Walerij Gawrilin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Walerij Gawrilin
Валерий Гаврилин
Data i miejsce urodzenia

17 sierpnia 1939
Wołogda

Data i miejsce śmierci

28 stycznia 1999
Petersburg

Zawód, zajęcie

kompozytor

Odznaczenia
Nagroda Państwowa ZSRR Ludowy Artysta RFSRR Nagroda Leninowskiego Komsomołu Zasłużony Działacz Sztuk RFSRR

Walerij Aleksandrowicz Gawrilin (ros. Валерий Александрович Гаврилин, ur. 17 sierpnia 1939 w Wołogdzie, zm. 28 stycznia 1999 w Petersburgu) – radziecki i rosyjski kompozytor.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie kierownika rejonowego oddziału edukacji narodowej w Sokole Aleksandra Biełowa i nauczycielki Kławdii Gawriliny. Jego ojciec po ataku Niemiec na ZSRR został powołany do armii i w sierpniu 1942 zginął w walkach pod Leningradem. W. Gawrilin mieszkał z matką w Kadnikowie, później we wsiach Pierchurjewo i następnie Wozdwiżenje, gdzie uczył się w szkole. W 1950 jego matka została aresztowana, a on sam skierowany do domu dziecka w Wołogdzie[1]. W tym okresie śpiewał w chórze i grał na różnych instrumentach w orkiestrze, od 1951 uczył się gry na fortepianie w szkole muzycznej w Wołogdzie, a od 1953 był uczniem średniej szkoły muzycznej przy Leningradzkim Konserwatorium Państwowym im. Rimskiego-Korsakowa. Od 1958 studiował w leningradzkim konserwatorium (obecnie Konserwatorium Petersburskie) w klasie kompozycji, a od 1962 na wydziale muzykologii; ukończył konserwatorium w 1964. Od 1965 do 1974 nauczał w leningradzkim konserwatorium, jednocześnie poświęcając się komponowaniu. Sukces przyniósł mu cykl pieśni Russkaja Tietradź z 1965; w tym samym roku został przyjęty do Związku Kompozytorów ZSRR. W 1970 skomponował cykl pieśni Wriemiena Goda do wierszy Siergieja Jesienina, a w 1972 poemat wokalno-symfoniczny Wojennyje pis'ma do wierszy Albiny Szulginej. Tworzył też muzykę do filmów. W 1979 otrzymał tytuł Zasłużonego Działacza Sztuk Rosyjskiej RFSRR, a w 1985 Ludowego Artysty RFSRR[2].

Dzieła[edytuj | edytuj kod]

Balety:

  • Aniuta (tj. „Ania”), balet w 2 aktach, libretto reżysera Aleksandra Bielinskiego według Antona Czechowa (Анюта, 1982)
  • Dom w drodze, balet w 1 akcie, libretto Aleksandra Bielinskiego wg wiersza Twardowskiego (Дом у дороги, 1984)
  • Porucznik Romaszow wg Aleksandra Kuprina (1985)
  • Małżeństwo Balzamina wg Aleksandra Ostrowskiego (Женитьба Бальзаминова, 1989)

Opery:

  • Marynarz i jarzębina (Моряк i рябина, 1968)
  • Album rodzinny (Семейный альбом, 1969)
  • Cud Trzech Młodych (Пещное действо, 1970) (oparty na cudownej historii ognistego pieca w Rosyjskim Kościele Prawosławnym)

Utwory symfoniczne:

  • Karaluch, suita symfoniczna (Тараканище, 1963)
  • Uwertura C-dur na orkiestrę symfoniczną (1964)
  • Adagio na smyczki (1964)
  • Ślub, suita symfoniczna nr 1 (Свадебная, 1967)
  • Rozrywka teatralna, suita symfoniczna nr 2 (1969)
  • Rosyjska suita symfoniczna nr 3 (Русская 1970)
  • Francuska suita symfoniczna nr 4 (Французская 1973)
  • Portrety, suita symfoniczna nr 5 (Портреты 1979))
  • Pamięć o Batiuszkowie, walc na orkiestrę symfoniczną (Памяти Батюшкова 1981)
  • Anyuta, suita symfoniczna nr 6 (Анюта 1982)
  • Dom w drodze, suita symfoniczna nr 7 (Дом у дороги 1984)

