Ulica Bolesława Krzywoustego w Poznaniu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
ulica Bolesława Krzywoustego
Święty Roch, Rataje (Osiedle Piastowskie, Osiedle Jagiellońskie, Osiedle Oświecenia), Łacina, Chartowo, Żegrze, Franowo, Szczepankowo, Pokrzywno, Spławie, Krzesiny
Ilustracja
Widok na ulicę Krzywoustego z wiaduktu w ciągu ul. Kurlandzkiej
Państwo

 Polska

Miejscowość

Poznań

Długość

9 km

Plan
Plan przebiegu ulicy
Przebieg
dalej jako ul. Królowej Jadwigi
0,00 km Most Królowej Jadwigi
światła 0,19 km ul. Juracka
0,23 km ul. Juracka
światła 0,25 km ul. Serafitek
światła 0,69 km rondo Rataje DW196DW433
1,02 km DW433 tunel Jagielloński
światła DW433 ul. Anny Jantar
(dojazd do CH Posnania)
1,40 km DW433 estakada nad doliną Obrzycy
DW433 Obrzyca
2,19 km DW433 tunel Lecha
DW433 Piaśnica
2,49 km DW433 ul. Chartowo i Żegrze[1]
DW433 Piaśnica
3,04 km DW433 ul. Kurlandzka[2]
3,24 km DW433 ul. Szwedzka (III rama)
DW433 Piaśnica
4,01 km DW433 wiadukt Franowo 352
7,32 km DW433 S11 węzeł autostradowy Poznań Krzesiny
A2S5
8,07 km S11 ul. Tarnowska
8,67 km S11 kładka dla pieszych
9,00 km S11 granica miasta
Położenie na mapie Poznania
Mapa konturowa Poznania, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „ulica Bolesława Krzywoustego”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „ulica Bolesława Krzywoustego”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „ulica Bolesława Krzywoustego”
Ziemia52°23′14,0″N 16°58′08,1″E/52,387210 16,968930

Ulica Bolesława Krzywoustego – ulica w Poznaniu mająca swój początek na moście Królowej Jadwigi, biegnąca w kierunku południowo-wschodnim do granicy miasta. Jedna z głównych arterii komunikacyjnych Poznania służąca jako droga wylotowa w kierunku Katowic, połączenie centrum Poznania z autostradą A2 oraz do komunikacji mieszkańców Szczepankowa i Rataj. Jedna z dłuższych ulic w Poznaniu[3]. Na odcinku od ronda Rataje w kierunku granicy miasta nazywana jest potocznie Trasą Katowicką. Patronem ulicy jest Bolesław III Krzywousty.

Przed reformą sieci drogowej w 1985 roku[4] arteria była częścią drogi państwowej nr 38[5].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Budowa[edytuj | edytuj kod]

Ulica istniała przed II wojną światową, łączyła ul. Serafitek z ul. Nowe Rataje; planowane było jej przedłużenie w obydwu kierunkach. Była niewykończona i niezabudowana[6]. W obecnej formie powstała w latach 1952-1977 w 2 etapach: w 1952 roku zrealizowano odcinek od mostu do ronda Rataje (później przedłużony od ronda do ul. Ostrowskiej[7][8], w latach 1974-1977 wybudowany został odcinek od ronda do granic miasta w ramach budowy 24-kilometrowego odcinka trasy wylotowej w kierunku Katowic (odcinek miejski to 9 km).

Planowany przebieg ulicy na planie ogólnym zagospodarowania Rataj z 1960 (R. Pawulanka, Z. Piwowarczyk, J. Schmidt) jako przedłużenie ul. Marchlewskiego

Lata 70. XX wieku[edytuj | edytuj kod]

Na początku lat 70. XX wieku została zaprojektowana przez Biuro Projektów Budownictwa Komunalnego część ulicy na odcinku od ronda Rataje do granicy miasta. Inwestorem budowy był Zarząd Dróg i Mostów. Prace przy układaniu nawierzchni wykonywał Oddział Budowy Dróg w Garbach k. Swarzędza. Roboty rozpoczęto 4 marca 1974, a ukończono 26 czerwca 1977[9].

