Uładzimir Anculewicz
| Data i miejsce urodzenia |
15 maja 1954 |
|---|---|
| Data śmierci |
luty 2019 |
| Współprzewodniczący Społecznego Centrum Naukowo-Analitycznego „Białoruska Perspektywa” | |
| Okres |
od 1995 |
| Członek Sejmu Białoruskiego Frontu Ludowego | |
| Okres |
od ? |
| Przynależność polityczna | |
| Kandydat nauk fizyczno-matematycznych | |
| Specjalność: optyka | |
| Alma Mater | |
|---|---|
| Doktorat |
1989 |
Uładzimir Iwanawicz Anculewicz (biał. Уладзімір Іванавіч Анцулевіч[a], ros. Владимир Иванович Анцулевич, Władimir Iwanowicz Anculewicz; ur. 15 maja 1954 w Żydomli) – białoruski fizyk, nauczyciel, dziennikarz i polityk; kandydat nauk fizyczno-matematycznych w dziedzinie optyki (odpowiednik polskiego stopnia doktora).
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 15 maja 1954 roku we wsi Żydomla, w rejonie grodzieńskim obwodu grodzieńskiego Białoruskiej SRR, ZSRR. W 1976 roku ukończył Białoruski Uniwersytet Państwowy im. Lenina[1], uzyskując specjalność fizyka[2]. W 1989 roku otrzymał stopień kandydata nauk fizyczno-matematycznych w dziedzinie optyki (odpowiednik polskiego stopnia doktora). Temat jego dysertacji kandydackiej został opatrzony uwagą „spec-”. W latach 1976–1993 pracował w Instytucie Fizyki Akademii Nauk Białoruskiej SRR (od 1991 roku pod nazwą: Akademia Nauk Białorusi) jako stażysta badacz, młodszy pracownik naukowy, kierownik sekcji, główny konstruktor Wyspecjalizowanego Biura Konstruktorsko-Technologicznego Instytutu Fizyki, pracownik naukowy, starszy pracownik naukowy[1]. Był docentem Katedry Metodyki Wykładania Fizyki jednej z uczelni[2]. W latach 1993–1996 był nauczycielem informatyki w Gimnazjum Nr 5 w Mińsku. W latach 1996–1999 pełnił funkcję redaktora działu w miesięczniku „Mastactwa” (pol. Sztuka)[1].
Wchodził w skład Białoruskiego Frontu Ludowego (BFL) od momentu jego powstania. W 1992 roku stał na czele grupy inicjatorów przeprowadzenia ogólnokrajowego referendum w sprawie rozwiązania Rady Najwyższej XII kadencji i przeprowadzenia przedterminowych wyborów według nowej ordynacji wyborczej. W ciągu dwóch miesięcy grupa zebrała 442 tysiące podpisów obywateli Białorusi popierających tę inicjatywę, co stanowiło ok. 7% wszystkich wyborców. Uładzimir Anculewicz był przewodniczącym komisji wyborczej BFL i członkiem Sejmu BFL (organu zarządzającego organizacją)[3]. Po wyborach parlamentarnych w 1995 roku, w których BFL nie zdobył ani jednego mandatu, 10 czerwca podczas zjazdu BFL Anculewicz podał się do dymisji ze stanowiska szefa komisji wyborczej organizacji[4]. W tym samym roku odszedł także z władz BFL z powodu rozbieżności między nim i przywódcą Frontu Zianonem Pazniakiem. W latach 1995–1999 był współprzewodniczącym Społecznego Centrum Naukowo-Analitycznego „Białoruska Perspektywa”. W 1996 roku stał na czele społecznej Komisji ds. Nadzoru nad Referendum, zainicjowanym przez prezydenta Alaksandra Łukaszenkę. Komisja zebrała ponad dwa tysiące dokumentów świadczących o naruszeniach ordynacji wyborczej i fałszerstwach podczas głosowania. W 1997 roku pełnił funkcję sekretarza naukowego Uniwersytetu Ludowego – najbardziej masowego programu „Białoruskiej Perspektywy”[3].
Po wycofaniu się z działalności politycznej powrócił do pracy pedagogicznej. Jest nauczycielem fizyki w mińskim Gimnazjum Nr 5[2].
Prace[edytuj | edytuj kod]
Uładzimir Anculewicz opublikował ponad 70 prac naukowych z zakresu optyki fizycznej. Zamieszcza w prasie publikacje na temat problemów społeczno-politycznych[3].
Nagrody[edytuj | edytuj kod]
- Nagroda Specjalnej Fundacji Prezydenta Republiki Białorusi na rzecz Wspierania Utalentowanej Młodzieży;
- nagroda Mińskiego Miejskiego Komitetu Wykonawczego w nominacji „Stworzenie Warunków w Placówce Oświaty, Nastawionych na Rozwój Potencjalnych Zdolności Silnie Zmotywowanych i Uzdolnionych Uczniów”[2].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Uładzimir Anculewicz jest żonaty, ma dwóch synów[3].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zapis według oficjalnego wariantu języka białoruskiego. Alternatywna forma zapisu, według tzw. wariantu klasycznego (taraszkiewicy): Уладзімер Іванавіч Анцулевіч (czyt. Uładzimier Iwanawicz Anculewicz).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Kto… ↓, s. 16
- ↑ a b c d Дарья Путейко: Учитель минской гимназии: «В физике нет сложных задач». Komsomolskaja prawda, 2013-10-15. [dostęp 2019-06-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-26)]. (ros.).
- ↑ a b c d Kto… ↓, s. 17
- ↑ Пяткевіч 2011 ↓, s. 1171
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.
- Алесь Пяткевіч: Разбурэньне манаполіі КПСС і пачатак фармаваньня шматпартыйнай сыстэмы. W: Пад агульнай рэд. В. Булгакава: Палітычная гісторыя незалежнай Беларусі (да 2006 г.). Wyd. 2. Białystok, Wilno: Białoruskie Towarzystwo Historyczne, Instytut Białorutenistyki, 2011, s. 1151–1177. ISBN 80-86961-16-8. (biał.).