Ulica Czerwona w Łodzi
| Centrum, Górniak | |||||||||||||
 Widok ulicy od strony ul. Wólczańskiej | |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||
| Długość |
305 m | ||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie Łodzi  | |||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |||||||||||||
 51°44′45,0″N 19°27′33,6″E/51,745820 19,459320
| |||||||||||||
Ulica Czerwona w Łodzi – licząca 305 metrów ulica, łącząca Piotrkowską z ulicą Wólczańską. Znajduje się na granicy dzielnic Górna i Śródmieście.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W latach 1824–1828 na południe od Nowego Miasta (na terenach miejskich oraz rządowych) utworzono kolejną osadę przemysłową, przeznaczoną pod osiedlenie przede wszystkim tkaczy lnu i bawełny, którą nazwano Łódka. Osada położona była wzdłuż traktu piotrkowskiego i rzeki Jasień, a także obejmowała wieś rządową Wólka, Zarzew oraz Widzew[1]. Podczas regulacji ulicy Piotrkowskiej na terenie nowej osady, wyznaczono przebieg siedmiu nowych przecznic[1] oraz m.in. dochodzącą do niej ulicę, którą nazwano Czerwona. Nowa ulica została po raz pierwszy przedstawiona na planie sporządzonym przez geometrę Jana Leśniewskiego w 1825 roku[2].
Ulica stanowiła dojazd od traktu piotrkowskiego do farbiarni przędzy Traugotta Langego, przy ul. Wólczańskiej. Wśród stosowanych przez farbiarnię barwników dominowała „czerwień turecka”, stąd nazwa ulicy. W 1832 farbiarnię nabył Ludwik Geyer. Na przełomie wieków XIX/XX większość działek i domów przy ulicy należała do fabrykanckiej rodziny Geyerów, bądź do spółki akcyjnej „L. Geyer”. W roku 1928 wybudowano w jezdni ulicy tory tramwajowe, przesunięte ok. roku 1970 na miejsce wyburzonej północnej pierzei ulicy.
Nazwę ulicy zmieniono tylko raz – w czasie wojny – na Rotgarnstrasse (tj. ulica czerwonej przędzy)[3].
Numeracja i kody pocztowe[edytuj | edytuj kod]
- Numery parzyste: 2-8
- Numery nieparzyste: 1-3
- Kody pocztowe: 93-005
Ważniejsze obiekty[edytuj | edytuj kod]
- nr 3 – Willa Ryszarda Geyera; budynek i ogród zajmuje łódzka Izba Lekarska, dawniej przedszkole nr 82
- nr 6 – Dom Studentek im. Św. Urszuli Ledóchowskiej. W 1923 roku siostry urszulanki otrzymały bezpłatne mieszkanie przy ul. Czerwonej 6, w kamienicy należącej do właściciela fabryki, Ludwika Geyera. Utworzony tam dom zakonny był w latach 1928–1938 domem centralnym i siedzibą przełożonej centrum łódzkiego, s. Anieli Łozińskiej[4].
- nr 8 – Gimnazjum Społeczne nr 1 im. Ewarysta Estkowskiego i Społeczna Szkoła Podstawowa nr 1, Społecznego Towarzystwa Oświatowego im. Ewarysta Estkowskiego
Komunikacja miejska[edytuj | edytuj kod]
Ulicą Czerwoną przebiegają następujące linie MPK Łódź:
Autobusy dzienne[edytuj | edytuj kod]
- 74A, 74B (w kierunku pl. Niepodległości)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Rynkowska 1970 ↓, s. 7.
- ↑ Janik i in. 2012 ↓, s. 39.
- ↑ Baza ulic na stronie WiMBPwŁ.
- ↑ Z kroniki Zgromadzenia Urszulanki SJK.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Anna Rynkowska, Ulica Piotrkowska, wyd. I, Łódź: Wydawnictwo Łódzkie, 1970, ISBN 978-83-939822-4-0.
- Maciej Janik, Jacek Kusiński, Mariusz Stępniewski, Zdzisław Szambelan: Łódź na mapach 1793–1939. Wyd. I. Łódź: Wydawnictwo Jacek Kusiński, 2012. ISBN 978-83-927666-3-6.