Władysław Bandurski (żołnierz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Bandurski
podchorąży podchorąży
Data i miejsce urodzenia

18 grudnia 1901
Przemyśl

Data i miejsce śmierci

18 marca 1921
Ilia

Przebieg służby
Lata służby

1914–1918

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

1 pułk piechoty Legionów

Główne wojny i bitwy

Wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości

Władysław Bandurski (ur. 18 grudnia 1901 w Przemyślu, zm. 18 marca 1921 w Ilii) – podchorąży Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej. Kawaler orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Józefa i Józefy z domu Swoboda. W Krakowie uczęszczał do gimnazjum, a później zamieszkał w Bohorodczanach w powiecie stanisławowskim[1]. Od sierpnia 1914 w Legionach Polskich, a z racji młodego wieku pełnił w 2 kompanii 1 pułku piechoty funkcję ordynansa i łącznika[1]. 16 sierpnia 1916 odznaczył się podczas walk nad Stochódem. Walcząc pod Rudką Miryńską, kilkakrotnie przedostając się przez linie nieprzyjaciela, przenosił ważne meldunki i rozkazy[1]. Odznaczony za czyny bojowe Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[2]. Od jesieni 1917 walczył w szeregach armii austriackiej, na froncie włoskim został ranny. W listopadzie 1918 wstąpił do Wojska Polskiego do 1 pułku piechoty Legionów. Uczestniczył w walkach na froncie polsko-bolszewickim. Awansowany do stopnia podchorążego. Na skutek odniesionych ran i kontuzji zmarł po dłuższej chorobie w Ilii w powiecie Wilejka, gdzie został pochowany na miejscowym cmentarzu. Rodziny nie założył[1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]