Władysław Walkiewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Walkiewicz
Data i miejsce urodzenia

3 sierpnia 1833
Warszawa

Data i miejsce śmierci

15 września 1900
Warszawa

Alma Mater

Szkoła Sztuk Pięknych w Warszawie

Dziedzina sztuki

litografia

Twórczość Walkiewicza
"Królowa Jadwiga" (1880) na podstawie obrazu Wojciecha Gersona
Portret Tytusa Chałubińskiego (1880)
Portret Zygmunta Krasińskiego

Władysław Walkiewicz (ur. 3 sierpnia 1833 w Warszawie, zm. 15 września 1900, tamże) – polski rysownik, ilustrator i litograf[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1848–1852 studiował Wydziału Malarstwa Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie. Następnie podjął studia specjalne, po których pracował w zakładzie litograficznym Maksymiliana Fajansa w Warszawie[2]. W jego zakładzie wykonał portrety do publikacji „Wizerunki Polskie” oraz „Cmentarz Powązkowski”[3]. W wyniku konfliktów z Fajansem, który sygnował swoim nazwiskiem wszystkie prace zakładu[2], przeniósł się do pracowni Adolfa Pecqa(inne języki). Współpracował z wieloma zakładami litograficznymi w Warszawie[1]. W 1870 otworzył własny Zakład Artystycznej Litografii w Warszawie[2].

Inspirował się pracami litografów francuskich, takich jak np. Adolphe Mouilleron(inne języki)[2], Émile Lassalle(inne języki) i Bernard-Romain Julien(inne języki)[3]. Specjalizował się w odtwarzaniu portretów osób zasłużonych. W technice litograficznej wykonał m.in. „Śmierć Barbary RadziwiłłównyJózefa Simmlera, „Zgon Stefana CzarnieckiegoAntoniego Brodowskiego, a także liczne dzieła sztuki religijnej[4].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

W 1960 ożenił się z Marią z domu Krumholz[5].

Zmarł przy ul. Mariensztat 6 w Warszawie, w wyniku paraliżu serca[6]. Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera: 18, rząd: 3, miejsce: 25)[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Irena Tessaro-Kosimowa, Historia litografii warszawskiej, PWN, Warszawa, 1973.
  2. a b c d Maksymilian Gierymski, Aleksander Gierymski, Listy i notatki, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1973 [dostęp 2023-10-22] (pol.).
  3. a b Wiktor Gomulicki, Artysta-odtwórca, „Gazeta Polska” (221), 26 września 1900, s. 1.
  4. Ś. p. Władysław Walkiewicz, „Kurier Warszawski” (258), 18 września 1900.
  5. Wiadomości miejscowe, „Warszawska Gazeta Policyjna” (208), Warszawa, lipiec 1860.
  6. Nagły zgon, „Kurier Warszawski” (257), Warszawa, 17 września 1900.
  7. Cmentarz Stare Powązki: FRANCISZEK KRUMHOLZ, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2023-10-23].