Twierdzenie Hirschfelda-Żelazki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Twierdzenie Hirschfelda-Żelazki – w teorii algebr Banacha, kryterium przemienności danej algebry Banacha wyrażone poprzez oszacowanie normy w tej algebrze przez promień spektralny. Twierdzenie udowodnione w 1968 wspólnie przez Hirschfelda i Żelazkę[1].

Twierdzenie[edytuj | edytuj kod]

Niech będzie zespoloną algebrą Banacha. Jeżeli istnieje taka stała dodatnia że dla każdego elementu spełniona jest nierówność

gdzie oznacza promień spektralny elementu to jest przemienna.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. R.A. Hirschfeld, W. Żelazko, On spectral norm Banach algebras, „Bull. Acad. Polon. Sc.”, 16 (1968), s. 195–199.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Robert S. Doran, Victor A. Belfi, Characterizations of C*-algebras--the Gelfand-Naimark theorems, Monographs and textbooks in pure and applied mathematics, 101, New York: M. Dekker, 1986, s. 345–346.