Ulica Burakowska w Warszawie
| Powązki | |||||||||||||||||||||||||||||||
 Ulica Burakowska przy ul. Powązkowskiej | |||||||||||||||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||||||||||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||||||||||||||||||
| Długość |
470 m[1] | ||||||||||||||||||||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Warszawy  | |||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |||||||||||||||||||||||||||||||
 52°15′16,7″N 20°58′45,4″E/52,254630 20,979290
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Ulica Burakowska – ulica w dzielnicy Wola w Warszawie, biegnąca od ulicy Powązkowskiej do torów kolejowych.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Powstała jako droga do wsi Buraków, założonej pod koniec XIV wieku między Wawrzyszewem, Marymontem a Powązkami.
Po 1770 znalazła się poza linią Okopów Lubomirskiego, do Warszawy przyłączono jednak odcinek do ul. Piaskowej i pod koniec XVIII wieku uregulowano wraz z fragmentem ul. Powązkowskiej.
Około 1818 tereny po zachodniej stronie ulicy zajęto na obóz letni dywizji piechoty Wojska Polskiego, po 1831 mieściły się tam koszary wojsk rosyjskich.
W 1875 Burakowską przecięły tory kolei obwodowej, redukując jej rolę do funkcji lokalnej uliczki; jedynie północny odcinek biegnący wzdłuż obozu wojskowego stał się drogą wojskową o większym znaczeniu.
Początek wieku XX przyniósł powstanie w okolicy licznych fabryczek, należących przeważnie do Żydów[2]. Wyróżniała się wśród nich Fabryka Koronek Szymona Landaua z 1912 pod nr. 5/7[2], oraz zakłady chemiczne Ege B. Soborskiego, które rozpoczęły działalność po 1920.
Mimo industrializacji okolicy w okresie międzywojennym na Burakowskiej nie było wodociągu ani kanalizacji; dopiero po 1918 pojawiły się urbanistyczne koncepcje na dalszy rozwój ulicy. Planowano przedłużenie Burakowskiej aż do ul. Włościańskiej, i dalej przez Słodowiec do zbiegu ulic Kasprowicza, Żeromskiego i Marymonckiej. Ograniczałaby ona ulice wachlarzowo odchodzące na osi al. Wojska Polskiego od pl. Grunwaldzkiego.
Podczas II wojny światowej zniszczeniu uległa cała zabudowa drewniana ulicy oraz kilku fabryk; część zabudowy rozebrano po 1945.
Współcześnie ulica Burakowska skręca przed torami kolejowymi na wschód i przechodzi w ul. Kłopot. Północna część ulicy zaczynająca się przy ul. Rydygiera, po północnej stronie torów, od września 2013 nosi nazwę Anny German.
Ważniejsze obiekty[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Mapa Warszawy [online], Urząd m.st. Warszawy [dostęp 2023-11-05].
- ↑ a b Spacer 67: Wokół Powązek, [w:] Michał Szymański, Tajemnicze miasto: spacery po Warszawie. Cz. 13: Wola wielkomiejska, Wydanie I, Warszawa: Wydawnictwo CM, 2021, s. 147, ISBN 978-83-66704-61-9 [dostęp 2024-04-25] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy, tom 1. Towarzystwo Opieki nad Zabytkami, 1995, s. 243. ISBN 83-902793-5-5.