Władysław Karol Dobrucki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Karol Dobrucki
Data i miejsce urodzenia

19 stycznia 1918
Kraków

Data śmierci

20 czerwca 2010

Miejsce spoczynku

Cmentarz wojskowy przy ul. Prandoty w Krakowie

Miejsce zamieszkania

Kraków

Narodowość

polska

Tytuł naukowy

profesor zwyczajny doktor habilitowany inżynier nauk technicznych

Alma Mater

Politechnika Śląska w Gliwicach

Uczelnia

Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie

Wydział

Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi Krzyż Oświęcimski

Władysław Karol Dobrucki (ur. 19 stycznia 1918 w Krakowie, zm. 20 czerwca 2010) – polski profesor zwyczajny nauk technicznych. Prodziekan Wydziału Maszyn Górniczych i Hutniczych (obecnie Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki) Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1972–1975.

Tablica pamiątkowa poświęcona Władysławowi Dobruckiemu w Krakowie

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 19 stycznia 1918 roku w Krakowie. W latach 1935–39 studiował na Politechnice Warszawskiej.

8 września 1939 zgłosił się ochotniczo do Wojska Polskiego. Jako szeregowiec ochotniczego szwadronu strzelców konnych walczył w grupie płk. Korytki. Wiosną 1941 wstąpił do Związku Walki Zbrojnej. Utrzymywał punkt kontaktowy Oddziału 741 podległy placówce „List” w Budapeszcie. Aresztowany przez gestapo w październiku 1941, więziony na „Pawiaku” w okresie 13.10.1941 do 17.04.1942, później w obozie Auschwitz do 12.04.1943 i w KL Mauthausen-Gusen do 5.05.1945[1].

W 1946 uzyskał dyplom Politechniki Śląskiej w Gliwicach[2]. W okresie 1.02.1946 do 31.01.1957 kierownik pracowni Biura Projektów Hutniczych „BIPROHUT”[1], równocześnie w latach 1950–54 pracownik Politechniki Śląskiej[2]. Doktorat (1960) i habilitacja (1962) – na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, od 1970 – profesor nadzwyczajny, od 1976 – profesor zwyczajny[2].

W AGH początkowo adiunkt, od 1.10.1956 – zastępca profesora[1], następnie 1962–70 – docent, 1970–88 – profesor, od 1988 – profesor emerytowany zatrudniony w niepełnym wymiarze godzin. Był kierownikiem Zakładu Maszyn Obróbki Plastycznej w latach 1962–88. W latach 1972–75 prodziekan Wydziału Maszyn Górniczych i Hutniczych AGH.

Profesor Władysław Karol Dobrucki zmarł 20 czerwca 2010, został pochowany na cmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty w Krakowie.

Praca naukowa[edytuj | edytuj kod]

Autor 120 prac z zakresu mechaniki procesu walcowania i urządzeń walcowniczych w czasopismach polskich i zagranicznych, 10 książek w tym 5 monografii, 17 patentów.

Członek Komisji Metalurgii Polskiej Akademii Nauk, Komisji Budowy Maszyn PAN, Komisji Mechaniki Stosowanej Oddziału PAN w Krakowie, członek rad naukowych: Instytutu Obróbki Plastycznej w Poznaniu, Instytutu Metalurgii i Inżynierii Materiałowej im. A. Krupkowskiego PAN w Krakowie, Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Obróbki Plastycznej Metali „Plasomet” w Warszawie.

Współtwórca polskiej szkoły projektowania i konstrukcji walcowni, twórca oryginalnej szkoły naukowej w zakresie podstaw mech. walcowania i jej sprężenia zwrotnego z walcarką, projektant pierwszej w Polsce (zaprojektowanej i zbudowanej) walcowni (1951), współautor patentów na oryginalną metodę przepychania na gorąco rur i na obwiedniowe walcowanie na zimno rur o dużych średnicach.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Profesor Władysław Karol Dobrucki był wielokrotnie wyróżniany odznaczeniami państwowymi i resortowymi w tym: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym Krzyżem Zasługi (1951)[3], Krzyżem Oświęcimskim, Odznaką Weteran Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny.

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Tablica pamiątkowa poświęcona profesorom: Władysławowi Dobruckiemu, Waleremu Pisarkowi i Krystynie Pisarkowej umieszczona na elewacji bloku nr 2 na osiedlu Słonecznym w Krakowie, w dzielnicy Nowa Huta, w miejscu zamieszkania naukowców. Została ona ufundowana przez mieszkańców Wspólnoty Mieszkaniowej os. Słoneczne 2 i krakowski oddział IPN, odsłonięto ją 1 marca 2020 roku. Autorem tablicy wykonanej z brązu jest Stanisław Cukier[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Koło Kombatantów przy AGH: Informator Nr 1/2011(41). [dostęp 2014-02-09]. (pol.).
  2. a b c Władysław Karol Dobrucki. [dostęp 2014-02-09]. (pol.).
  3. M.P. z 1951 r. nr 57, poz. 754
  4. Głos Tygodnik Nowohucki ↓.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]