Ulica gen. Romana Abrahama w Warszawie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ulica gen. Romana Abrahama w Warszawie
Gocław
Ilustracja
Ulica gen. Romana Abrahama przy ul. Rogalskiego
Państwo

 Polska

Miejscowość

Warszawa

Długość

880 m[1]

Poprzednie nazwy

gen. Franciszka Jóźwiaka

Przebieg
światła 0 m ul. J. Meissnera

←→ ul. gen. T. Bora-Komorowskiego

160 m ul. S. Rogalskiego
300 m ul. Kapelanów Armii Krajowej
570 m ul. Orlego Lotu
światła 880 m ←→ ul. gen. A.E. Fieldorfa „Nila”

ul. W. Umińskiego

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica gen. Romana Abrahama w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Ulica gen. Romana Abrahama w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica gen. Romana Abrahama w Warszawie”
Ziemia52°13′40,7″N 21°05′17,6″E/52,227972 21,088222

Ulica gen. Romana Abrahama – ulica w warszawskiej dzielnicy Praga-Południe, na osiedlu Gocław. Stanowi część tzw. obwodnicy, otaczającej centralną część zabudowy osiedla.

Przebieg[edytuj | edytuj kod]

Ulica Abrahama stanowi jeden z czterech łuków, wchodzących w skład tzw. obwodnicy osiedlowej, która ogranicza centralne osiedla Gocławia: Orlik, Wilgę, Iskrę i Jantar. Z punktu widzenia numeracji porządkowej rozpoczyna się skrzyżowaniem z ul. gen. T. Bora-Komorowskiego i biegnie wpierw ku północy, a następnie na wschód, do ul. gen. A.E. Fieldorfa „Nila”.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Ulica ta została wytyczona wraz z pozostałymi głównymi ulicami na Gocławiu w drugiej połowie lat 70. XX wieku w związku z planami budowy osiedli mieszkaniowych na terenie zlikwidowanego Lotniska Gocław. Początkowo, od grudnia 1977 r., cała pętla stanowiąca obwodnicę osiedlową nosiła nazwę ul. gen. Franciszka Jóźwiaka[2]. Krzyżowała się ówcześnie dwukrotnie zarówno z biegnącą od strony Saskiej Kępy ul. Aleksandra Zawadzkiego (obecnie ul. gen. T. Bora-Komorowskiego), jak i nowo wytyczoną pomiędzy Wałem Miedzeszyńskim a ul. Ostrobramską aleją Bolesława Bieruta (obecnie ul. gen. A.E. Fieldorfa „Nila”). Pierwszy raz na planie miasta widnieje na przełomie lat 1978 i 1979.

Na początku lat 80. z ulicy gen. Franciszka Jóźwiaka wydzielone zostały trzy nowe: ul. Janusza Meissnera, przyległa do osiedla Jantar, ul. Jugosłowiańska, przyległa do osiedlu Iskra, oraz ul. Władysława Umińskiego, przyległa do osiedla Wilga. Nazwę ul. gen. Franciszka Jóźwiaka zachował odcinek przyległy do osiedla Orlik.

W październiku 1990 roku w ramach likwidacji nazw i symboli komunistycznych z przestrzeni publicznej ulica otrzymała obecnego patrona[3][4].

Zabudowa[edytuj | edytuj kod]

Ulica otoczona jest głównie blokową zabudową mieszkaniową z przełomu lat 70. i 80. XX stulecia. W swej środkowej części od północy sąsiaduje z odcinkiem Kanału Gocławskiego, za którym znajduje się park Nad Balatonem.

Parametry techniczne[edytuj | edytuj kod]

Na całej swojej długości ulica jest dwujezdniowa i nie posiada drogi dla rowerów.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Mapa Warszawy [online], mapa.um.warszawa.pl [dostęp 2020-11-23].
  2. Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 397. ISBN 83-86619-97X.
  3. Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 404. ISBN 83-86619-97X.
  4. Uchwała Nr 41/VIII/90 Rady Dzielnicy-Gminy Praga Południe w Warszawie z dnia 18 października 1990 r. w sprawie nadania nazw 2 nowym ulicom w osiedlu Gocław Lotnisko – Orlik VII oraz zmiany nazwy ulicy Franciszka Jóźwiaka.