Utwory kameralno-wokalne:

  • O miłości, cykl na głos i fortepian do tekstów Wadima Szefnera (О любви 1958)
  • Satyry, cykl na głos i fortepian do tekstów Arvīdsa Grigulisa (Сатиры 1959)
  • Zeszyt niemiecki nr 1, cykl na głos i fortepian według rosyjskich przekładów Heinricha Heinego (1961)
  • Notatnik rosyjski, cykl na głos i fortepian do tekstów ludowych (1964, Nagroda Państwowa RFSRR im. Glinki w 1965)
  • Pory roku. cykl na głos i fortepian. „Zima” „Wiosna” „Lato” do tekstów ludowych i „Jesień” do wiersza Siergieja Jesienina (Времена года 1969)
  • Tydzień pijany, cykl na głos i fortepian do słów ludu (Пьяная неделя 1970?)
  • Zeszyt niemiecki nr 2 cykl na głos i fortepian wg Heinricha Heinego (Немецкая тетрадь № 2 1972)
  • Wieczór, cykl na 2 głosy i fortepian. Część 1 "mały album", teksty: folk, Albina Szulgina i Gawrilin (Вечерок 1 «Альбомчик» 1973). Część 2 „Tańce, pisanie, zakończenie”, słowa Siemiona Nadsona, Iwana Bunina, Anny Achmatowej, Albiny Szulginy i Gawrilina (Вечерок 2 «Танцы, письма, окончание» 1975)
  • Księga niemiecka nr 3, cykl na kwartet głosów i fortepian wg Heinricha Heinego (1976, niedokończony)
  • Marina, słowami Mariny Cwietajewej (Марина 1967)
  • Trzy pieśni Ofelii. Szekspir w tłumaczeniu Borisa Pasternaka (1971) do inscenizacji Hamleta w Teatrze Młodych Leningradu w reżyserii Zinowy Korogodskiego
  • „Miasto śpi”. Tekst Albiny Szulginy (Город спит 1978)
  • "Wybacz mi". Tekst Aleksandr Wołodin (Простите меня)
  • Wiersz numer 426 na solistę, zespół instrumentalny, komputer 328-RS i taśmę

Utwory wokalno-symfoniczne:

  • Bufony, Akcja na solistę, chór męski, balet i orkiestrę. Słowa Wadima Korostilewa. (Скоморохи 1967)
  • Listy wojskowe, poemat wokalno-symfoniczny dla solistów, chórów dziecięcych i mieszanych oraz orkiestry symfonicznej. Słowa Albiny Szulginy (Военные письма 1972)
  • Ziemia, cykl wokalno-symfoniczny na dowolny skład chóru, solisty i orkiestry symfonicznej. Słowa Albiny Szulginy (Земля 1974)
  • Toast „Apoteoza”, kantata na chór mieszany i orkiestrę, słowa Vladimir Maksimov [5]) (Здравица «Апофеоз» 1977)
  • Zaklęcie, kantata na chór żeński i orkiestrę. Słowa Albiny Shulgina (Заклинание 1977)
  • Wesele, Akcja na solistę, chór mieszany, balet i orkiestrę symfoniczną. Teksty: ludowe, A. Szulgina i W. Gawrilin. (Свадьба 1978-1982)
  • Perezvony (po lekturze Wasilija Szukszyna), chóralna symfonia akcji na solistów, chór mieszany, obój, perkusję i narratora. Teksty: ludowe, A. Szulginy i W. Gawrilina. (1978-1982) (Перезвоны 1982)
  • Pasterz i Pasterka, na solistów, duży chór, mieszany zespół instrumentalny. Według Wiktora Astafjewa (Пастух и пастушка 1983) – niedokończone.

