Tsukiji Hongan-ji

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tsukiji Hongan-ji
築地本願寺
Ilustracja
Główny budynek świątyni
Państwo

 Japonia

Miejscowość

Tokio

Typ budynku

świątynia

Rozpoczęcie budowy

1617

Zniszczono

1657, 1923

Odbudowano

1934

Położenie na mapie Tokio
Mapa konturowa Tokio, w centrum znajduje się punkt z opisem „Tsukiji Hongan-ji”
Położenie na mapie Japonii
Mapa konturowa Japonii, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Tsukiji Hongan-ji”
Położenie na mapie prefektury Tokio
Mapa konturowa prefektury Tokio, po prawej znajduje się punkt z opisem „Tsukiji Hongan-ji”
Ziemia35°39′59,3″N 139°46′20,3″E/35,666472 139,772306
Strona internetowa

Tsukiji Hongan-ji (jap. 築地本願寺) – świątynia buddyjska szkoły Jōdo-shinshū (Prawdziwej Szkoły Czystej Ziemi) w dzielnicy Tsukiji w Tokio (Chūō-ku), w Japonii. Reprezentuje bardzo rzadki projekt oparty na starożytnych, indyjskich stylach buddyjskich[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza świątynia została zbudowana w pobliżu Sensō-ji w dzielnicy Asakusa, ale spłonęła w pożarze w 1657 i odbudowano ją w obecnej lokalizacji w 1679 na parceli utworzonej na osuszonym dnie zatoki morskiej (tsukiji oznacza „ziemię odzyskaną” ). W 1923 świątynia została ponownie zniszczona przez pożar wywołany przez wielkie trzęsienie ziemi w Kantō.

W 1934 główny budynek świątyni odbudowano w nietypowym stylu indyjskiego buddyzmu, według projektu architekta Chūty Itō (1867–1954), który słynął z zamiłowania do yōkai, tradycyjnych japońskich potworów i mitycznych stworów. Z tego powodu ozdobił on budynek kilkoma figurami wybranych zwierząt prawdziwych i mitycznych, takich jak m.in.: lew, feniksy, woły, małpy, pawie. Dachowi nadał kształt liścia drzewa bodhi. Na środku fasady przedstawiony jest kwiat lotosu. W głównej sali modlitwy zainstalowano duże organy (niemieckiej firmy Walcker Orgelbau, znanej także jako E. F. Walcker & Cie.) przekazane świątyni w 1970 roku przez Bukkyō Dendō Kyōkai (Society for the Promotion of Buddhism). Nad drzwiami można zobaczyć witraże. Są to elementy architektoniczne unikalne dla świątyni buddyjskiej[2].

Obiektem kultu w świątyni jest Budda Amida. W 2014 główna sala modlitewna świątyni, brama główna, północna i południowa oraz kamienne mury zostały desygnowane jako narodowe ważne dobra kultury[1].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]