Wybudowano 7 obiektów inżynierskich (1 estakada, 4 wiadukty, 2 przejścia podziemne). Podczas budowy konieczne było uregulowanie biegu rzek płynących w pobliżu ulicy, m.in. na odcinku 1 070 m została skanalizowana Piaśnica. Wykonano kanalizację deszczową (2 482 m) oraz wyremontowano urządzenia melioracyjne wzdłuż ulicy. Na obszarze budowy przejścia podziemnego Lecha zlikwidowano cmentarz parafialny i kaplicę cmentarną (służącą także jako kościół) istniejące tam od 1939[10]. Według obliczeń wykonawcy ulica na wybudowanym odcinku miała powierzchnię 233 000 m².

16 marca 1976 budowę wizytowali: Edward Babiuch, Jerzy Zasada i Stanisław Cozaś.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Przed II wojną światową ulica była Aleją Bolesława Krzywoustego[6]. W latach 1939-1943 nosiła nazwę Frundsbergallee, następnie przemianowano ją na Fritz Todt-Allee. Polską nazwę Bolesława Krzywoustego uzyskała z powrotem w 1946[11][12]. Podczas budowy przedłużenia ulicy w latach 1974-1977 nowy odcinek nazywano ul. Nowoostrowską (ulica jest częściowo w osi przebiegu dawnej ul. Ostrowskiej) lub Trasą Katowicką. W ramach naprawy błędów powstałych w tzw. okresie błędów i wypaczeń Miejska Rada Narodowa postanowiła w 1976 zmienić nazwę ulicy Nowoostrowskiej na Krzywoustego na całej jej długości (od ronda Rataje do granic miasta)[13][14], chociaż starą nazwą posługiwano się jeszcze w następnych latach[15].

Przebieg i charakter ulicy[edytuj | edytuj kod]

Części ulicy w zarządzie ZDM Poznań[edytuj | edytuj kod]

Odcinek powiatowy[edytuj | edytuj kod]

Początkiem ulicy jest most Królowej Jadwigi. Stąd biegnie w linii prostej do ronda Rataje (na wschód od ulicy znajduje się osiedle Piastowskie i skwer Milana Kwiatkowskiego). Droga składa się z 2 jezdni 2-pasmowych z wydzielonym torowiskiem tramwajowym na pasie zieleni; w okolicy ronda Rataje są 3 pasy ruchu. Odcinek ma długość 686 m i został wybudowany w tym samym czasie co most Królowej Jadwigi (1952). Jest częścią I ramy komunikacyjnej. W 2001 roku szacunkowa liczba pojazdów przejeżdżających tym odcinkiem wynosiła 40 000 dziennie i 3 000 w ciągu godziny (wartość szczytowa)[16].

Odcinek wojewódzki[edytuj | edytuj kod]

Przebieg ulicy na tym odcinku od grudnia 1985 roku[4] do 2000 roku[17] był zgodny z przebiegiem drogi krajowej nr 42, następnie do grudnia 2014 był częścią drogi krajowej nr 11 – obecnie trasa omija Poznań zachodnią obwodnicą oraz fragmentem autostrady. Ulica, biegnąc od ronda Rataje, stopniowo zakręca w kierunku południowym. Na tym odcinku przebiega przez Rataje (osiedle Jagiellońskie, osiedle Oświecenia, Obrzyca, bocznica ŚKP (nieistniejąca)), Chartowo (osiedle Lecha, osiedle Czecha, Piaśnica), Żegrze (osiedle Orła Białego), Franowo (Wielkopolska Gildia Rolno-Ogrodnicza, Kinepolis, stacja kolejowa Poznań Franowo) i Szczepankowo. Droga na odcinku do Szczepankowa składa się 2 jezdni 3-pasmowych oddzielonych pasem zieleni[18], później następuje zwężenie do 2 pasów w każdym z kierunków. Jest to odcinek bezkolizyjny. Odcinek kończy się na węźle autostradowym Poznań Krzesiny z autostradą A2. Został wybudowany w latach 1974-1977. Od grudnia 2014 do 29 września 2015 odcinek ten posiadał klasyfikację drogi gminnej.[19] Od 1 stycznia 2016 znajduje się w ciągu drogi wojewódzkiej nr 433.[20]

