Władysław Wajnert

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Wajnert
Władek, Tramwajarz
major w stanie spoczynku major w stanie spoczynku
Data i miejsce urodzenia

29 września 1921
Mohylew

Data śmierci

14 kwietnia 2016

Przebieg służby
Lata służby

1939–1944

Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Armia Krajowa

Jednostki

Kedyw, Zgrupowanie Żniwiarz

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
Powstanie warszawskie

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (od 1941, dwukrotnie) Warszawski Krzyż Powstańczy Krzyż Partyzancki Krzyż Armii Krajowej Złoty Krzyż „Za Zasługi dla ZHP”

Władysław Wajnert ps. Władek, Tramwajarz (ur. 29 września 1921 w Mohylewie, zm. 14 kwietnia 2016) – żołnierz polskiego ruchu oporu w czasie II wojny światowej, powstaniec warszawski.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1925 roku przeprowadził się wraz z rodziną z Mohylewa do Warszawy. Uczęszczał do warszawskich gimnazjów: III przy ul. Śniadeckich oraz IV przy ul. Skaryszewskiej oraz do gimnazjum biskupiego w Drohiczynie, gdzie zdał „małą maturę”. Podczas kampanii wrześniowej 1939 roku wstąpił w szeregi jednego z Batalionów Obrony Narodowej. Po agresji ZSRR na Polskę został wzięty do niewoli przez Armię Czerwoną w okolicach Kowla. Udało mu się zbiec i powrócić do Warszawy. Tam wstąpił do Szarych Szeregów. Był członkiem batalionów: „Zośka” oraz „Parasol” oraz Organizacji Malego Sabotażu „Wawer” i OS „Jerzy”. w 1943 roku ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty „Agricola”. Brał udział w akcjach: „Góral”, „Szymanów” oraz „Polowanie”, a także – jako żołnierz Kedywu – w przeprowadzonej 10 lipca 1944 roku akcji na aptekę Wendego przy ul. Krakowskie Przedmieście 55, podczas której zdobyto narzędzia chirurgiczne, lekarstwa, środki znieczulające oraz materiały opatrunkowe.
Po wybuchu powstania warszawskiego walczył na Żoliborzu jako żołnierz plutonu 230 Zgrupowania „Żniwiarz” Obwodu Żoliborz Armii Krajowej. Po upadku powstania był więźniem Stalagu XI A Altengrabow. W obozie przebywał do wyzwolenia go przez wojska brytyjskie. Wojnę zakończył w stopniu plutonowego. Do Polski powrócił w 1946 roku. Pomimo przeszłości w Armii Krajowej nie był represjonowany przez aparat bezpieczeństwa. Pracował jako ekonomista, działając m.in. w Związku Rewizyjnym Spółdzielni RP.
Po śmierci został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

W uznaniu zasług Władysław Wajnert został odznaczony m.in. Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych (dwukrotnie), Krzyżami: Kawalerskim oraz Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Warszawskim Krzyżem Powstańczym, Krzyżem Partyzanckim, Krzyżem Armii Krajowej oraz Krzyżem „Za Zasługi dla ZHP” z Rozetą z Mieczami.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]