Władysław Marynowicz

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Marynowicz
Data i miejsce urodzenia

12 sierpnia 1920
Busk

Data i miejsce śmierci

30 marca 1977
Londyn

Zawód, zajęcie

fotografik

Narodowość

polska

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (od 1941) Złoty Krzyż Zasługi (nadany dwukrotnie)

Władysław Marian Marynowicz (ur. 12 sierpnia 1920 w Busku, zm. 30 marca 1977 w Londynie) – polski oficer, fotografik, wykładowca.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 12 sierpnia 1920[1] w Busku[2][3]. Podczas II wojny światowej był więziony w sowieckich łagrach[2]. Po uwolnieniu opuścił ZSRR wraz z armią gen. Andersa i był oficerem w szeregach 2 Korpusu Polskiego, służąc w czasie kampanii włoskiej, w tym w bitwie o Monte Cassino[2][3][4]. Po wojnie przebywał na emigracji w Wielkiej Brytanii[2]. 17 lipca 1956 został naturalizowany w Wielkiej Brytanii[5].

Od młodości interesował się fotografią[4]. Na emigracji został cenionym fotografikiem o sporym dorobku[2][3][6]. Wykładał fotografikę w dziale portretów i mody uczelni Ealing Technical College w Londynie[2][3][4]. We współpracy ze swoim studentem Eugeniuszem Kokosińskim, odkrył proces posteryzacji, pozwalający na wykonywanie kolorowych zdjęć z czarno-białych negatywów[6]. Był inicjatorem powstania Klubu Fotograficznego Polskiej YMCA w Londynie w 1950, później przekształconego w Stowarzyszenie Fotografików Polskich, którego był działaczem i przez wiele lat prezesem[2][3][6]. Należał do Royal Photographic Society, Institute of Incorporated Photographera, Europejskiej Federacji Fotografów (EFIAP)[2][3]. Był członkiem honorowym salonu „Bordeaux”[2]. Do końca życia zdobył ponad 100 nagród za swoje prace fotograficzne[4]. Zmarł nagle 30 marca 1977 w Londynie[2][4].

Razem z poślubioną w 1952 żoną, Leokadią, z d. Szczerbowicz (1926-1990) jest pochowany na Cmentarzu Gunnersbury[1][7].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Karolina Grodziska: Polskie groby na cmentarzach Londynu, wyd. PAU, Kraków 1995, s. 350.
  2. ↑ a b c d e f g h i j k Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 32, s. 100, Czerwiec 1977. Koło Lwowian w Londynie. 
  3. ↑ a b c d e f Władysław Marynowicz. artinfo.pl. [dostęp 2018-11-28].
  4. ↑ a b c d e Krzysztof Rowiński. Polonica. „Wiadomości”. Nr 20 (1625), s. 4, 22 maja 1977. 
  5. ↑ Naturalisation. „The London Gazette”. Nr 40878, s. 5225, 14 września 1956. 
  6. ↑ a b c Ewa Piotrowska, Katarzyna Stodolska: Władysław Marynowicz – perfekcja i artyzm. fotografuj.pl, 2012-01-16. [dostęp 2018-11-28].
  7. ↑ Sylwetka na stronie cracovia-leopolis.pl
  8. ↑ Komunikat o nadaniu Krzyża Zasługi. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 6, s. 24, 31 grudnia 1976. 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Władysław_Marynowicz&oldid=71789727”