Władysław Łazowski
 podpułkownik aptekarz
| |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
8 Batalion Sanitarny, |
Władysław Michał Łazowski (ur. 5 września 1876, zm. 9 sierpnia 1941 w Starobielsku) – podpułkownik aptekarz Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Władysław Łazowski urodził się 5 września 1876[1][2]. Był synem Tytusa (1838-1894, farmaceuta władający apteką „Pod Archaniołem” we Lwowie) i Józefy z domu Płoszewskiej[1]. W 1903 ukończył studia farmaceutyczne z tytułem magistra we Lwowie[2].
Po zakończeniu I wojny światowej został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany na stopień majora w korpusie oficerów zawodowych sanitarnych dział aptekarze ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[3][4][5][6]. W 1923, 1924 jako oficer nadetatowy 8 Batalionu Sanitarnego z Torunia służył w Szpitalu Okręgowym VIII w tym mieście[7][8]. Został awansowany na stopień podpułkownika aptekarza w korpusie oficerów sanitarnych ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928[9]. W 1928 był oficerem w 8 Okręgowej Składnicy Sanitarnej[10]. W 1934 jako podpułkownik aptekarz przeniesiony w stan spoczynku był przydzielony do kadry zapasowej 6 Okręgowego Szpitala Okręgowego we Lwowie i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto[11].
Do 1939 prowadził apteki we Lwowie przy ulicy 29 Listopada 75 i przy ulicy Lwowskich Dzieci[12][13][2].
Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 roku został aresztowany przez funkcjonariuszy NKWD[1]. Zmarł 9 sierpnia 1941 w Starobielsku na obszarze ZSRR[1][14].
Był żonaty z Zuzanną z domu Acht (1881-1962), z którą miał syna Zbigniewa i córkę Kazimierę, którzy wkrótce po jego aresztowaniu zostali wywiezieni w głąb ZSRR, przebywali na obszarze kazachskim, z którego później powrócili na ziemie polskie[1][15].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Agnieszka Elżbieta Kaleta: Władysław Łazowski. geni.com. [dostęp 2018-09-02].
- ↑ a b c Urzędowy spis: lekarzy, lekarzy-dentystów, farmaceutów, felczerów, pielęgniarek, położnych, uprawnionych i samodzielnych techników dentystycznych oraz wykazy: aptek, szpitali, ubezpieczalni społecznych,ośrodków zdrowia, przychodni samodzielnych oraz centrali i filii Państwowej Szkoły Higieny Cz.III Farmaceuci. Warszawa: 1939, s. 52.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1210.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1093.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 791.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 371.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1120, 1169.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1107, 1062.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 747.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 719.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 378, 778.
- ↑ Książka telefoniczna. 1939, s. 646.
- ↑ Urzędowy spis: lekarzy, lekarzy-dentystów, farmaceutów, felczerów, pielęgniarek, położnych, uprawnionych i samodzielnych techników dentystycznych oraz wykazy: aptek, szpitali, ubezpieczalni społecznych,ośrodków zdrowia, przychodni samodzielnych oraz centrali i filii Państwowej Szkoły Higieny Cz.VIII Apteki. Warszawa: 1939, s. 19.
- ↑ Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939-1945. Londyn: Instytut Historyczny im. Gen. Sikorskiego, 1952, s. 361.
- ↑ Jonathan Korowicz: Easter 1935 Lwów. jkorowicz.wordpress.com, 2012-06-22. [dostęp 2018-09-02].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.