Twierdzenie Greena

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Niech będzie obszarem normalnym, takim że oraz wtedy brzeg możemy podzielić na krzywe gładkie co dość dobrze obrazuje twierdzenie.

Twierdzenie Greenatwierdzenie analizy matematycznej wiążące pewne całki krzywoliniowe – konkretniej całki okrężne na płaszczyźnie – z całkami podwójnymi[1]. Jest to szczególny przypadek twierdzenia Stokesa[2], które już nie zawiera warunku płaskości krzywej. Zostało sformułowane przez angielskiego matematyka i fizyka George’a Greena.

Treść twierdzenia[edytuj | edytuj kod]

Jeżeli funkcje i są klasy wewnątrz obszaru regularnego krzywa regularna jest brzegiem obszaru i jest zorientowana dodatnio, to[1]:

Powyższy wzór jest nazywany wzorem Greena.

Aby zaznaczyć, że całka krzywoliniowa jest okrężna (krzywa jest zamknięta), używa się także symbolu całki z okręgiem:

Dowód[edytuj | edytuj kod]

Niech będzie obszarem ukazanym na rysunku obok. Tak więc

Wprowadźmy następujące parametryzacje krzywych

Wówczas dla dla oraz dla

Tak więc dla składowej pola wektorowego otrzymujemy:

zaś w całce podwójnej z prawej strony równości w tezie bierzemy składnik

Stosując twierdzenie Newtona-Leibniza, otrzymujemy:

Analogiczne rozumowanie można przeprowadzić dla składowej

Tak więc lewa i prawa strona równania z tezy są równe.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Greena twierdzenie, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-10-02].
  2. Hans Niels Jahnke: A history of analysis. Providence, RI: American Mathematical Society, 2003, s. 207-208. ISBN 0-8218-2623-9. OCLC 51607350.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

  • publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Green formulas (ang.), Encyclopedia of Mathematics, encyclopediaofmath.org [dostęp 2024-04-05].