Vix (stanowisko archeologiczne)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krater z Vix

Stanowiska archeologiczne w Vixstanowiska archeologiczne kultury zachodniohalsztackiej, położone w miejscowości Vix w departamencie Côte-d’Or we wschodniej Francji. Ich odkrywcą był francuski archeolog Maurice Moisson[1]. Składają się one z grobowca książęcego u stóp Mont Lassois oraz osady położonej na wzgórzu.

Stanowisko[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Vix (Côte-d’Or).

Grobowiec książęcy[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Krater z Vix.

Grobowiec datowany jest na około 500 lat p.n.e. Był to pochówek kurhanowy, o średnicy 42 i wysokości 6 metrów. Pod nasypem znajdowała się drewniana komora o powierzchni 9 m². Umieszczono w niej rozebrany na części wóz, na którego skrzyni ułożono ciało martwej kobiety w wieku około 30–35 lat. Koła tego zdobionego licznymi okuciami brązowymi wozu owinięto w płótno i ustawiono przy wschodniej ścianie komory grobowej. Zmarłą wyposażono w zestaw biżuterii, na który składały się bursztynowe i kamienne paciorki, bransolety z gagatu i bursztynu, siedem fibul, brązowe nagolenniki oraz wyróżniający się wykonany z 24-karatowego złota diadem o wadze 480 gramów. Po zewnętrznej stronie jego odgiętych gruszkowatych zakończeń przedstawiono figurki pegaza. Przypuszcza się, że przedmiot ten pochodzi z nadczarnomorskich pracowni w koloniach greckich. Ponadto w wyposażeniu grobowca odnaleziono cały zestaw naczyń. Był wśród nich wyjątkowej wielkości krater brązowy, zwany w literaturze kraterem z Vix. Znalezisko te waży 208,6 kg, jest wysokie na 164 cm i pojemne na 1000 litrów. Przypuszcza się, że zabytek ten był przywieziony na ten obszar w częściach i dopiero następnie zespojony. Inne naczynia znalezione w komorze grobowej to srebrna misa, attycka czarnofigurowa czara z przedstawieniem walczących Amazonek, podobne niezdobione naczynie oraz dwie etruskie czarki brązowe i połówka innej, uszkodzonej czarki.

Osiedle obronne[edytuj | edytuj kod]

Na wzniesieniu Mont Lassois znajdowało się w tym okresie osiedle obronne, z którym związany był omówiony grobowiec. Miało ono powierzchnię 500 na 120/150 metrów. Ufortyfikowane było za pomocą wału ziemnego, oblicowanego z obu stron murem kamiennym. Osiedle te było intensywnie zasiedlone, o czym świadczy ogromna liczba zabytków, a zwłaszcza ponad milion fragmentów ceramiki, wśród niej również importowanej ceramiki greckiej i setki wyrobów z metali.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Fall from Vix. [dostęp 2009-02-04]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Joachim Śliwa (red.): Stary i nowy świat (Od „rewolucji” neolitycznej do podbojów Aleksandra Wielkiego). Kraków: Świat Książki, Fogra Oficyna Wydawnicza, 2005, s. 480.