Władysław Halicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Halicki
Data i miejsce urodzenia

1850
Mikulicze, obecnie Ukraina

Data śmierci

po 1939

Zawód, zajęcie

architekt

Kamienica przy ulicy Dżochara Dudajewa (Chorążczyna), Lwów /1906/

Władysław Halicki (ur. 1850 w Mikuliczach, zm. po 1939) — polski architekt.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Od 1869 do 1875 studiował na lwowskiej Akademii Inżynierskiej, naukę kontynuował przez dwa lata w Rzymie. W 1877 powrócił do Lwowa i otrzymał stanowisko asystenta profesora Karola Maszkowskiego (1831-1886) w Katedrze Geometrii Opisowej. Od 1880 był asystentem Juliana Zachariewicza na Wydziale Architektury, w latach 1879-1881 był członkiem Polskiego Towarzystwa Politechnicznego. Od 1880 prowadził prace konserwacyjne i przebudowę lwowskiego kościoła Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny i klasztoru Karmelitów Bosych, w 1887 wykonano nowe dębowe stalle i ambonę, ok. 1900 odtworzono frontową elewację główną, a w południowej umieszczono grotę z figurą Matki Bożej, zaś w 1906 dobudowano drugą wieżę ze zwieńczeniem w stylu neobaroku. Prowadził biuro architektoniczne ze Stanisławem Ulejskim, a po 1918 zajmował stanowisko architekta miejskiego w Jaśle, a następnie zamieszkał w Poznaniu, gdzie prowadził biuro architektoniczne przy Wałach Królowej Jadwigi 3. Miejsce i data śmierci nie są znane.

Projektował początkowo w stylach historyzmu, a następnie modernizmu.

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

  • Kamienica przy ulicy Listopadowego Czynu 14 (Adama Mickiewicza) we Lwowie, w stylu historyzmu z popiersiem Adama Mickiewicza dłuta Leonarda Marconiego na elewacji /1880/;
  • Restauracja kościoła Bernardynów we Lwowie /1883-1884/;
  • Budynek stowarzyszenia „Sokół” na rogu ulic Dżochara Dudajewa 8 (Chorążczyna, wcześniej Józefa Bartłomieja Zimorowicza) i Pawła Kowżuna 11 (Sokoła), rozbudowa wspólnie z Alfredem Kamienobrodzkim) /1887, rozbudowa 1907/;
  • Kaplica-mauzoleum Barczewskich na Cmentarzu Łyczakowskim /1887/[1];
  • Projekt konkursowy gmachu Galicyjskiej Kasy Oszczędności /1888/ - niezrealizowany;
  • "Biały Klasztor" - Klasztor Zgromadzenia Sióstr Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny w Nowym Sączu (wspólnie z Karolem Knausem /lata 1890-te/;
  • Dom zdrojowy nad źródłem "Maria" w Truskawcu /1896/;
  • Cerkiew pw. Wniebowstąpienia Pańskiego na Starym Zniesieniu przy ulicy Starozniesieńskiej 23 /1897-1901/
  • Pałac Balów we wsi Tuligłowy, na elewacji rzeźby dłuta Piotra Harasimowicza /1898-1899/, (obecnie sanatorium przeciwgruźlicze);
  • Przebudowa Pałacu Dzieduszyckich przy ulicy Mykoły Łysenki 15 (Kurkowej), dobudowa trzeciej kondygnacji nakrytej mansardowym dachem w stylu francuskiego neorenesansu oraz nadbudowa bocznych skrzydeł /1902-1904/;
  • Projekt gmachu Galicyjskiego Towarzystwa Muzycznego w stylu neobarokowym /1905/, planowano budowę konserwatorium i salę koncertową razem z adaptacją sąsiedniej kamienicy. Budowę rozpoczęto, ale po roku przerwano. Znaczne zmiany do projektu wniósł Władysław Sadłowski, obecnie jest to Filharmonia Lwowska;
  • Willa własna przy ul. Potockiego (1906), od 1913 siedziba Polskiego Towarzystwa Politechnicznego, współautor Wincenty Rawski (młodszy)[2], na elewacji zdobienia dłuta Edmunda Pliszewskiego, obecnie pod adresem ulicy Dżochara Dudajewa 9 (Chorążczyna)
  • Dobudowa drugiej wieży kościoła klasztornego karmelitów bosych przy ulicy Wołodymyra Wynnyczenki 22 (Wały Gubernatorskie) /1906/;
  • Budynki przy ulicy Akademika Serhija Jefremowa 47 i 49 (Czesława Mączyńskiego) /1906/;
  • Pałac Władysława Długosza we wsi Siary koło Gorlic (1912).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Krystyna Charczuk. Mauzoleum Barczewskich na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie - kwerenda archiwalna. „""”, 2019. Lwów/Warszawa/Michałowice: Monument Service sp. z o.o. sp. kom.. [dostęp 2020-12-05]. (pol.). 
  2. Śp. Inż. Wincenty Rawski. „Czasopismo Techniczne”, s. 305, Nr 19 z 10 października 1927. Polskie Towarzystwo Politechniczne we Lwowie. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Grzegorz Rąkowski, "LWÓW. Przewodnik krajoznawczo-historyczny po Ukrainie Zachodniej" część IV. Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, Pruszków 2008, ISBN 978-83-89188-70-8.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]