Urząd Stanu Cywilnego w Płocku
 nr rej. 187/1274 z 22 maja 1975
| |
 Pałac Ślubów | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Kolegialna 9, |
| Styl architektoniczny | |
| Ukończenie budowy |
ok. 1885 |
Położenie na mapie Płocka  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°32′37,100″N 19°41′33,061″E/52,543639 19,692517
| |
Urząd Stanu Cywilnego w Płocku (Pałac Ślubów, Pałacyk Flatauów) – płocki urząd stanu cywilnego mieszący się przy ulicy Kolegialnej 9 (Kolegjalnej 9).
Obecnie[1] pałac składa się z trzech sal: Sali Ślubów, Sali Toastów, oraz Sali Kolumnowej. Urząd prowadzi archiwa od 1906 roku.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Kamienica na ulicy Kolegialnej 9 została wzniesiona w latach 1885–1886 przez Annę z Heymanów Flatau (1838–1898) i jej męża Ludwika Flataua (1829–1890) – kupca zbożowego, przemysłowca i właściciela domu bankowego[2].
Kazimierz Askanas pisze[3], że ten "dwukondygnacyjny ośmioosiowy" pałacyk został wzniesiony około 1890 roku i stanowi "epigonalną fazę renesansyzmu". W 1894 roku Tygodnik Ilustrowany pisał, że w Płocku Ludwik Flatau wybudował pałacyk piętrowy przy ul. Kolegialnej, w stylu renesansowym, który zasługuje na uznanie ze względu na to, że wszystko w nim, nie wyłączając umeblowania, jest owocem pracy sił miejscowych, przeważnie warszawskich[2].
W 1834 roku posesję oznaczoną numerem hipotecznym 321 przy ulicy Kolegialnej nabył pochodzący z Gołańczy kupiec Joachim Flatau (1778-1865) wraz z żoną Braną z Nirenbergów. Na mocy kontraktu kupna sprzedaży z 1869 roku właścicielem nieruchomości został Ludwik Flatau. Po jego śmierci nieruchomość odziedziczyła jego żona Anna wraz z czworgiem dzieci. W 1907 roku nieruchomość została sprzedana Jakubowi Neumarkowi, a od 1917 roku jej właścicielami byli Józef Rogozik i Dawid Szenwic, następnie Bank Przemysłowy Warszawski. W 1925 roku posesję przejęła Powiatowa Kasa Chorych w Płocku. W 1929 roku ogłaszano konkurs[4] na stanowisko dyrektora Powiatowej Kasy Chorych, która wtedy mieściła się na Kolegjalnej 9. Ostatnim przedwojennym właścicielem był Karol Popielawski[5].
Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
W tym budynku urodził się w 1886 roku Edward Flatau, współtwórca polskiej neurologii. Obecnie[1] znajduje się tam tablica pamiątkowa poświęcona adwokatowi Kazimierzowi Askanasowi, który był wybitnym działaczem społecznym i wieloletnim wiceprezesem Towarzystwa Naukowego Płockiego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b W roku 2022
- ↑ a b Z różnych stron. „Tygodnik Illustrowany”. 22 (9), s. 351, 1894. (pol.). [Seria 5]
- ↑ Kazimierz Askanas: Sztuka płocka. Płock: Towarzystwo Naukowe Płockie, 1991. (pol.).
- ↑ ogłoszenie. konkurs na stanowisko dyrektora kasy chorych. „Robotnik”. 35 (197), s. 4, 15 lipca 1929. (pol.).
- ↑ Krystyna Grochowska-Iwańska. Płockie tropy rodziny Flatau w XIX wieku. „Notatki Płockie. Kwartalnik Towarzystwa Naukowego Płockiego”. 3 (268), s. 3-12, 2021. (pol.).