Włodzimierz Nipanicz
 major korpusu sądowego
| |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci |
? |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
Departament dla Spraw Morskich MSWoj., |
| Stanowiska |
kierownik referatu |
Włodzimierz Nipanicz (ur. 30 kwietnia 1887, zm. ?) – major korpusu sądowego Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 30 kwietnia 1887[1]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia majora w korpusie oficerów zawodowych sądowych ze starszeństwem z 1 czerwca 1919[2][3]. Od 1921 do lutego 1922 był szefem Sekcji prawnej w Departamencie dla Spraw Morskich (DSM) Ministerstwa Spraw Wojskowych[4]. Po przekształceniu struktury i utworzeniu Kierownictwa Marynarki Wojennej od 1 marca 1922 do 15 kwietnia 1925 sprawował tamże stanowisko kierownika Referatu Prawnego [5][6][7]. W 1934 jako major rezerwy pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III[1].
Podczas II wojny światowej zamieszkiwał w swoim domu przy ulicy Kapitańskiej 27 w Gdyni[8].
Odznaczenia i ordery[edytuj | edytuj kod]
- Order „Złotej Gwiazdy” II stopnia – Bucharska Ludowa Republika Radziecka[5][9][10]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 197.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1092.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 986.
- ↑ Alfons Jankowski, Jan Kazimierz Sawicki: II. Obsada stanowisk oficerskiej w Polskiej Marynarce Wojennej (28 XI 1918 – 31 III 1947). W: Jan Kazimierz Sawicki (red.): Kadry Morskie Rzeczypospolitej. T. V: Polska Marynarka Wojenna. Dokumentacja organizacyjna i kadrowa oficerów, podoficerów i marynarzy (1918–1947). Gdynia: 2011, s. 185. ISBN 987-83-932722-0-4.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 32.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 32.
- ↑ Alfons Jankowski, Jan Kazimierz Sawicki: II. Obsada stanowisk oficerskiej w Polskiej Marynarce Wojennej (28 XI 1918 – 31 III 1947). W: Jan Kazimierz Sawicki (red.): Kadry Morskie Rzeczypospolitej. T. V: Polska Marynarka Wojenna. Dokumentacja organizacyjna i kadrowa oficerów, podoficerów i marynarzy (1918–1947). Gdynia: 2011, s. 187-189, 202. ISBN 987-83-932722-0-4.
- ↑ Księga adresowa ziem zachodniej Polski Gdynia – Wybrzeże, Województwo Pomorskie. s. 82.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 32, 986.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 podał dosł.: „Buchar. O. Zł. Gw. 2 st.”, a Rocznik Oficerski 1924 podał dosł.: „Buchar. O. Zł. Gw. 2”.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.