Części ulicy w zarządzie GDDKiA[edytuj | edytuj kod]

Trasa przy wiadukcie na Krzesinkach

Odcinek drogi ekspresowej S11[edytuj | edytuj kod]

Przebieg ulicy na tym odcinku jest zgodny z przebiegiem drogi ekspresowej S11. Zaczyna się na węźle autostradowym z autostradą A2, a kończy na granicy miasta (znak drogowy na wysokości ul. Podjaryszki i Nad Krzesinką). Droga składa się z 2 jezdni 2-pasmowych oraz szerokiego pobocza oddzielonych pasem zieleni. Jest to odcinek bezkolizyjny. Został wybudowany w latach 1974-1977 i był przebudowywany w okresie od 3 kwietnia 2006 do 7 czerwca 2009 w ramach remontu 14-kilometrowego odcinka tej drogi.

Obiekty inżynierskie[edytuj | edytuj kod]

Obiekty w kolejności według odległości od ronda Rataje.

Nazwa Rodzaj Budowa Wykonawcy Długość Zdjęcie Uwagi
tunel Jagielloński przejście podziemne 1 maja 1974 - 27 sierpnia 1976 konstrukcja[21]: Przedsiębiorstwo Robót Kolejowych nr 10
wykończenie[22]: Komunalne Przedsiębiorstwo Budowlane Nr 2
40 m Znajduje się dokładnie w osi przebiegu ul. Ostrowskiej sprzed 1974 roku (obecnie chodnik asfaltowy - dojścia do przejścia).
estakada nad doliną Obrzycy estakada żelbetowa ok. 1974 - 1976 roboty palowe: Poznańskie Przedsiębiorstwo Robót Inżynieryjnych Budownictwa Przemysłowego "Hydrobudowa-9"
konstrukcja: Płockie Przedsiębiorstwo Robót Mostowych
ok. 550 m 2 odrębne jezdnie 3-pasmowe, 2 x 1 chodnik (bez dojść)
tunel Lecha przejście podziemne ok. 1974 - 1976 konstrukcja: Przedsiębiorstwo Robót Kolejowych nr 10
wykończenie: Komunalne Przedsiębiorstwo Budowlane Nr 2
40 m Na terenie dawnego cmentarza parafialnego
wiadukt Jedności Słowiańskiej wiadukt żelbetowy ok. 1975 - 1976 roboty palowe: Przedsiębiorstwo Robót Kolejowych Nr 15 w Warszawie
konstrukcja i wykończenie: Płockie Przedsiębiorstwo Robót Mostowych
2 odrębne jezdnie 3-pasmowe + 2 x 1 chodnik (bez dojść)
wiadukt ruchu lokalnego (Ostrowska-Wiatraczna) wiadukt żelbetowy ok. 1976 roboty palowe: Przedsiębiorstwo Robót Kolejowych Nr 15 w Warszawie
konstrukcja i wykończenie: Płockie Przedsiębiorstwo Robót Mostowych
115 m 1 jezdnia 2-pasmowa, 1 chodnik + 1 chodnik (szer. 0,4 m bez dojścia)
wiadukt na skrzyżowaniu z ul. Szwedzką wiadukt żelbetowy XXI wiek
wiadukt kolejowy na Franowie wiadukt żelbetowy 1975 - 1977[23]
2007-8 (remont)
roboty palowe: Przedsiębiorstwo Robót Kolejowych Nr 15 w Warszawie
konstrukcja i wykończenie: Przedsiębiorstwo Robót Kolejowych Nr 10
remont: Przedsiębiorstwo Usług Technicznych INTERCOR Sp. z o.o
535 m 2 odrębne jezdnie 3-pasmowe + 2 x 1 chodnik
Węzeł autostradowy Poznań-Krzesiny wiadukt 2003
wiadukt tarnowski (Krzesinki) wiadukt żelbetowy ok. 1976 - 1977 roboty palowe: Przedsiębiorstwo Robót Kolejowych Nr 15 w Warszawie
wykonawca: Płockie Przedsiębiorstwo Robót Mostowych
131 m 1 jezdnia 2-pasmowa. W grudniu 2002 wiadukt został uszkodzony przez przejeżdżający pod nim zbyt wysoki pojazd ciężarowy.
kładka dla pieszych XXI wiek

