Ulica Jęczmienna we Wrocławiu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
ulica Jęczmienna
Przedmieście Swidnickie
Ilustracja
Początkowy odcinek Jęczmiennej, przy ul. Grabiszyńskiej
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Miejscowość

Wrocław

Długość

330 m

Przebieg
0 m ul. Grabiszyńska
330 m pl. Rozjezdny, ul. Pszenna
Położenie na mapie Wrocławia
Mapa konturowa Wrocławia, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „ulica Jęczmienna”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „ulica Jęczmienna”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „ulica Jęczmienna”
Ziemia51°06′05,2″N 17°01′09,2″E/51,101457 17,019215

Ulica Jęczmienna – ulica w rejonie wrocławskiego osiedla Przedmieście Świdnickie, długości ok. 330 m, łącząca ul. Grabiszyńską z placem Rozjezdnym, na którym łączy się z ulicą Pszenną i Kolejową.

Wrocław, ulica Jęczmienna widziana w stronę pl. Rozjezdnego
Wrocław, ulica Jęczmienna widziana w stronę ul. Grabiszyńskiej

Wytyczona w 1873 na terenie dawnej wsi Gajowice[a] w celu połączenia ówczesnej Gräbschener Straße (Grabiszyńskiej) ze niedawno wybudowaną linią kolejową[b]; już w 1874 zaczęto stawiać przy niej pierwsze budynki. Ulicę nazwano Luisen Straße; jej patronką została Luiza Pruska[c]. W roku 1877 pomiędzy dzisiejszymi ulicami Jęczmienną a Kolejową, przy ich zbiegu na placu Rozjezdnym[d] wzniesiono Zircus Busch – Cyrk Buscha[1]; projektantem był Ernst Welz. W latach 1892–1893 u wylotu Jęczmiennej, przy placu Rozjezdnym, postawiona została[e] pierwsza z dwóch elektrowni zasilających wrocławskie tramwaje elektryczne.

Podczas oblężenia Festung Breslau w 1945 zabudowa ulicy została mocno uszkodzona (spłonął też Zircus Busch, a elektrownia przy pl. Rozjezdnym uległa uszkodzeniom, po których zdecydowano się ją zburzyć), ale kilka kamienic nadawało się do odbudowy i istnieją do dzisiaj. Pozostała zabudowa pochodzi z lat 1966–1968. Na połączonym parterze budynku nr 13–19 mieściły się biura Wrocławskiej Spółdzielni Mieszkaniowej. W drugiej połowie lat 70. XX w. wybudowano dwie „plomby” po parzystej stronie ulicy – siedmiokondygnacyjny blok nr 6–8 i pięciokondygnacyjny nr 12–16 oraz przeprowadzono generalny remont przedwojennych kamienic nr 2, 4 i 10. W tym też czasie zniknął kiosk z okolic skrzyżowania z ul. Grabiszyńską.

W kwietniu 2021 obszar ulicy został włączony do Strefy Płatnego Parkowania[2].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Gajowice przyłączono do Wrocławia w roku 1868.
  2. Do około roku 1870 tory linii łącznikowej (Verbindungs-Eisenbahn) zbudowanej w 1848 biegły na poziomie gruntu od dworca Wrocław Główny na północny zachód w stronę dworca Wrocław Świebodzki wzdłuż dzisiejszej ulicy Kolejowej; później łącznik usunięto, tory przeniesiono na nasyp, a ich bieg od rejonu pl. Rozjezdnego skręcał bardziej na zachód niż dotąd.
  3. Luiza Meklemburg-Strelitz (1776-1810), królowa pruska jako żona króla Fryderyka Wilhelma III.
  4. Nazywał się Louisen Platz, od tej samej patronki, co ulica Jęczmienna.
  5. Rozbudowa nastąpiła w 1899.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Cyrk Buscha. fotopolska.eu. [dostęp 2019-04-21].
  2. Kolejne wrocławskie ulice zostaną objęte płatnym parkowaniem. tuWrocław.com, 2021-03-18. [dostęp 2021-05-26]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]