Wajupurana
Wajupurana (sanskryt: वायुपुराण, trl. Vāyupurāṇa) – hinduistyczny tekst religijny, jedna z osiemnastu wielkich puran (mahapurana). Tytuł zawiera imię boga Waju. Przynależy do nauk śiwaizmu. Powstanie dzieła datuje się na V lub VI wiek[1].
Treść Wajupurany obejmuje następującą tematykę:
- okresy czasu kalpa i juga
- opis stworzenia świata materialnego
- geografia
- sztuka śpiewu
- architektura[2]
- joga śiwaicka (o deistycznym poglądzie)[3], bliska Paśupatom.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Klaus Mylius: Historia literatury staroindyjskiej. Leon Żylicz (tłum.). Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog, 2004, s. 124, seria: Literatury orientalne. ISBN 83-88938-68-1.
- ↑ Klaus Mylius: Historia literatury staroindyjskiej. Leon Żylicz (tłum.). Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog, 2004, s. 256, seria: Literatury orientalne. ISBN 83-88938-68-1.
- ↑ Waju, Przemysław Piekarski (tł.). W: Louis Frédéric: Słownik cywilizacji indyjskiej. Przemysław Piekarski (red. nauk.). Wyd. 1. T. 2. Katowice: Wydawnictwo „Książnica”, 1998, s. 344, seria: Słowniki Encyklopedyczne „Książnicy”. ISBN 83-7132-370-0.