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. wiadukt Jedności Słowiańskiej
  2. wiadukt ruchu lokalnego Ostrowska-Wiatraczna
  3. [spis dróg publicznych w administracji ZDM] [online], ZDM w Poznaniu, 31 sierpnia 2021.
  4. a b Uchwała nr 192 Rady Ministrów z dnia 2 grudnia 1985 r. w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg krajowych (M.P. z 1986 r. nr 3, poz. 16
  5. Poznań, wyd. trzynaste, Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1978.
  6. a b Kronika Miasta Poznania 3/1938, s. 332
  7. odcinek widoczny na mapach sprzed oddania do użytku Trasy Katowickiej, np. w 1976
  8. obecnie są to okolice przejścia podziemnego Jagiellońskie
  9. cykl pracy przewidywał 52 miesiące prac, do 30 czerwca 1978, zatem budowę ulicy ukończono z jednorocznym wyprzedzeniem
  10. pozostałością cmentarza są drzewa, m.in. nietypowe dla zabudowy Rataj drzewa iglaste
  11. Urząd Miasta Poznania: ZGiKM GEOPOZ-wykaz nieistniejących nazw ulic. [dostęp 2012-07-07]. (pol.).
  12. było to zgodnie z międzywojenną konwencją, według której ulice prawobrzeżnej części Poznania miały nosić nazwy królów panujących przed datą lokacji miasta (1253)
  13. Nazwy poznańskich ulic. Kronika Miasta Poznania 3-4/1984. [dostęp 2012-05-25]. (pol.).
  14. Sprawozdania (s. 136). Kronika Miasta Poznania nr 3/1976. [dostęp 2012-05-25]. (pol.).
  15. Wydarzenia w Poznaniu (s. 81). Kronika Miasta Poznania nr 1/1981. [dostęp 2012-05-26]. (pol.).
  16. Poznański most Królowej Jadwigi. [w:] Kronika Miasta Poznania [on-line]. nr 3/2001. [dostęp 2012-05-25]. (pol.).
  17. Zarządzenie nr 6 Generalnego Dyrektora Dróg Publicznych z 9 maja 2000 r. w sprawie nowych numerów dróg krajowych [online], Rzeczpospolita, 4 lipca 2000.
  18. Do początku lat 90. XX wieku na pasie zieleni przy rondzie Rataje w ciągu ulicy Krzywoustego znajdowały się tory odstawcze dla tramwajów.
  19. Rada Miasta Poznania: UCHWAŁA NR XVII/202/VII/2015 RADY MIASTA POZNANIA z dnia 29 września 2015 r. w sprawie pozbawienia dróg kategorii dróg gminnych. Dziennik Urzędowy Województwa Wielkopolskiego. [dostęp 2016-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
  20. Zarządzenie nr 61 Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia 23 grudnia 2015 r. zmieniające zarządzenie w sprawie nadania numerów drogom wojewódzkim. GDDKiA. [dostęp 2016-01-05]. (pol.).
  21. prace w okresie od 1 maja 1974 do 28 marca 1975
  22. prace w okresie od 1 września 1975 do 20 lipca 1976
  23. w 1976 oddano do użytku jedną nitkę wiaduktu

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]