Włodzimierz Kasperski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Włodzimierz Kasperski
podpułkownik dyplomowany kawalerii podpułkownik dyplomowany kawalerii
Data i miejsce urodzenia

5 marca 1894
Mińsk Litewski

Data śmierci

7 września 1960

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie
Wojsko Polskie we Francji

Jednostki

1 Oddział Rozpoznawczy

Stanowiska

dowódca oddziału

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
Kampania wrześniowa
Kampania francuska 1940

Faksymile
Odznaczenia
Medal Wojska Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Srebrny Krzyż Zasługi (II RP) Krzyż Wojenny 1939–1945 (Francja) Gwiazda za Wojnę 1939–1945 (Wielka Brytania) Medal Obrony (Wielka Brytania) Medal Wojny 1939–1945 (Wielka Brytania)

Włodzimierz Kasperski (ur. 5 marca 1894 w Mińsku Litewskim, zm. 7 września 1960) – podpułkownik dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 5 marca 1894 roku w Mińsku Litewskim jako syn Piotra[1]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 72. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 roku – kawalerii), a jego oddziałem macierzystym był 3 Pułk Strzelców Konnych w Wołkowysku[2][3][4]. 31 marca 1924 roku został mianowany rotmistrzem ze starszeństwem z 1 lipca 1923 roku i 57. lokatą w korpusie oficerów jazdy[5].

Następnie był oficerem sztabu w Dowództwie 1 Dywizji Kawalerii w Białymstoku. Z dniem 2 listopada 1926 roku, po zdaniu egzaminów wstępnych i zaliczeniu stażu liniowego, został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu 1926/1928[6][7]. Z dniem 31 października 1928 roku, po ukończeniu kursu i uzyskaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego został przydzielony do Dowództwa 3 Dywizji Kawalerii w Poznaniu na stanowisko oficera sztabu. Wiosną 1929 roku, po rozformowaniu 3 DK, przeniesiony został do Dowództwa Brygady Kawalerii „Toruń” w Toruniu, w którym pełnił obowiązki szefa sztabu[8]. 31 marca 1930 roku został przeniesiony z Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VIII w Toruniu do Dowództwa Brygady Kawalerii „Poznań” w Poznaniu na stanowisko szefa sztabu[9][10]. 17 grudnia 1931 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1932 roku i 8. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[11]. Z dniem 1 grudnia 1933 roku przeniesiony został do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VIII w Toruniu[12]. W 1935 roku na łamach Przeglądu Kawaleryjskiego opublikował artykuł zatytułowany „Rozwój motoryzacji a organizacja Wielkiej Jednostki Kawalerii”[13]. W 1939 był I zastępcą dowódcy 20 Pułku Ułanów w Rzeszowie[14].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 był sztabowym oficerem do zleceń dowódcy Armii „Karpaty”[15][7].

W 1940 roku dowodził 1 Oddziałem Rozpoznawczym im. Księcia Józefa Poniatowskiego. Na jego czele walczył w kampanii francuskiej, w składzie 1 Dywizji Grenadierów. Dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu VII A Murnau (numer jeniecki „11443”)[16]. Po zakończeniu II wojny światowej wrócił do kraju i został zarejestrowany w jednej z rejonowych komend uzupełnień[1].

Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera 8 WOJ-płn-5)[17].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2021-08-22].
  2. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 167.
  3. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 658, 682.
  4. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 587, 605.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 174.
  6. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 331, 348.
  7. a b Stawecki 1997 ↓, s. 85.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 127.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 107.
  10. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 146, 496.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 18 grudnia 1931 roku, s. 400.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 10.
  13. „Przegląd Kawaleryjski”, Warszawa marzec 1935, R. XII, nr 2 (113), s. 332.
  14. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 703.
  15. Dalecki 1989 ↓, s. 377.
  16. Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2023-02-17].
  17. Lokalizator Grobów – Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 2021-08-22].
  18. a b c d e Kasperski, Wlodzimierz - TracesOfWar.com [online], www.tracesofwar.com [dostęp 2022-01-31].
  19. M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 411.
  20. M.P. z 1929 r. nr 123, poz. 303.
  21. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 146.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]