Wanda Bogdani
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Dziedzina sztuki | |
Wanda Bogdani (ur. 23 marca 1851 we Lwowie, zm. 1888) – polska śpiewaczka operowa (sopran)[1][2][3].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodziła się jako córka Franciszka Ksawerego Kleczkowskiego i Flory Bogdani[1].
Po raz pierwszy wystąpiła na scenie w 1866 w ramach koncertu charytatywnego. Po przeprowadzce z matką do Wiednia uczyła się śpiewu u Anny Marii Wilhelminy van Hasselt-Barth[3] i Pauliny Viardot-Garcia[1]. W 1877 usłyszał ją dyrektor Opery monachijskiej, który poszukiwał następczyni tamtejszej Primadonny, i od razu ją zaangażował. Debiutowała partią Rozyny w Cyruliku sewilskim. Po roku przeniosła się do frankfurckiego Stadttheater[3].
Występowała w Berlinie, Monachium, Mediolanie i Turynie. W 1873 została zaangażowana do opery paryskiej, a w 1874 do Opery Komicznej w Wiedniu. W grudniu 1874 i w styczniu 1875 występowała we Lwowie, lecz przerwała występy w związku ze swoim procesem o długi w Wiedniu[1]. W późniejszych latach występowała m.in. w Warszawie[4].
Była żoną hrabiego Karola van der Meere[3][1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Wanda Bogdani, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2019-02-10].
- ↑ Bogdani, Wanda von. Österreichische Nationalbibliothek. [dostęp 2019-02-10]. (niem.).
- ↑ a b c d Ludwig Eisenberg: Großes biographisches Lexikon der Deutschen Bühne im XIX. Jahrhundert. Lipsk: Verlag von Paul List, 1903, s. 109. [dostęp 2019-02-10]. (niem.).
- ↑ „Afisz teatralny”. Rok V Nr. 137, s. 1, 1876-07-16.