Władysław Wnuk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Wnuk
Data i miejsce urodzenia

20 lipca 1901
Helsinki, Finlandia

Data i miejsce śmierci

1 października 1990
Helsinki, Finlandia

Zawód, zajęcie

działacz Polonii fińskiej

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Brązowy Krzyż Zasługi Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Władysław Wnuk (ur. 20 lipca 1901 w Helsinkach, zm. 1 października 1990 tamże) – działacz Polonii fińskiej, wieloletni prezes Zjednoczenia Polskiego w Finlandii.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Franciszka Wnuka (1878-1909), kupca z Biłgoraja i Justyny z domu Król (1878-1972). Ukończył fińską szkołę podstawową, ponadto biegle mówił i pisał po polsku i szwedzku. Od 1917 był członkiem Zjednoczenia Polskiego, w latach 1929–1933, 1936-1949 i 1953-1978 pełnił funkcję prezesa tej organizacji. Początkowo pracował dorywczo, w 1934 został woźnym w Poselstwie Rzeczypospolitej Polskiej w Helsinkach, z pracy tej zrezygnował w 1946. W 1948 fińskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych przyznało Władysławowi Wnukowi obywatelstwo kraju zamieszkania, dopiero w 1965 polskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych wyraziło zgodę na zmianę obywatelstwa z polskiego na fińskie. W 1978 złożył rezygnację z prezesury, pozostał członkiem zarządu, w 1979 został uhonorowany godnością prezesa honorowego Zjednoczenia Polskiego[1].

Pochowany na cmentarzu Hietaniemi[2].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

  • Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości (1929);
  • Brązowy Krzyż Zasługi (1934);
  • Brązowy Medal za Długoletnią Służbę MSZ (1938);
  • Krzyż Zakonu Maltańskiego II klasy (1962);
  • Złota Odznaka Papieska (1962);
  • Srebrny Krzyż Zasługi (1977);
  • Złota Odznaka Honorowa Towarzystwa Polonia (1987);
  • Złoty Krzyż Zasługi (1988).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]