Ulrich Schrade

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ulrich Schrade
Ilustracja
prof. dr hab. Ulrich Schrade
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

21 lipca 1943
Patryki

Data i miejsce śmierci

15 listopada 2009
Warszawa

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: filozof
Alma Mater

Politechnika Warszawska

Profesura

2004

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Politechnika Warszawska

Okres zatrudn.

1974–2009

Kierownik Zakładu Filozofii Wydziału Administracji i Nauk Społecznych
Wydział

Wydział Administracji i Nauk Społecznych Politechniki Warszawskiej

Skarbnik Zarządu Głównego
Towarzystwo Naukowe

Polskie Towarzystwo Filozoficzne

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej Brązowa Odznaka im. Janka Krasickiego

Ulrich Schrade (ur. 21 lipca 1943 w Patrykach, zm. 15 listopada 2009 w Warszawie) – prof.[1] dr hab., filozof, teoretyk wychowania, etyk – badacz twórczości Henryka Elzenberga[2] i teoretyk myśli konserwatywnej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego im. Adama Mickiewicza w Olsztynie (1961).

W latach 1961-66 studiował pod kierunkiem prof. Bolesława Kasprowicza na Wydziale Morskim WSE w Sopocie; w latach 1966-69 pracował przy budowie Olsztyńskich Zakładów Opon Samochodowych; w latach 1969-1974 odbywał studia doktoranckie pod kierunkiem prof. Bogusława Wolniewicza na Uniwersytecie Warszawskim.

Od 1974 roku związany był z Politechniką Warszawską, a w szczególności z Wydziałem Administracji i Nauk Społecznych. Na tej uczelni uważany jest za współtwórcę szkoły filozofii nauki i techniki oraz teoretyka dydaktyki szkoły wyższej. Do końca życia pełnił funkcje: Kierownika Zakładu Filozofii Wydziału Administracji i Nauk Społecznych PW, Kierownika Seminarium Pedagogicznego oraz Podyplomowych Studiów Pedagogicznych w PW[3].

Był członkiem Komisji Dyscyplinarnej Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego oraz pełnił funkcję skarbnika Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Filozoficznego.

Trzonem jego zainteresowań naukowych były problemy szeroko ujętej antropologii i aksjologii oraz pedagogiki. Był profesorem Politechniki Warszawskiej; wykładał również na Akademii Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku[4].

Pochowany na cmentarzu w Klebarku Wielkim[5].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Idea humanizmu w świetle aksjologii Henryka Elzenberga, 1986.
  • Etyka. Główne systemy, 1992.
  • Nurty filozofii współczesnej, trzy wydania – 1997, 2003, 2010.
  • Międzywojenna polska myśl narodowa. Od patriotyzmu do globalizmu, 2004.
  • Dydaktyka szkoły wyższej. Wybrane problemy. (red.), 2010.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]