Wacław Bniński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wacław Hilary Bniński
„Roman”, „Wioślarz”, „Key”
Data i miejsce urodzenia

23 marca 1923
Kraków

Data i miejsce śmierci

24 stycznia 1998
Boca Raton, Stany Zjednoczone

Zawód, zajęcie

dziennikarz, działacz polonijny

Narodowość

polska

Małżeństwo

Julia Maria Żółtowska

Wacław Hilary Bniński ps. „Roman”, „Wioślarz”, „Key” (ur. 23 marca 1923 w Krakowie, zm. 24 stycznia 1998 w Boca Raton (hrabstwo Palm Beach) na Florydzie w USA)[1] – dziennikarz, działacz polonijny, porucznik Armii Krajowej, członek organizacji konspiracyjnej „Uprawa” oraz Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość” (WiN), redaktor w Radiu Wolna Europa (RWE) i Głosie Ameryki[2][3].

Urodził się w rodzinie ziemiańskiej, studiował prawo. Po wybuchu II wojny światowej zaangażował się w pracę konspiracyjną. W 1940 r. poprzez znajomość z Leonem Krzeczunowiczem podjął działalność w organizacji ziemian i przemysłowców „Uprawa”. W 1942 r. wstąpił w szeregi ZWZ-AK, po ukończeniu podchorążówki otrzymał stopień porucznika. W powstaniu warszawskim walczył w szeregach Zgrupowania „Krybar”. Po upadku powstania nie dostał się do niewoli, wychodząc z miasta wraz z ludnością cywilną. W 1945 r. wstąpił do antykomunistycznego WiN. W 1946 r. wyjechał wraz z rodziną z Polski. Działał we Francji, Szwajcarii i Włoszech, organizując zagraniczne delegatury WiN. W latach 1957–1958 pracował w Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa w Monachium, będąc przez pewien czas redaktorem dziennika sekcji polskiej. Następnie wyjechał do USA. W 1969 r. rozpoczął pracę w Głosie Ameryki w Waszyngtonie. W latach 1982–1987 był korespondentem tej rozgłośni w Europie Zachodniej, biorąc udział m.in. w 16 pielgrzymach papieża Jana Pawła II do krajów europejskich. Działał w środowisku polonijnym, był autorem artykułów prasowych. W 1987 r. przeszedł na emeryturę, zamieszkał na Florydzie[4][5].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Syn Hilarego herbu Łodzia (1873–1946), ziemianina z Wielkopolski, i Jadwigi zd. Tarnowskiej herbu Leliwa, córki profesora Stanisława Tarnowskiego. W 1945 r. poślubił Julią Marią Żółtowską herbu Ogończyk (ur. 1923), córką Pawła Cieszkowskiego-Żółtowskiego (1889–1985), także działającego w „Uprawie”. Ich dzieci: Roman (ur. 1946), Jan (ur. 1947), Klara (ur. 1949) oraz Tomasz (ur. 1950)[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wacław Hilary Józef Bniński, geni_family_tree, 24 marca 1923 [dostęp 2023-10-25] (pol.).
  2. Bniński Wacław | Kotwice pamięci [online], kotwicepamieci.pl [dostęp 2023-10-25] (pol.).
  3. Powstańcze Biogramy – Wacław Bniński [online], www.1944.pl [dostęp 2023-10-25] (pol.).
  4. Michał Żółtowski, Leon Krzeczunowicz. „Uprawa” – „Tarcza”, Warszawa 2005, s. 74–75, ISBN 83-923215-0-2.
  5. Od „Uprawy” do „Tarczy” część 2 – Związek Rodu Żółtowskich [online], 1 czerwca 2003 [dostęp 2023-10-25] (pol.).
  6. Wacław Hilary Józef «Wioślarz» hr. Bniński z Łodzi h. Łodzia [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2023-10-25].