Władysław Orlewski

Władysław Orlewski
Data i miejsce urodzenia	15 lutego 1901 ; Warszawa
Data śmierci	11 listopada 1984
	Poseł na Sejm PRL III i IV kadencji
Okres	od 1961; do 1969
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
	Odznaczenia

Władysław Stefan Orlewski (ur. 15 lutego 1901 w Warszawie, zm. 11 listopada 1984^[1]) – polski lekarz i polityk, poseł na Sejm PRL III i IV kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Władysława Smacznego i Anny z domu Hajnrych, urodził się jako Władysław Smaczny. W 1924 zmienił nazwisko na Orlewski. W 1928 otrzymał stopień doktora wszech nauk lekarskich na Uniwersytecie Warszawskim. W 1929 poślubił Marię Knapschajs. W 1929 został kierownikiem ośrodka zdrowia w Ozorkowie, ponadto był lekarzem domowym Ubezpieczalni Społecznej. Specjalizował się w chorobach wewnętrznych. W latach 1935–1939 pełnił funkcję wiceburmistrza Ozorkowa.

Po zakończeniu II wojny światowej przeprowadził się do Gliwic, gdzie został ordynatorem oddziału chorób wewnętrznych w szpitalu miejskim. Należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, pełnił mandat radnego Miejskiej Rady Narodowej w Gliwicach. W 1961 i 1965 był wybierany na posła na Sejm PRL III i IV kadencji z okręgu Gliwice. Przez dwie kadencje zasiadał w Komisji Zdrowia i Kultury Fizycznej.

Pochowany wraz z córką Ewą Juskowiak (1934–1995) na cmentarzu komunalnym Północnym w Warszawie (kwatera W-II-11-6-2)^[1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Złoty Krzyż Zasługi (22 lipca 1947)^[2]
Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1966)^[3]
Złota Odznaka „Zasłużonemu dla Województwa Katowickiego”

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Wyszukiwarka grobów w Warszawie. [dostęp 2020-08-29].
↑ M.P. z 1947 r. nr 125, poz. 786 („za zasługi położone przy odbudowie i organizacji ubezpieczeń społecznych”).
↑ Nadzwyczajna sesja Sejmu, „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22 lipca 1966, s. 1.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

[zck-1] Wyszukiwarka grobów w Warszawie. [dostęp 2020-08-29].

[2] M.P. z 1947 r. nr 125, poz. 786 („za zasługi położone przy odbudowie i organizacji ubezpieczeń społecznych”).

[3] Nadzwyczajna sesja Sejmu, „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22 lipca 1966, s. 1.

[1]

[2]

[3]