Ulica Nadwiślańska w Krakowie
| Podgórze | |||||||||||||||||||
 nr rej. A-608 z 26 października 1981[1]
| |||||||||||||||||||
 Fragment ul. Nadwiślańskiej oraz ul. Podgórskiej. | |||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||||||
| Długość |
450 m | ||||||||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Krakowa  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |||||||||||||||||||
 50°02′48,0″N 19°57′03,0″E/50,046667 19,950833
| |||||||||||||||||||
Ulica Nadwiślańska – ulica w Krakowie, w dzielnicy XIII, w Podgórzu.
Łączy ulicę Kazimierza Brodzińskiego i kładkę Ojca Bernatka z ulicą Solną. Jest jednojezdniowa.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Ulica w obecnym kształcie została wytyczona w latach trzydziestych XIX wieku i wtedy też otrzymała obecną nazwę. Na początku XX wieku zachodni fragment ulicy został wyburzony na rzecz wybudowania bulwaru Podolskiego, będącego częścią zabytkowych bulwarów wiślanych[2][3].
W 1924 roku wzniesiono kamienicę znajdującą się przy ul. Nadwiślańskiej 1, wybudowanej według projektu Henryka Lamensdorfa, która stanowi obecnie dominantę ulicy. Przy wschodnim odcinku ulicy znajduje się elektrownia miejska, pochodząca z roku 1899[3].
Zabudowa[edytuj | edytuj kod]
- ul. Nadwiślańska 1 (ul. Piwna) – kamienica. Projektował Henryk Lamensdorf, 1924.
- ul. Nadwiślańska 4 – zespół elektrowni miejskiej, XX wiek[a].
- ul. Nadwiślańska 15 (ul. Krakusa 30) – dom. Projektował Stanisław Serkowski, 1869–1871.
- ul. Nadwiślańska 21 (ul. Solna 6) – kamienica. Projektował Ludwik Struzik, 1912–1913.
Opracowano na podstawie źródła: Gminnej ewidencji zabytków – Kraków[4].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ 20 października 1987 roku wpisany do rejestru zabytków nieruchomych.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2024-03-18].
- ↑ Nadwiślańska, ulica. W: Nazwy ulic Krakowa. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN, 1995, s. 108. ISBN 83-85579-48-6.
- ↑ a b Nadwiślańska, ulica. W: Encyklopedia Krakowa. Warszawa – Kraków: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 653. ISBN 83-01-13325-2.
- ↑ Gminna ewidencja zabytków – Kraków. [w:] Biuletyn Informacji Publicznej [on-line]. bip.krakow.pl. [dostęp 2024-03-18]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Nadwiślańska, ulica. W: Encyklopedia Krakowa. Warszawa – Kraków: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 653. ISBN 83-01-13325-2.
- Nadwiślańska, ulica. W: Nazwy ulic Krakowa. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN, 1995, s. 108. ISBN 83-85579-48-6.