Włodzimierz Żegiestowski

Włodzimierz Żegiestowski
Narodowość	polska
	Odznaczenia

Włodzimierz Żegiestowski także Żegestowski – polski sędzia, prokurator, powstaniec styczniowy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W powstaniu styczniowym był podporucznikem strzelców w oddziale Józefa Wysockiego^[1]. Kształcił się w II Wyższym Gimnazjum we Lwowie^[2]. Ukończył studia prawnicze. W okresie zaboru austriackiego w ramach autonomii galicyjskiej wstąpił do c. k. służby sądowniczej. W 1895 był sędzią C. K. Sądu Powiatowego w Podhajcu^[3]. W 1911 był zastępcą prokuratora w C. K. Prokuratorii Państwa we Lwowie^[4]. W marcu 1890 wstąpił w Dolinie do Towarzystwa im. Stanisława Staszica^[5].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do służby sądowniczej II Rzeczypospolitej. Pełniąc stanowisko sędziego Sądu Apelacyjnego we Lwowie był członkiem^[6], do 1933 członkiem zarządu^[7] oddziału lwowskiego Zrzeszenia Sędziów i Prokuratorów RP i członkiem zarządu głównego ZSiP^[8].

Został pochowany na cmentarzu w Tłumaczu z adnotacją na nagrobku c.k. naczelnik sądowy^[9].

Odznaczenie[edytuj | edytuj kod]

Kawaler Orderu Franciszka Józefa – Austro-Węgry (1916)^[10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Księga pamiątkowa opracowana staraniem Komitetu Obywatelskiego w czterdziestą rocznicę powstania r. 1863/1864, Lwów 1904, s. 417.
↑ Jahresbericht des K. K. Zweiten Ober-Gymnasiums in Lemberg fur das Schuljahr 1891. Lwów: 1891, s. 59.
↑ Szematyzm na rok 1895. Lwów: 1895, s. 97.
↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: Prezydyum C.K. Namiestnictwa, 1911, s. 239.
↑ Kronika. „Gazeta Przemyska”, s. 3, nr 23 z 20 marca 1890.
↑ Sprawozdanie Zarządu Głównego Zrzeszenia Sędziów i Prokuratorów Rzeczypospolitej Polskiej za rok 1935/1936. Warszawa: 1936, s. 28.
↑ Sprawozdanie. „Czasopismo Sędziowskie”, s. 87, nr 2 z 1933.
↑ Skład zarządów oddziałów i kół. W: Sprawozdanie zarządu głównego Zrzeszenia Sędziów i Prokuratorów Rzeczypospolitej Polskiej za rok 1931-32. Warszawa: 1931, s. 6, 14.
↑ Elżbieta Niewolska, Zagadnienia systematyzujące teksty o polskich cmentarzach na Ukrainie. Cmentarz w Tłumaczu, 2012.
↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 241.

[1] Księga pamiątkowa opracowana staraniem Komitetu Obywatelskiego w czterdziestą rocznicę powstania r. 1863/1864, Lwów 1904, s. 417.

[2] Jahresbericht des K. K. Zweiten Ober-Gymnasiums in Lemberg fur das Schuljahr 1891. Lwów: 1891, s. 59.

[3] Szematyzm na rok 1895. Lwów: 1895, s. 97.

[4] Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: Prezydyum C.K. Namiestnictwa, 1911, s. 239.

[5] Kronika. „Gazeta Przemyska”, s. 3, nr 23 z 20 marca 1890.

[6] Sprawozdanie Zarządu Głównego Zrzeszenia Sędziów i Prokuratorów Rzeczypospolitej Polskiej za rok 1935/1936. Warszawa: 1936, s. 28.

[7] Sprawozdanie. „Czasopismo Sędziowskie”, s. 87, nr 2 z 1933.

[8] Skład zarządów oddziałów i kół. W: Sprawozdanie zarządu głównego Zrzeszenia Sędziów i Prokuratorów Rzeczypospolitej Polskiej za rok 1931-32. Warszawa: 1931, s. 6, 14.

[9] Elżbieta Niewolska, Zagadnienia systematyzujące teksty o polskich cmentarzach na Ukrainie. Cmentarz w Tłumaczu, 2012.

[10] Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 241.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]