Turakowe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Turakowe
Musophagiformes[1]
Seebohm, 1890
Ilustracja
Przedstawiciel rzędu – turak koroniasty (Tauraco fischeri)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

turakowe

Rodziny

Turakowe (Musophagiformes) – rząd ptaków z podgromady ptaków nowoczesnych Neornithes. Występują wyłącznie w Afryce Subsaharyjskiej[2].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Ptaki należące do tego rzędu są zwykle bardzo kolorowo ubarwione, często na niebiesko, zielono lub fioletowo. Grupa ta posiada barwniki (czerwono-fioletowy – turacyna i zielony turakowerdyna[3]) nieobecne u żadnych innych zwierząt, co czyni ich upierzenie niepowtarzalnym w całej gromadzie ptaków.

Ekologia i zachowanie[edytuj | edytuj kod]

Żyją w lasach i na sawannach. Nie są dobrymi lotnikami, za to dobrze biegają. Odżywiają się liśćmi, pąkami, kwiatami lub owocami i rzadziej drobnymi bezkręgowcami. Budują gniazda na drzewach, składają zwykle 2–3 jaja.

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Do rzędu należy tylko jedna rodzina[4]:

W dawniejszych klasyfikacjach nie wyróżniano rzędu turakowych, a rodzinę turakowatych (Musophagidae) zaliczano do rzędu kukułkowych (Cuculiformes) razem z kukułkowatymi (Cuculidae)[5], niekiedy także z hoacynami (Opisthocomidae)[6]. Badania zespołu Kuhl et al. (2021) sugerują, że turakowe są najbliżej spokrewnione z dropiami (Otidiformes)[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Musophagiformes, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2). [dostęp 2021-12-19]. (ang.).
  3. Pod red. Przemysława Busse: Mały słownik zoologiczny. Ptaki T.II. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, s. 304. ISBN 83-214-0043-4.
  4. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rząd: Musophagiformes Seebohm, 1890 - turakowe (wersja: 2021-01-16). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-12-19].
  5. A. Wetmore. A classification for the birds of the world. „Smithsonian Miscellaneous Collections”. 139 (11), s. 1–37, 1960. (ang.). 
  6. JM Hughes, AJ Baker. Phylogenetic relationships of the enigmatic hoatzin (Opisthocomus hoazin) resolved using mitochondrial and nuclear gene sequences. „Molecular Biology and Evolution”. 16 (9), s. 1300–1307, 1999. DOI: 10.1093/oxfordjournals.molbev.a026220. (ang.). 
  7. Heiner Kuhl i inni, An Unbiased Molecular Approach Using 3′-UTRs Resolves the Avian Family-Level Tree of Life, „Molecular Biology and Evolution”, 38 (1), 2021, s. 108–127, DOI10.1093/molbev/msaa191 (ang.).