Ubinie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ubinie
Ilustracja
Cerkiew w Ubiniach
Państwo

 Ukraina

Obwód

 lwowski

Rejon

kamionecki

Wysokość

237 m n.p.m.

Populacja 
• liczba ludności


354

Nr kierunkowy

+380 3254

Kod pocztowy

80454

Położenie na mapie obwodu lwowskiego
Mapa konturowa obwodu lwowskiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Ubinie”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Ubinie”
Ziemia49°55′33″N 24°25′39″E/49,925833 24,427500

Ubinie (ukr. Убині) – wieś na zachodniej Ukrainie, w rejonie kamioneckim obwodu lwowskiego, położona 40 km od Lwowa. Wieś liczy około 350 mieszkańców.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wieś powstała około 1200 roku[1]. W II Rzeczypospolitej wchodziła w skład województwa tarnopolskiego, powiatu kamioneckiego i gminy Dziedziłów. Pod koniec XIX wieku właścicielami majątku Ubinie była rodzina Polanowskich. Od około 1910 roku do wybuchu II wojny światowej właścicielem był Feliks Domański. Rolnicze gospodarstwo hodowlane będące częścią majątku było gospodarstwem wzorcowym, stanowiło również miejsce praktyk studenckich lwowskiej Akademii Rolniczej w Dublanach[2].

W 1920 r. pod Ubiniem miały miejsce walki wojny polsko-rosyjskiej 1919-1920[3]. W 1929 r. wieś liczyła 881 mieszkańców[4]. Po II wojnie światowej wieś znalazła się w obszarze Ukraińskiej Republiki Radzieckiej, w składzie ZSRR. Od roku 1991 znajduje się na terenie Ukrainy. Wieś jest siedzibą gminy wiejskiej, działa w niej duże prywatne gospodarstwo rolne.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

We wsi znajduje się dziewiętnastowieczna drewniana cerkiew o trzech kopułach, otoczona starodrzewiem. W otoczeniu cerkwi znajduje się murowana kamienna dzwonnica oraz niewielka drewniana kapliczka.

Neoklasycystyczny dwór w Ubiniu uległ zniszczeniu w czasie pożaru w latach 20. XX wieku. Wzniesiony na jego miejscu drewniany parterowy dwór został zniszczony razem z zabudowaniami folwarku w początkach II wojny światowej.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Kazimierz Juliusz Nahlik, We Lwowie i na Pokuciu, Arcana, Warszawa 2002

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]