Utwory chóralne (a capella):

  • Ludzie świata (według Siergieja Wasiliewa) (Люди мира на слова С. Васильева [6] 1962)
  • Rozmawialiśmy o sztuce, kantata na chór mieszany a cappella własnymi słowami (Мы говорили об искусстве 1963)
  • Pamięci upadłych, cykl chóralny (Памяти павших 1963)
  • Don kapitan. rondo koncertowe na chór mieszany, słowa R. Barannikowa (Дон капитан 1969)
  • Przyśpiewki na chór mieszany, tekst ludowy (Припевки 1972)

Instrumentalna muzyka kameralna:

  • Trzy kwartety smyczkowe (1960, 1962, 1964)
  • Adagio w stylu polifonicznym (1964)
  • Poemat na skrzypce i fortepian (1963)
  • Sonata na skrzypce i fortepian (1964)
  • Sonata na fortepian (1964)
  • Kompozycje na fortepian na 2 ręce (trzy księgi)
  • "Szkice" (cykl 18 utworów) na fortepian na 4 ręce («Зарисовки» lata 70.)

Muzyka teatralna:

  • Jak Kopaci ożenił się. Komedia muzyczna w 1 akcie sztuki L Tabi. (Так женился Копачи - пьесе Л. Таби).
  • 36 suit muzyki Teatru Przypadkowego: „Jak Kopachi ożenił się z Kopaci” „Так женился Копачи», „marsz marszowy”, «Походный марш» „Pociąg pancerny 14-69” «Бронепоезд 14-69» „Po żądaniu egzekucji” «После казни прошу» „Po 100 latach w brzozowym gaju” «Через 100 лет в Березовой роще» „Dwie zimy i trzy lata”, „Две зимы и три лета” „Zbrodnia i kara” jego ukochany" «С любимыми не расставайтесь» "Kroki dowódcy" «Шаги командора» "Jego lud - ponumerowany" «Свои люди — сочтемся» "Nad jasną wodą" «Наги командора» мешка сорной пшеницы» „Prunus” «Черемуха» i inne (1959–1977)

Muzyka filmowa:

  • 1966 – Na dzikim brzegu (На диком береге, reż. Anatolij Granik)
  • 1968 – Źródło (Источник, reż. Anatolij Granik)
  • 1968 – W dniu ślubu (В день свадьбы, reż. Wadim Michajłow)
  • 1970 – Wasilij Mierkurjew (Василий Меркурьев, Telefilm, reż. Byczkow)
  • 1969 – Szczęście Anny (Счастье Анны, reż. Jurij Rogow)
  • 1971 – Miesiąc sierpień (Месяц август, reż. Wadim Michajłow)
  • 1972 – Historia teatralna (Театральные истории, reż. Aleksandr Bielinski)
  • 1979 – Rycerz z Kniaź-Miasta (Рыцарь из Княж-города reż. Wadim Michajłow)
  • 1980 – Molo (Пристань, reż. W. Sorokin)
  • 1981 – Wiejska historia (Деревенская история, reż. Witalij Kaniewski)
  • 1982 – Aniuta (Анюта, reż. Aleksander Bielinski, choreograf Władimir Wiktorowicz Wasiljew)
  • 1986 – Gniew (Обида, prod. Arkadij Sirienko)
  • 1987 – Zabawna historia (Байка, reż. Gieorgij Burkow, Gierman Ławrow)
  • 1989 – Ślub Balzaminowa (Женитьба Бальзаминова, reż. Aleksandr Bielinski)
  • 1993 – Benefis prowincjonalny (Провинциальный бенефис, reż. Aleksandr Bielinski)

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]