Walenty Parat

Walenty Józef Parat

kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia	9 stycznia 1901 Przemyśl
Przebieg służby
Lata służby	od 1918
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	44 Pułk Piechoty
Stanowiska	dowódca plutonu
Główne wojny i bitwy	Wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa Kampania wrześniowa
Odznaczenia

Walenty Józef Parat (ur. 9 stycznia 1901 w Przemyślu, zm. ?) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, żołnierz Legionów Polskich, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej i II wojny światowej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Walentego i Zofii. Był bratem Leona (1891-1940) i Karola (ur. 1907), aspiranta Straży Granicznej.

Walenty Parat w Wojsku Polskim był od listopada 1918. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, po czym został przeniesiony do rezerwy. Ukończył kurs szkoły podchorążych artylerii, po czym w 1928 został powołany do służby czynnej.

15 maja 1930 został przemianowany na oficera zawodowego w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 września 1928 i 5. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Służył w 5 pułku strzelców podhalańskich w Przemyślu, a następnie w 44 pułku piechoty w Równem, gdzie był dowódcą plutonu artylerii piechoty. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 274. lokatą w korpusie oficerów piechoty.

W kampanii wrześniowej 1939 pod jego dowództwem był pluton artylerii piechoty 44 pułku piechoty. Brał udział w walkach pod Tomaszowem Mazowieckim, a następnie 10 września w zwycięskiej bitwie o Głowaczów, gdzie dowodził resztkami 44 pułku piechoty. Po przeprawieniu się przez Wisłę walczył pod Łaskarzewem. Zdziesiątkowany pułk brał udział w walkach w dniu 23 września koło miejscowości Justynówka, jednak nie ma żadnych wzmianek o dowódcy. Po bitwie pułk uległ rozproszeniu. Dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu II C Woldenberg .

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
• Krzyż Niepodległości – 9 listopada 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”
• Srebrny Krzyż Zasługi – 1938 „za zasługi na polu pracy społecznej”

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
• Ludwik Głowacki: Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939. Wyd. 5. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1985. ISBN 83-11-07109-8.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.
• Żołnierze Niepodległości. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-07-18].
• Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2020-07-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-11)].