Układ trójfryzowy
Wygląd
Układ trójfryzowy – sposób eksponowania eksponatów muzealnych lub artystycznych w sposób dający widzowi poczucie równowagi oraz rytmu. Polega na wieszaniu obiektów (np. obrazów) największych wysoko na ścianie galerii lub muzeum, a mniejszych poniżej. W pasie środkowym umieszcza się obiekty (np. rzeźby, figury, eksponaty trójwymiarowe) na konsolach, półkach lub w we wnękach, czy niszach[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Małgorzata Fryza, Przedmiot muzealny. Kilka uwag o ekspozycji wnętrz w muzeach na wolnym powietrzu, w: Wieś Radomska, nr 9/2011, s. 109 (przypis), ISSN 1425-9915