wapiennia (niem. Seebruch, tłum. Jeziorne Błoto) była wsią i leśniczówką położoną 6 km na południowy zachód od Solca. Należała do okręgu wiejskiego Kabat i leżała wśród lasów. Leśniczówka należała do nadleśnictwa w Solcu. W 5 domach mieszkało tu 44 osób[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 14 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 140737
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1309 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. Wdowicki Maciej: Szlaki Puszczy Bydgoskiej [w:] Kalendarz Bydgoski 2010
  4. Żmidziński Franciszek: Przemiany w gospodarce wiejskiej starostwa bydgoskiego w latach 1661-1772. [w:] Bydgoskie Towarzystwo Naukowe. Prace Wydziału Nauk Humanistycznych. Seria C. Nr 13. Prace Komisji Historii IX. Warszawa-Poznań 1973
  5. a b Barbara Janiszewska-Mincer, Solec Kujawski – dzieje miasta i okolic do 1806 roku, Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2001, ISBN 83-7174-748-9, OCLC 830299439.
  6. Jan Nepomucen Bobrowicz: Opisanie historyczno-statystyczne Wielkiego Ksie̜stwa Poznańskiego. Lipsk: Ksie̜garnia Zagraniczna (Librairie Étrangère), 1846, s. 36.
  7. Verzeichniss sämmtlicher Ortschaften des Regierungs-Bezirks Bromberg. Bromberg 1860
  8. http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geograficzny/Tom_XII/543 dostęp 26-01-2015

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]