Władysław Markocki
| Data i miejsce urodzenia |
1911 |
|---|---|
| Data śmierci |
1993 |
| Zawód, zajęcie |
artysta fotograf, publicysta |
| Narodowość |
polska |
| Odznaczenia | |
 
| |
Władysław Markocki (ur. 1911 w Nowym Targu, zm. 1993) – polski artysta fotograf, publicysta[1][2][3][4]. Członek rzeczywisty i członek honorowy Związku Polskich Artystów Fotografików[1][5][3].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Władysław Markocki, związany z lwowskim środowiskiem fotograficznym, był absolwentem Politechniki Lwowskiej (studia chemiczne), w latach 1934–1936 był zatrudniony jako asystent Witolda Romera – w Zakładzie Fotografii Politechniki[1]. Od 1936 do 1939 roku kierował laboratorium badawczym Fabryki Materiałów Fotograficznych Alfa w Bydgoszczy[1][2][6]. Po zakończeniu II wojny światowej związany z wrocławskim środowiskiem fotograficznym oraz naukowym – w 1946 roku został asystentem, w czasie późniejszym adiunktem oraz docentem w Katedrze Fototechniki Politechniki Wrocławskiej[1]. Od 1967 roku do przejścia na emeryturę w 1981 roku – kierował Zakładem Fototechniki Instytutu Chemii Organicznej i Fizycznej Politechniki Wrocławskiej[1].
Władysław Markocki uczestniczył w wielu wystawach fotograficznych; regionalnych, ogólnopolskich i międzynarodowych (m.in. IX Międzynarodowy Salon Fotografiki w Warszawie – 1935), jego fotografie doceniano niejednokrotnie akceptacjami, nagrodami (m.in. otrzymał dyplom honorowy na I Polskiej Wystawie Fotografii Ojczystej w Warszawie zorganizowanej w 1938 roku przez Polskie Towarzystwo Fotograficzne[2]. Uczestniczył w pracach jury, m.in. był jurorem w II Wystawie Fotografiki we Wrocławiu, zorganizowanej dzięki staraniom Wrocławskiego Towarzystwa Fotograficznego w 1949 roku[1].
Władysław Markocki jest autorem kilkudziesięciu prac naukowo-badawczych, autorem wielu referatów, skryptów, autorem pracy monograficznej[1]. Jako publicysta pisał również artykuły do ówczesnej, specjalistycznej prasy fotograficznej, m.in. publikował artykuły w miesięczniku Fotografia[1]. Został przyjęty w poczet członków rzeczywistych Okręgu Dolnośląskiego Związku Polskich Artystów Fotografików, w 1976 roku został członkiem honorowym ZPAF[1][5][3][4].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski;
- Złoty Krzyż Zasługi;
- Medal Za Zasługi dla Politechniki Wrocławskiej;
Źródło[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k Janina Mierzecka – Całe życie z fotografią, str. 175, 191, 207, 231, 233, 251, 252, 255. Wydawca – Wydawnictwo Literackie, Kraków (1981). ISBN 83-08-00296-X
- ↑ a b c Ignacy Płażewski – Spojrzenie w przeszłość polskiej fotografii, str. 198, 350, 351, 367. Wydawca – Państwowy Instytut Wydawniczy, (1982). ISBN 83-06-00100-1
- ↑ a b c Byli członkowie – Związek Polskich Artystów Fotografików [online], web.archive.org, 3 kwietnia 2019 [dostęp 2019-05-15] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-03].
- ↑ a b „Pro memoria” – wystawa członków Okręgu Dolnośląskiego w Galerii Za Szafą – Związek Polskich Artystów Fotografików [online], web.archive.org, 15 maja 2019 [dostęp 2019-05-15] [zarchiwizowane z adresu 2019-05-15].
- ↑ a b Członkowie honorowi – Związek Polskich Artystów Fotografików [online], web.archive.org, 24 czerwca 2018 [dostęp 2019-05-15] [zarchiwizowane z adresu 2018-06-24].
- ↑ Wacław Żdżarski – Historia fotografii warszawskiej, str. 264, 343. Wydawca – Państwowe Wydawnictwo Naukowe (1974)