Władysław Ficke
Władysław Wilhelm Ficke, ok. 1925 r. | |
Data i miejsce urodzenia |
20 września 1881 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
po 1945 |
Miejsce spoczynku |
nieznane |
Stanowisko |
naczelnik więzienia |
Odznaczenia | |
Władysław Wilhelm Ficke właśc. Władysław Wilhelm Fitzke (ur. 20 września 1881 w Warszawie[1], zm. po 1945) – naczelnik więzienia przy Rakowieckiej w okresie międzywojennym i podczas okupacji niemieckiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był synem Wilhelma Henryka Fitzke (1844–1901), ewangelika, właściciela sklepu meblowego w Warszawie przy ul. Nowy Świat 30 i Wandy z Ginsów (1855–1930), katoliczki, pochodzącej z zasymilowanej rodziny żydowskiej, bratanicy Aleksandra Ginsa.
Ukończył gimnazjum realne oraz kursy handlowe, przez pewien czas prowadził własne biuro handlowe z artykułami tabacznymi. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości zgłosił się do służby więziennej. W dniu 11 listopada 1918 r. przejął od Niemców więzienie Pawiak, a od 1 stycznia 1920 do 31 marca 1939 r. pełnił funkcję naczelnika więzienia przy Rakowieckiej. Po wybuchu wojny, w październiku 1939 r. został ponownie powołany przez ówczesnego szefa więziennictwa na stanowisko naczelnika więzienia mokotowskiego. Faktyczne kierownictwo znajdowało się w rękach niemieckich, a Władysław Ficke zajmował się jedynie sprawami administracyjnymi i finansowymi. Pełnił tę służbę do wybuchu powstania warszawskiego. We wrześniu został wywieziony do obozu w Pruszkowie.
Po zakończeniu wojny został znów powołany do służby więziennej przez Departament Więziennictwa i Obozów Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. Nie zdążył podjąć pracy, bowiem 5 kwietnia 1945 r. został aresztowany i osadzony w areszcie tymczasowym w więzieniu Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Pruszkowie. Zarzucano mu, że podczas pełnienia stanowiska naczelnika więzienia, idąc na rękę władzom nazistowskim, działał na szkodę osadzonych w więzieniu na Mokotowie m. Warszawy podczas okupacji niemieckiej, to jest o czyny z art. 1 Dekretu z dnia 31 sierpnia 1944 r. Po przesłuchaniu został przekazany do dyspozycji prokuratora Specjalnego Sądu Karnego i osadzony w więzieniu karno-śledczym na Pradze. Po dwukrotnym przesłuchaniu przez oficera śledczego Józefa Lindorfa został zwolniony w dniu 15 maja 1945 r. Ostatecznie śledztwo zostało umorzone w dniu 1 września 1946 r.
Dokładna data i miejsce śmierci oraz miejsce pochówku Władysława Ficke nie jest znane.
Rodzina[edytuj | edytuj kod]
Żona Eugenia (?–po 1945); bracia: Zygmunt Wilhelm (1876–1915)[2] – urzędnik Banku Handlowego, Julian Lucjan (1879–1943) – chemik, dyrektor działu ogniowego Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych[3], zamordowany przez Niemców razem z synem Tadeuszem w egzekucji 3 grudnia 1943 r. na ul. Puławskiej 21/23 w Warszawie (przy zajezdni tramwajowej)[4].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1934)[5]
- Srebrny Krzyż Zasługi
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Metryka urodzenia Władysława Wilhelma Fitzke, (31/1882), parafia ewangelicko-augsburska w Warszawie http://metryki.genealodzy.pl/metryka.php?ar=1&zs=0181d&sy=1882&kt=1&plik=031-034.jpg#zoom=1&x=673&y=321
- ↑ Metryka urodzenia Zygmunta Wilhelma Fitzke, (520/1876), parafia ewangelicko-augsburska w Warszawie http://metryki.genealodzy.pl/metryka.php?ar=1&zs=0181d&sy=1876&kt=1&plik=518-521.jpg#zoom=1&x=2636&y=700
- ↑ Spis abonentów warszawskiej sieci telefonów, 1938/39
- ↑ Bartoszewski, Władysław: Straceni na ulicach miasta, Warszawa, Książka i Wiedza, 1970, s. 129
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 259, poz. 338 „za zasługi w służbie państwowej”.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Szlakami krwi i mordu. Co powinna wiedzieć Warszawa o więzieniu karnem w Mokotowie, Stołeczny Kurjer Warszawski, 1924 r., nr 48, s. 1.
- Księga jubileuszowa więziennictwa polskiego, Warszawa 1929 (z tej pozycji pochodzi zdjęcie Władysława Ficke s. 13 oraz zdjęcie personelu więzienia przy Rakowieckiej s. 320).
- Krystian Bedyński, Pierwsi w służbie (listopad – grudzień 1918 r.), Forum penitencjarne, 11/2014, s. 36.
- Maria Kosicka, Władysław Ficke, naczelnik z Rakowieckiej Forum Penitencjarne, R. XX, nr 1 (224), styczeń 2017, s. 40–41, ISSN 1505-2184.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Ignacy Purgał – więźniowie Pawiaka
- Historia więzienia mokotowskiego. sw.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-22)].
- Więzienie na Mokotowie